Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. I OSK 2181/14
Przedstawiając zarzut naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię wykazać należy, że sąd mylnie zrozumiał stosowany przepis prawa, natomiast eksponując zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego wykazać należy, iż sąd stosując przepis popełnił błąd w subsumcji, czyli że niewłaściwie uznał, iż stan faktyczny przyjęty w sprawie odpowiada stanowi faktycznemu zawartemu w hipotezie normy prawnej zawartej w danym przepisie prawa.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1844/13 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia na aplikację ogólną oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 18 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1844/13, uwzględnił skargę M. S. na opisaną w sentencji decyzję Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie odmowy przyjęcia na aplikację ogólną i uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury (dalej zamiennie Dyrektor) z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], i orzekł że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Jak wynika z uzasadnienia tegoż orzeczenia Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w Krakowie decyzją z [...] czerwca 2011 r., na podstawie art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury (Dz. U. z 2012 r., poz. 1230 ze zm.), odmówił przyjęcia M. Ł. S. na aplikację ogólną. W jej motywach podał, że Minister Sprawiedliwości zarządzeniem z dnia 5 maja 2011 r., nr 126/11/DK, zarządził nabór na aplikację ogólną w 2011 r. i jednocześnie wyznaczył na nią limit 200 miejsc. Odbył się on w drodze konkursu składającego się z dwóch etapów: testu sprawdzającego wiedzę z poszczególnych dziedzin prawa, pracy pisemnej sprawdzającej umiejętność stosowania argumentacji prawniczej, zasad wykładni oraz kwalifikowania stanów faktycznych. W pierwszym etapie konkursu M. Ł. S. uzyskał 132 punkty, natomiast z drugiego etapu konkursu otrzymał 29,50 punktu, co dało mu [...] miejsce na liście kwalifikacyjnej. Na tej podstawie Dyrektor Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury w dniu [...] grudnia 2011 r. wydał decyzję nr [...] o odmowie przyjęcia na aplikację ogólną. Od decyzji tej M. Ł. S. wniósł odwołanie, którego Minister Sprawiedliwości nie uwzględnił i decyzją z dnia [...] lutego 2012 r., nr [...], utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie Dyrektora Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 31 maja 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 592/12, skargę od decyzji ostatecznej oddalił. Na skutek złożonej przez M. Ł. S. skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt I OSK 2396/12, uchylił ten wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz obie powyższe decyzje administracyjne. Sąd Kasacyjny wskazał, że przepisy art. 15 ust. 2 pkt 8 i 11 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury uprawniają, a nawet zobowiązują Dyrektora do zbadania prawidłowości ustalenia wyników konkursu na aplikację. Ustawowe zagwarantowanie kandydatowi prawa do wniesienia odwołania od decyzji przezeń wydanej do Ministra Sprawiedliwości, a następnie złożenia skargi do sądu administracyjnego, powinno umożliwiać kwestionowanie przyznanej punktacji i wywołać jej sprawdzenie. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, opracowane przez zespół konkursowy "kryteria oceny pracy pisemnej" oraz sporządzane przez oceniających pisemne uzasadnienia ocen mają przede wszystkim umożliwić Dyrektorowi oraz Ministrowi Sprawiedliwości prawidłowe ustalenie stanu faktycznego w celu określenia miejsca kandydata na liście i wydania decyzji w przedmiocie przyjęcia na aplikację. Sąd II instancji stwierdził nadto, że Minister Sprawiedliwości w toku rozpoznawania odwołania jest uprawniony do kontroli oceny pracy kandydata dokonanej przez członka komisji w zakresie przyjętych kryteriów oceny. Odmienne stanowisko skutkowałoby fikcją rozpoznania odwołania. Przy czym Minister Sprawiedliwości nie jest właściwy do zmiany ustalonej oceny, jednak jest władny dokonać jej analizy, a złożenie przez członków komisji wyjaśnień w przedmiocie zarzutów podniesionych w odwołaniu daje podstawy do realnego rozpatrzenia odwołania. Ponownie orzekając o wniosku M. Ł. S. o przyjęcie na aplikację ogólną Dyrektor w motywach decyzji z [...] czerwca 2013 r. wyjaśnił, że analiza materiału sprawy, przeprowadzona wedle wskazań Naczelnego Sądu Administracyjnego wykazała, że ocena jego pracy pisemnej została dokonana przez członków komisji konkursowej rzetelnie, zgodnie z wytycznymi zawartymi w kryteriach ocen sporządzonych przez zespół konkursowy stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 kwietnia 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przeprowadzania naboru dla kandydatów na aplikację ogólną oraz trybu powoływania i działania zespołu konkursowego i komisji konkursowej (Dz. U. z 2012 r., poz. 1006). Natomiast zarzuty kandydata podniesione w odwołaniu i skargach, mają charakter subiektywny i nie znajdują potwierdzenia w zebranej dokumentacji. Organ uznał więc, że wyniki konkursu na aplikację ogólną zostały ustalone prawidłowo i dlatego domówił żądaniu. M. Ł. S. odwołał się od powyższej decyzji do Ministra Sprawiedliwości, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 23 ust. 4 ww. ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury, poprzez wydanie decyzji o nieprzyjęciu na aplikację ogólną w sytuacji, w której decyzja o przyjęciu na tę aplikację była obligatoryjna. Wniósł o jej zmianę i orzeczenie o przyjęciu na aplikację ogólną w roku 2012. Wywiódł, że zgodnie z brzmieniem tego przepisu Dyrektor po uchyleniu poprzedniej decyzji odmownej może wydać jedynie decyzję o przyjęciu na aplikację ogólną. Odmienna interpretacja jest w jego ocenie sprzeczna z wykładnią językową i stanowi rażące naruszenie prawa. Podkreślił, że organ nie wykazał dlaczego nie spełnił on kryterium limitu punktowego, który uprawniałby do umieszczenia na liście kwalifikującej na aplikację ogólną w roku 2012. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Minister Sprawiedliwości, stosując art. 29 ust. 4 ustawy o Krajowej Szkole Sądownictwa i Prokuratury w związku z art. 104 § 1 oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) - dalej: K.p.a., utrzymał w mocy kwestionowaną decyzję, uznając rozstrzygnięcie organu I instancji za prawidłowe i odpowiadające prawu. W jej uzasadnieniu wskazał, że badając sprawę odwołującego się nie stwierdzono, aby ocena jego pracy pisemnej była niezgodna z zasadami określonymi w kryteriach ocen znajdujących się w aktach administracyjnych. Wystawione oceny były prawidłowe i nie zawierały np. omyłek rachunkowych. Organ ten uznał, że zarzuty strony odnoszące się do metodologii oceniania kazusów, mają charakter subiektywny. Zdaniem Ministra, art. 23 ust. 4 ww. ustawy nakazuje Dyrektorowi Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury, w następstwie uwzględnienia skargi aplikanta przez sąd administracyjny, niezwłoczne wydanie decyzji o przyjęciu na aplikację ogólną, jednak należy to uczynić z zachowaniem zasad przyjmowania na tę aplikację, przy uwzględnieniu obowiązujących limitów przyjęć oraz sposobu liczenia punktów decydujących o miejscu aplikanta na liście klasyfikacyjnej. Zatem użyte w art. 23 ust. 4 ww. ustawy wyrażenie: "Dyrektor Krajowej Szkoły wydaje niezwłocznie decyzję o przyjęciu na aplikację" należy wykładać systemowo i funkcjonalnie, a w konsekwencji rozumieć je jako: "Dyrektor Krajowej Szkoły wydaje niezwłocznie decyzję w sprawie przyjęcia na aplikację". Organ stwierdził, że weryfikacja oceny uzyskanej przez M. Ł. S. dokonana przez Dyrektora nie ujawniła nieprawidłowości w zakresie przyznanych punktów, a ponowne merytoryczne rozpoznanie sprawy nie wykazało innych uchybień czy naruszeń prawa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
