Wyrok NSA z dnia 30 grudnia 2015 r., sygn. II OSK 1059/14
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Łukasz Pilip po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1688/13 w sprawie ze skargi R. P. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz R. P. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 stycznia 2014 r. , sygn. akt II SA/Wa 1688/13, po rozpatrzeniu skargi R. P. na postanowienie Komendanta Głównego Policji dnia [...] lipca 2013 r., [...], w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania, uchylił zaskarżone postanowienie ( pkt 1), stwierdził, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości ( pkt 2) i zasądził od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącego R. P. zwrot kosztów postępowania ( pkt 3). W uzasadnieniu wyroku podano, iż postanowieniem z dnia [...] lipca 2013 r. Komendant Główny Policji wydanym na podstawie art. 134 k.p.a. stwierdził uchybienie przez R. P. terminu do wniesienia odwołania od decyzji Komendanta Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia [...] czerwca 2013 r. o cofnięciu zezwolenia na broń palną myśliwską. Organ wskazał, iż z zebranego materiału wynika, że decyzję organu I instancji, zawierającą prawidłowe pouczenie, co do sposobu i terminu wniesienia odwołania, doręczono pełnomocnikowi strony w dniu 21 czerwca 2013 r. Natomiast odwołanie zostało nadane przez pełnomocnika w Urzędzie Pocztowym Wrocław 63 w dniu 8 lipca 2013 r., a więc 3 dni po ustawowo określonym terminie do wykonania tej czynności. Pełnomocnik strony, w myśl art. 58 § 1 k.p.a., nie podał przyczyny z powodu której uchybił terminowi przewidzianemu w art. 129 § 2 k.p.a. oraz nie złożył prośby o jego przywrócenie. W tej sytuacji termin do wykonania czynności nie został stronie przywrócony, a zatem rozpatrzenie odwołania stało się prawnie niedopuszczalne. W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pełnomocnik skarżącego wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania wg. norm przypisanych, podniósł zarzut naruszenia art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., poprzez zaniechanie wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego. Zdaniem skarżącego, organ nieprawidłowo dokonał oceny materiału z zakresie daty odebrania decyzji organu I instancji oraz ustalenia terminu do wniesienia odwołania i w konsekwencji czego doszło do naruszenie art. 134 k.p.a. w zw. z art. 129 § 2 k.p.a. poprzez bezpodstawne stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia odwołania. W motywach skargi pełnomocnik strony wskazał, iż decyzja organu I instancji została doręczona w dniu 24 czerwca 2013 r., od którego powinien być liczony termin do wniesienie odwołania tj. 8 lipca 2013 r. Potwierdza to wydany przez Urząd Pocztowy Wrocław 35 zbiorowy dowód odbioru, w którym widnieje data doręczenia tej przesyłki w dniu 24 czerwca 2013 r. Odwołanie zostało nadane w dniu 8 lipca 2013 r., tym samym został zachowany termin do skutecznego wniesienia odwołania od decyzji organu I Instancji. W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Policji wniósł o jej oddalenie oraz podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Pełnomocnik procesowy do pisma procesowego z dnia 11 września 2013 r. dołączył kopię pisma Poczty Polskiej S.A. Biura Zarządzania Ryzykiem i Zgodnością Oddziału Operacyjnego w Poznaniu z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] (potwierdzonego za zgodność z oryginałem) informującego, że przesyłka polecona nr ([...] (zawierająca decyzję organu I instancji) została doręczona pełnomocnikowi strony w dniu 24 czerwca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznając skargę za zasadną, stwierdził, iż w świetle materiału dowodowego, nie można zgodzić się dokonaną przez organ II instancji oceną, że wniesione w dniu 8 lipca 2013 r. od decyzji organu I instancji odwołanie jest spóźnione i z tego też powodu miał zastosowanie art. 134 k.p.a. Sąd wskazał, iż w przypadku gdy odwołanie zostało złożone po terminie przewidzianym na dokonania tej czynności, wówczas organ zobligowany jest na podstawie art. 134 k.p.a. stwierdzić uchybienie terminu do jego wniesienia. Jednakże stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia odwołania winno mieć miejsce dopiero po dokładnym przeanalizowaniu materiału dowodowego w celu ustalenia, czy został dotrzymany ustawowy termin z art. 129 § 2 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie - od dnia jej ogłoszenia stronie. W ocenie Sądu I instancji w niniejszej sprawie nie poczyniono wystarczających ustaleń do stwierdzenia uchybienia terminu z art. 129 k.p.a. i błędnie w konsekwencji zastosowano art. 134 k.p.a. Organ odwoławczy błędnie przyjął, że decyzja organu I instancji została doręczona pełnomocnikowi strony w dniu 21 czerwca 2013 r. Sąd wskazał, iż widniejąca na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki data może co prawda sugerować cyfrę "21", to jednak wątpliwości organu II Instancji co do prawidłowości tej daty powinien wzbudzić datownik placówki oddawczej Wrocław 35 wskazujący jako datę zwrotu przesyłki - "25 06 13 00". Praktyka stosowana przez doręczyciela (wynikająca z regulaminu usług pocztowych) wskazuje, że zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki placówka oddawcza przesyła dzień po jej doręczeniu, tak też się stało w niniejszej sprawie. Sąd stwierdził, że w świetle przedłożonego przez pełnomocnika strony pisma Poczty Polskiej z dnia 27 sierpnia 2013 r. (k. - 19 akt sądowych), nie może budzić wątpliwości, że za dzień doręczenia ww. decyzji należy przyjąć 24 czerwca 2013 r. Od tej więc daty biegł dla strony 14-dniowy termin do wniesienia odwołania. Zatem, skoro wniesiono je w dniu 8 lipca 2013 r., to nie można przyjąć, że zostało wniesione z uchybieniem 14 dni przewidzianych na dokonanie tej czynności. Z tych przyczyn Sąd uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżone orzeczenie. Sąd zobowiązał Komendanta Głównego Policji do rozpatrzenia odwołania skarżącego i rozstrzygnięcia sprawy co do jej istoty. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Komendant Główny Policji, zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie prawa materialnego: 1) art. 134 k.p.a. poprzez uznanie, iż Komendant Główny Policji błędnie zastosował ten przepis, a w konsekwencji błędnie uznał, iż wniesione przez R. P. w dniu 8 lipca 2013 r. odwołanie jest spóźnione; 2) art. 129 § 2 k.p.a. poprzez uznanie, iż organ nie poczynił wystarczających ustaleń oraz nie przeprowadził analizy materiału dowodowego w przedmiocie stwierdzenia uchybienia przez skarżącego terminu do wniesienia odwołania; 3) naruszenie przepisów postępowania - art. 106 § 3 p.p.s.a., które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez nieprzeprowadzenie dowodu polegającego na uzyskaniu z Urzędu Pocztowego Wrocław 36 dokumentu potwierdzającego, iż skarżącemu faktycznie doręczono przesyłkę zawierającą decyzję organu I instancji w dniu [...] czerwca 2013 r., a nie jak to sam skarżący napisał na zwrotnym potwierdzeniu odbioru - w dniu 21 czerwca 2013 r.; 4) naruszenie przepisów postępowania - art. 145 § 1 pkt 1c p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 107 § 3 k.p.a., które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, polegające na przyjęciu, że organy Policji nie wyjaśniły istotnych dla wydania prawidłowego rozstrzygnięcia okoliczności sprawy. Pełnomocnik skarżącego kasacyjnie organu wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W motywach skargi kasacyjnej podniesiono, iż wobec istotnych odnośnie zgromadzonych w sprawie dokumentów, jak również wobec stanowiska stron postępowania, Sąd I instancji nie zastosował art. 106 § 3 p.p.s.a. i nie zwrócił się do Urzędu Pocztowego Wrocław 36, ul. [...] we Wrocławiu w ramach uzupełniającego postępowania dowodowego celem uzyskania informacji związanej z datą odbioru przesyłki listowej zawierającej decyzję organu I instancji. W odpowiedzi na skargę kasacyjną pełnomocnik R. P. wniósł o jej oddalenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pełnomocnik podniósł, że dzień 24 czerwca 2013 r. jako datę doręczenia wskazują dwa dokumenty pochodzące z dwóch różnych źródeł -zbiorowe potwierdzenie nadania pochodzące z Urzędu Pocztowego nr 35 i wewnętrzna dokumentacja kancelarii. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania, która w sprawie nie występuje. Wyrażona w tym przepisie zasada oznacza pełne związanie Sądu podstawami zaskarżenia wskazanymi w skardze kasacyjnej. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżony wyrok odpowiada prawu. W rozpoznawanej nie jest sporne, że odwołanie od decyzji od decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu z dnia [...] czerwca 2013 r. w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską zostało nadane w placówce pocztowej w dniu 8 lipca 2013 r. Natomiast zagadnieniem spornym jest data doręczenia decyzji organu I instancji pełnomocnikowi R. P. Organ twierdzi, iż ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki wynika, że do doręczenia przesyłki doszło w dniu 21 czerwca 2013 r., zaś pełnomocnik strony utrzymuje, że nastąpiło to w dniu 24 czerwca 2013 r. Na potwierdzenie, że w tym dniu doręczono decyzję organu I instancji pełnomocnik skarżącego przedstawił pismo Poczty Polskiej S. A. z dnia 27 sierpnia 2013 r., w którym zostało stwierdzone, że przesyłka polecona nr [...] została jemu doręczona w dniu 24 czerwca 2013 r. W tych okolicznościach w pełni zasługuje na akceptację przyjęty przez Sąd pierwszej instancji pogląd wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia środka odwoławczego, powinno być poprzedzone dokładnym wyjaśnieniem czy doręczenie przesyłki zawierającej decyzję organu I instancji nastąpiło w sposób prawidłowy. Innymi słowy, zadaniem organu odwoławczego, jest zbadanie zwrotnego odbioru potwierdzenia przesyłki pod względem tego, czy widniejąca na nim data odbioru bez cienia wątpliwości pozwala przyjąć, że z tym dniem nastąpiło skuteczne doręczenie przesyłki. W razie jakichkolwiek wątpliwości rzeczą organu jest zwrócenie się do strony o wykazanie daty odbioru przesyłki. W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, że skarżący kasacyjnie organ takiego rodzaju ustaleń nie poczynił, mimo że uzasadnione wątpliwości co do daty doręczenia przesyłki powinna wzbudzić, jak słusznie wskazał Sąd Wojewódzki, różnica pomiędzy widniejącą odręcznie sporządzoną datą 21 czerwca 2013 r. jako dzień odbioru a datą 25 czerwca 2013 datownika placówki oddawczej placówki pocztowej Wrocław 25, jako dzień zwrotu przesyłki do adresata. W świetle powyższego stwierdzić należy, że G Komendant Główny Policji przyjmując arbitralnie, że decyzja organu I instancji została pełnomocnikowi strony doręczona w dniu 21 czerwca 2013 r. dopuścił się naruszenia art. 7 i 77 § 1 k.p.a. Zważyć należy, iż faktyczną datą odbioru tej decyzji, był dzień 24 czerwca 2013 r., co też zostało wykazane Sądowi I instancji przez pełnomocnika strony dowodami w formie pisma Poczty Polskiej z dnia 27 sierpnia 2013 r. Zauważyć przy tym należy, że organ skarżący kasacyjnie nie przedstawił żadnego przeciwdowodu, że odbiór przesyłki przez pełnomocnika nie nastąpił w dniu 24 czerwca 2013 r., lecz jak utrzymuje w dniu 21 czerwca 2013 r. W warunkach rozpoznawanej sprawy zasadnie Sąd I instancji przyjął, że doręczenie decyzji organu I instancji nastąpiło w dniu 24 czerwca 2013 r., zatem nadanie odwołania w dniu 8 lipca 2013 r. nastąpiło z zachowaniem ustawowego 14 dniowego terminu do jego wniesienia. W świetle powyższych rozważań wskazane w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia art. 134 i art. 129 § 2 k.p.a., jak również naruszenia art. 106 § 3 p.p.s.a. i art. 145 § 1 pkt 1c (chyba chodziło o pkt 1 lit. c ) p.p.s.a, nie zasługiwały na uwzględnienie. Sąd I instancji prawidłowo przyjął, że wadliwe zastosowanie przez organ odwoławczy art. 134 k.p.a. było konsekwencją naruszenia art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a. przez zaniechanie wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy koniecznych dla prawidłowego przeprowadzenia postępowania. Wobec tego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a., słusznie uchylił postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 22 lipca 2013 r. stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Nie znajdując zatem podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 204 pkt 2 p.p.s.a.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
