Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2015 r., sygn. I OSK 2934/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) Sędzia NSA del. Roman Ciąglewicz Protokolant st. inspektor sądowy Barbara Dąbrowska-Skóra po rozpoznaniu w 9 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 540/13 w sprawie ze skargi R. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2013r., sygn. akt I SA/Wa 540/13, oddalił skargę R. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] grudnia 2012 r., nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie orzeczeniem administracyjnym z dnia [...] września 1967 r., nr [...], wydanym na podstawie art. 7 ust.1 i 5 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279, dalej jako "dekret"), odmówiło A.P. ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do gruntu nieruchomości położonej w [...].
B.W. i E.K., następczynie prawne byłej właścicielki w/w nieruchomości, wnioskiem z dnia 8 czerwca 2004r. wystąpiły do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie o stwierdzenie nieważności powyższego orzeczenia administracyjnego, zarzucając mu rażące naruszenie art. 7 ust. 2 i 5 dekretu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie postanowieniem z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], uznając swoją niewłaściwość, przekazało powyższy wniosek do rozpoznania Ministrowi Infrastruktury.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] stwierdził nieważność orzeczenia administracyjnego z dnia [...] września 1967 r. W uzasadnieniu decyzji podał, że w/w orzeczenie rozstrzygnęło o sytuacji prawnej byłej właścicielki nieruchomości, która zmarła w dniu [...] 1963 r. Prowadzenie postępowania w stosunku do osoby zmarłej i wydanie decyzji musi być ocenione jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej w skrócie K.p.a.), uzasadniające stwierdzenie jej nieważności. Zdaniem organu, kwestionowane orzeczenie administracyjne rażąco narusza także przepis art. 7 ust. 5 dekretu. Dekret, jako jedyną negatywną przesłankę przyznania byłemu właścicielowi prawa do nieruchomości, określa brak możliwości pogodzenia korzystania z gruntu przez dotychczasowego właściciela z jego przeznaczeniem w planie zabudowania (art. 7 ust. 2 dekretu). Wprawdzie w art. 7 ust. 5 dekretu mowa jest o "nieprzyznaniu gruntu z jakichkolwiek innych przyczyn", to jednak wykładnia tego przepisu nie może oznaczać, że te inne przyczyny stanowią samodzielną przesłankę odmowy ustanowienia użytkowania wieczystego, a taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Organ powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazał, że przepis art. 7 ust. 5 dekretu, w zestawieniu z treścią art. 7 ust. 1-4 dekretu, nie mógł stanowić samodzielnej podstawy odmowy ustanowienia wieczystej dzierżawy. Powyższe uchybienia skutkowały stwierdzeniem nieważności orzeczenia administracyjnego z dnia [...] września 1967 r. Jednocześnie organ nadzoru uznał, że to orzeczenie nie wywołało nieodwracalnych skutków prawnych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
