Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2015 r., sygn. I OSK 2689/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia del WSA Marek Wroczyński Protokolant st. asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. R.-O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2222/12 w sprawie ze skargi J. R.-O., K. J. i R. R. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2222/12, oddalił skargę J. R.-O., K. J. i R. R. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] września 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że w dacie wydawania kontrolowanych w przedmiotowym postępowaniu nadzorczym orzeczeń dekretowych organów obu instancji obowiązywała regulacja zawarta w art. 7 ust. 2 dekretu z 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), która stanowiła w jakiej sytuacji organ był uprawniony do odmowy przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej, ale obowiązywał także art. 51 ust. 1 ustawy z 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (art. 54 ust. 1 wg t.j. Dz. U. z 1974 r., Nr 10, poz. 64), zgodnie z którym poprzedniemu właścicielowi może być odmówione prawo własności czasowej do gruntu niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 7 ust. 2 dekretu z 26 października 1945 r., także ze względu na cele określone w art. 3 tej ustawy. Natomiast art. 3 dopuszczał możliwość wywłaszczenia nieruchomości, jeżeli była niezbędna na cele użyteczności publicznej, na cele obrony Państwa albo dla wykonania zadań określonych w zatwierdzonych planach gospodarczych, a na terenie miasta, gdy była ona niezbędna dla planowej realizacji na ich terenie budownictwa ogólnomiejskiego i zorganizowanego budownictwa mieszkaniowego. Przepis art. 51 ust. 1 ustawy z 12 marca 1958 r. rozszerzył kryteria odmowy przyznania prawa własności czasowej gruntu i stanowi samodzielną podstawę do oceny zasadności wniosku dekretowego złożonego w warunkach określonych w art. 7 ust. 1 dekretu z 26 października 1945 r. Dla oceny legalności kontrolowanych orzeczeń dekretowych niezbędne jest więc rozważenie, czy odmowa przyznania prawa własności czasowej nie narusza rażąco także tego przepisu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
