Postanowienie NSA z dnia 8 października 2015 r., sygn. I FSK 1816/15
Odrzucenie skargi
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Arkadiusz Cudak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 8 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B.K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 stycznia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 1550/14 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi B.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
I FSK 1816/15
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 26 stycznia 2015 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie o sygnaturze akt III SA/Gl 1550/14, działając na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku poz. 270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., odrzucił skargę B.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 września 2014., w przedmiocie podatku od towarów i usług. Sąd przedstawiając stan sprawy podniósł, że skarżąca pismem z dnia 13 października 2014r., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 września 2014r. Zarządzeniem z dnia 2 grudnia 2014r., skarżąca została wezwana do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 9.250,00 zł. W wezwaniu tym poinformowano ją, że wpis należy uiścić w kasie Sądu albo na rachunek bankowy Sądu podając godziny otwarcia kasy i numer rachunku, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania. Skarżąca została również pouczona o tym, iż nieuiszczenie wpisu w wyznaczonym terminie spowoduje odrzucenie skargi. Wezwanie to zostało doręczone skarżącej w dniu 12 grudnia 2014r., wraz z odpisem odpowiedzi na skargę oraz wezwaniem do uiszczenia wpisu od skargi a także odpisem odpowiedzi na skargę w sprawie III SA/Gl 1551/15, co wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy. Należny wpis sądowy w sprawie III SA/Gl 1550/14 do dnia wydania postanowienia Sądu pierwszej instancji nie został uiszczony. Sąd uznał, że w związku z tym, że mimo prawidłowo doręczonego wezwania i upływu wyznaczonego terminu, to jest 19 grudnia 2014 roku, skarżąca nie uiściła wpisu, skargę należało odrzucić na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. W skardze kasacyjnej od powyższego postanowienia skarżąca zaskarżyła je w całości, zarzucając mu naruszenie art. 220 § 1 p.p.s.a. poprzez zaniechanie wezwania skarżącej do uiszczenia opłaty od skargi, podczas gdy zgodnie z dyspozycją wskazanego przepisu przewodniczący winien wezwać ją do uiszczenia wpisu. Wskazując na powyższy zarzut autor skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że skarżąca nie otrzymała wezwania do zapłaty wpisu od skargi w sprawie III SA/Gl 1550/14, a wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi doręczono jej jedynie w sprawie III SA/Gl 1551/14. Autor skargi kasacyjnej wskazał tym samym, że w doręczonej skarżącej w dniu 12 grudnia 2014 roku przesyłce sądowej znajdowało się jedynie wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w drugiej z wymienionych wyżej spraw. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw, a podniesiony w niej zarzut należało oddalić. Zagadnienie, jakie należy rozstrzygnąć w rozpoznawanej sprawie dotyczy skuteczności doręczeń przesyłek sądowych zawierających więcej niż jedno pismo adresowane do tego samego odbiorcy. Zagadnienie to było już przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wystarczy wskazać na postanowienie z dnia 5 grudnia 2012 roku II FSK 2871/12 czy postanowienie z dnia 4 kwietnia 2012 roku II FSK 505/12 (www.cbosa.gov.pl). Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając skargę kasacyjną w rozpoznawanej sprawie podziela stanowisko wyrażone we wskazanych powyżej orzeczeniach. Okolicznością uzasadniającą oddalenie zarzutu skargi kasacyjnej w rozpoznawanej sprawie jest skuteczność oraz prawidłowość doręczenia stronie w dniu 12 grudnia 2014 roku przesyłki sądowej. Okoliczności tej strona nie kwestionuje. W orzecznictwie nie jest sporna dopuszczalność przesyłania w jednej przesyłce listowej kilku pism sądowych, pod warunkiem, że w momencie odbioru są one traktowane indywidualnie (por. np. postanowienie NSA z dnia 21 maja 2010 r., II FSK 619/10, post. SN z dnia 20 kwietnia 2000 r., I CZ 38/00, Biul. SN 2000, nr 5, poz. 15). Dla prawidłowości i skuteczności dokonania w ten sposób doręczenia wymaga się, aby okoliczność ta wynikała z dołączonego do przesyłki potwierdzenia odbioru. Powinno to nastąpić poprzez wymienienie na formularzu potwierdzenia odbioru w rubryce "rodzaj przesyłki", pism stanowiących jej zawartość. Jak wynika z § 4 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym (Dz. U. Nr 190, poz. 1277 ze zm., dalej rozporządzenie), znajdującego zastosowanie w sprawie na mocy art. 65 § 2 p.p.s.a., odbierający przesyłkę potwierdza jej odbiór na formularzu potwierdzenia odbioru przez wpisanie daty otrzymania przesyłki i umieszczenie czytelnego podpisu zawierającego imię i nazwisko. Potwierdzenie czytelnym podpisem odbioru przesyłki oznacza nie tylko potwierdzenie, że przesyłka została doręczona osobie upoważnionej do jej odbioru w dacie na formularzu wskazanej, ale także, że zawartość przesyłki odpowiada tej, która została wskazana na formularzu potwierdzenia odbioru (por. postanowienia NSA z dnia 31 marca 2010 r., I FSK 1929/09; z dnia 21 maja 2010 r., II FSK 619/10; z dnia 18 stycznia 2012 r., I FSK 2088/11; z dnia 21 marca 2012 r., II FSK 363/12). Powyższe wymogi zostały w rozpoznawanej sprawie, przy doręczeniu skarżącej w dniu 12 grudnia 2014 roku przesyłki sądowej, spełnione. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego brak jest podstaw do ich kwestionowania. Znajdujące się w aktach sprawy zwrotne potwierdzenie odbioru przez skarżącą przesyłki sądowej w dniu 12 grudnia 2014 roku (karta 25) bezspornie wskazuje, że przesyłka ta zawierała wezwanie do uiszczenia wpisu i odpis odpowiedzi na skargę w sprawach III SA/Gl 1550/14 oraz III SA/Gl 1551/14. Wypełniony prawidłowo, na formularzu stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia, pocztowy dowód doręczenia pisma sądowego, jakim jest wskazane powyżej zwrotne potwierdzenie odbioru, stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 244 k.p.c., potwierdzający fakt i datę doręczenia wskazanych w nim pism (por. post. SN z dnia 30 kwietnia 1998 r. III CZ 51/98, OSNC 1998). W tym zakresie dokument urzędowy korzysta z domniemania zgodności z prawdą. Adresat przesyłki, który twierdzi, że nie doręczono mu wszystkich pism wymienionych na formularzu i których przyjęcie pokwitował, powinien ten fakt udowodnić zgodnie z wymaganiami art. 252 K.p.c. Z takim dowodem w okolicznościach sprawy nie mamy do czynienia, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie budzi wątpliwości, że obowiązkiem odbierającego przesyłkę było sprawdzenie jej zawartości w chwili odbioru oraz niezwłoczne zgłoszenie ewentualnych zastrzeżeń doręczycielowi albo Sądowi. Działaniem takim nie jest z całą pewnością wniesienie skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego skargę. Nie ma tym samym podstaw, aby podważać prawidłowość doręczenia skarżącej przesyłki zawierającej odpis zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu od skargi jak i odpowiedzi na skargę w sprawach III SA/Gl 1550/14 oraz III SA/Gl 1551/14. Przyjęcie poglądu odmiennego, prezentowanego przez skarżącą, to jest stwierdzenie dopuszczalności kwestionowania zawartości przesyłki zawierającej wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi, w postępowaniu kasacyjnym od postanowienia odrzucającego skargę na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a., przeczyłoby sensowi potwierdzania odbioru korespondencji. W każdym przypadku odbiorca przesyłki mógłby bowiem podnosić, że otrzymał albo inne pismo niż zostało mu wysłane lub też, że nie otrzymał pisma wskazanego na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, co ma miejsce w rozpoznawanej sprawie. W świetle wskazanych powyżej norm działanie takie jest niedopuszczalne. Wbrew więc zarzutowi skargi kasacyjnej, Sąd pierwszej instancji nie naruszył art. 220 § 1 p.p.s.a., gdyż wezwał skarżącą do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie III SA/Gl 1550/14 oraz wobec nieuiszczenia należnej opłaty w wyznaczonym terminie miał podstawy do zastosowania art. 220 § 3 p.p.s.a. oraz odrzucenia skargi. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
