Wyrok NSA z dnia 7 maja 2015 r., sygn. I FSK 580/14
O naruszeniu art. 121 § 1 O.p. nie może stanowić podjęcie przez organ podatkowy rozstrzygnięcia odmiennego od oczekiwanego przez podatnika. Strona ma bowiem prawo do własnego subiektywnego przekonania o zasadności jej zarzutów, jednakże przekonanie to nie musi mieć odzwierciedlenia w obowiązujących przepisach prawnych i ich wykładni.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Protokolant Ilona Makaruk, po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. C. s.c. K. U., R. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 110/13 w sprawie ze skargi G. C. s.c. K. U., R. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2009r. 1) oddala skargę kasacyjną 2) zasądza od G. C. s.c. K. U., R. U. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 5400,00 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 110/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę G. s.c. z siedzibą w W. (dalej: skarżąca spółka), na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 listopada 2012 r. nr [...], w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2009 r.
Sąd I instancji, przedstawiając w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku stan sprawy wyjaśnił, że decyzją z dnia 26 czerwca 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. (dalej: organ I instancji) określił skarżącej spółce zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2009 r. Organ I instancji ustalił, że skarżąca spółka odliczyła podatek naliczony wynikający z fikcyjnych faktur wystawionych przez firmy K. Sp. z o. o., E. Sp. z o. o. oraz R. Sp. z o. o., czym naruszyła art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT"). Organ I instancji przedstawił wyjaśnienia D.P. oraz A.G., złożone w charakterze podejrzanych w toku postępowania karnego, w których przyznali, że nie dokonali na rzecz skarżącej spółki dostaw towarów ani świadczenia usług. Pomimo tego wystawione przez nich faktury skarżąca spółka wprowadzała do obiegu prawnego. Ponadto, stwierdzając naruszenie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, organ I instancji zakwestionował odliczenie przez skarżącą spółkę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez R. S.A. i D. Sp. z o. o. z tytułu opłat i rat leasingowych, które nie dokumentowały w rzeczywistości opłat z tytułu faktycznie wykonywanych umów leasingu sprzętu elektronicznego (ploterów i komputerów). Rzeczywistych transakcji nie dokumentowały również faktury przekazane firmom leasingowym z tytułu sprzedaży przez E. sp. z o. o. ploterów i komputerów, które następnie były przedmiotem leasingu. Organ I instancji podkreślił, że w procederze zawarcia fikcyjnych umów leasingu uczestniczył R.U., A.G. i A.W., co zostało ustalone na podstawie dowodów zebranych w postępowaniu karnym, tj. wyciągów z protokołów przesłuchania podejrzanych, przeprowadzonych przez Prokuraturę.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
