Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. I FSK 758/14
Zamiaru ustawodawcy w zakresie udzielenia podatnikowi pełnego prawa do odliczenia w związku z nabyciem i wykorzystaniem pojazdu specjalnego, należy upatrywać już w treści art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy zmieniającej, gdzie wskazano, że ograniczenie prawa do odliczenia nie dotyczy pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy zmieniającej. Można więc wyróżnić dwie przesłanki, których spełnienie uprawnia do skorzystania z pełnego prawa do odliczenia: 1) pojazd samochodowy powinien być pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, 2) pojazd taki musi być pojazdem o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy zmieniającej.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1527/13 w sprawie ze skargi A. T. R. spółki jawnej w O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2012 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od A. T. R. spółki jawnej w O. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 4.515 zł (słownie: cztery tysiące pięćset piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 grudnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Kr 1527/13, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku, poz. 270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., uchylił zaskarżoną przez "A." Sp. j. decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 30 lipca 2013 roku, w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2012 roku oraz poprzedzającą ją decyzję organu podatkowego pierwszej instancji. Sąd postanowił, że uchylone decyzje nie mogą zostać wykonane do czasu uprawomocnienia się wyroku, a także zasądził zwrot kosztów postępowania. 1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi Naczelnik Urzędu Skarbowego w O., decyzją z dnia 20 lutego 2013 r. określił Skarżącej wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za wrzesień 2012 r. w kwocie 59 050 zł, w tym do zwrotu na rachunek bankowy w kwocie 59 050 zł oraz do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie 0 zł. Z ustaleń faktycznych wynikało, że Strona skarżąca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego i spedycji, opodatkowaną stawką 23 %, 0% i niepodlegającą opodatkowaniu na terenie Polski. Posiada 30 pojazdów i zatrudnia 33 osoby, w tym kierowców pojazdów wykorzystywanych do świadczenia usług transportowych. Zdaniem organu Skarżąca w rozliczeniu za wrzesień 2012 r. zawyżyła podatek naliczony o kwotę 91 282,33 zł odliczając całość podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego BMW 650i XDrive będącego bankowozem typu C, przy czym część podatku naliczonego została rozliczona w czerwcu 2012 r. na podstawie faktury zaliczkowej oraz o kwotę 215,03 zł z tytułu nabycia paliwa do tego samochodu (3 faktury). Jako podstawę prawną zakwestionowania odliczenia podatku naliczonego w wysokości ponad 6 000 zł oraz całości podatku naliczonego związanego z nabyciem paliwa, organ wskazał art. 3 i 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) dalej ustawa zmieniająca. Na podstawie oględzin pojazdu oraz przedstawionej dokumentacji (dowód rejestracyjny, karta pojazdu, certyfikat) organ stwierdził, że ww. samochód spełnia wymagania techniczne bankowozu typu C określone w przepisach rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. (Dz. U. Nr 166, poz.1128) w sprawie wymagań jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. Ponadto organ ustalił, że Skarżąca zawarła w dniu 28 września 2012 r. umowę ze Spółdzielnią Kółek Rolniczych Kidów w O. na świadczenie usług przewozu wartości pieniężnych na wezwanie. Zgodnie z umową zobowiązana była podstawić środek transportu w przeciągu 24 godzin licząc od daty i godziny wezwania. Organ ustalił, że w okresie od października 2012 r. do stycznia 2013 r., Skarżąca w ogóle nie świadczyła usług zgodnie z umową. Organ stwierdził, że w kontrolowanym okresie Skarżąca nie uzyskała przychodów z tytułu świadczenia usług przewozu wartości pieniężnych. Natomiast działalność prowadzona przez Skarżącą w zakresie transportu drogowego towarów nie była działalnością, w której wykorzystywanie bankowozu było konieczne. Zdaniem organu Skarżąca nie udowodniła i nie wskazała, że konieczne było przewożenie wartości pieniężnych, a marginalne wykorzystanie bankowozu do przewozu wartości pieniężnych nie mogło uprawniać podatnika do możliwości odliczenia całego podatku naliczonego. Po przeprowadzeniu postępowania odwoławczego Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia 30 lipca 2013 roku utrzymał w mocy decyzję organu I instancji podzielając argumentację tam zawartą. 2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, względu na błędną wykładnię art. 3 ust. 2 pkt 5 i art. 4 ustawy zmieniającej, a także z uwagi na naruszenie art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2012 roku, poz. 749), dalej O.p. Sąd uznał, że w stanie prawnym obowiązującym w okresie istotnym dla rozstrzyganej sprawy (wrzesień 2012 r.) podatnik miał prawo odliczyć w całości podatek naliczony związany z zakupem bankowozu i nabywanym do niego paliwem na zasadzie art. 86 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 roku, Nr 177, poz. 1054 ze zm.,) dalej ustawa o VAT, w zw. z art. 3 ust. 1 i 2 pkt 5 oraz poz. 2 załącznika ustawy zmieniającej pod warunkiem, że wykazał wykorzystywanie funkcji bankowozu w prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Sądu wykorzystywanie bankowozu typu C mogło polegać na przewożeniu gotówki celem regulowania zobowiązań z tytułu wynagrodzeń, np. rozliczeń delegacji zatrudnianych pracowników i mogły to być kwoty poniżej granicy dla obowiązku wykorzystywania bankowozu przewidzianej przez przepisy rozporządzenia MSWiA z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne. W ocenie Sądu ustawodawca podatkowy nie nałożył więc dodatkowych warunków dotyczących sposobu wykorzystywania bankowozu. W szczególności nie uzależnił prawa do odliczenia od wykorzystywania bankowozu w warunkach, w których zgodnie z ww. rozporządzeniem wykorzystanie bankowozu byłoby obowiązkowe. Następnie Sąd stwierdził, że organy dokonały niedopuszczalnych założeń przy ustalaniu kierunków prowadzonego postępowania dowodowego. W warunkach strony Skarżącej, zatrudniającej ok. 30 kierowców (dokładna ilość właściwie nie została ustalona), w sytuacji gdy ze specyfiki pracy kierowcy samochodu ciężarowego wynika utrudniony dostęp do bankomatów logicznym zdaniem Sądu było, że część pracowników będzie zainteresowana wypłatą wynagrodzeń w gotówce. Sąd podniósł, że Skarżąca od początku wskazywała, że przewoziła gotówkę wypłacaną z bankomatów na potrzeby rozliczania wypłat wynagrodzeń i delegacji (np. k.39 i 42 akt administracyjnych). W ocenie Sądu organy błędnie uznały argumenty te za niezasadne dokonując z jednej strony niewłaściwej wykładni ww. art. 3 ust. 2 pkt 5 i niesłusznie stosując art. 4 ww. ustawy zmieniającej, a z drugiej dokonując ustaleń faktycznych co do rzeczywistych braków wypłat gotówki na wynagrodzenia na podstawie niekompletnego materiału dowodowego (wyciągi bankowe) i właściwie niemającego związku z okresem faktycznego posiadania bankowozu. Doprowadziło to zdaniem Sądu do naruszenia art. 191 O.p. w sposób istotnie wpływający na wynik postępowania. 3. Skarga kasacyjna Dyrektor Izby Skarbowej w K. w skardze kasacyjnej zaskarżył wskazany powyżej wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 145 § pkt. 1 lit. a) i c) p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a. poprzez dokonanie nieprawidłowej kontroli przepisów zastosowanych przez organ podatkowy tj. art. 3 ust. 1 i art. 3 ust.2 pkt. 5 ustawy zmieniającej, art.86 ust. 1 i 2 pkt. 1 lit. a i b ustawy o VAT, art. 191 O.p., a polegającej na uznaniu, że organy bezzasadnie odmówiły pomniejszenia podatku należnego o naliczony wynikający z zakupu samochodu - bankowozu i paliwa do niego, co skutkowało uchyleniem przez Sąd decyzji organów I i II instancji, podczas, gdy należało przyjąć, że zakupiony samochód nie był wykorzystywany przede wszystkim dla celów przewozu wartości pieniężnych, a to skutkowało brakiem możliwości pomniejszenia podatku należnego o naliczony, w pełnej kwocie i skargę należało oddalić. Dalej podniesiono zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt. 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 191 O.p. przez uznanie, że organy dokonały ustaleń faktycznych na podstawie niekompletnego materiału dowodowego i niemającego związku z okresem faktycznego posiadania bankowozu, gdy należało przyjąć, że materiał jest kompletny ponieważ to na podatniku spoczywa ciężar dowodu. Podatnik chcąc skorzystać z odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest zobowiązany do udowodnienia, że zakupiony pojazd wykorzystuje do przewozu wartości pieniężnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W drugiej grupie zarzutów wskazano na naruszenie przepisów prawa materialnego, przez błędną wykładnię art. 3 ust.2 pkt.5 i poz. 2 załącznika do ustawy zmieniającej w zw. z poz. 20 tabeli nr 3 znajdującej się w załączniku nr 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r., w sprawie szczegółowych, czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007r nr 137 poz. 968) poprzez przyjęcie, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego związanego z zakupem bankowozu i nabywanym do niego paliwem na zasadzie art. 86 ust.1 ustawy o VAT w sytuacji, gdy wykaże wykorzystanie funkcji bankowozu w prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy należało przyjąć, ze odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie jest możliwe, gdy podatnik wykaże, że banko wóz jest wykorzystywany przede wszystkim do przewozu wartości pieniężnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wskazując na powyższe zarzuty, autor skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. 4. Odpowiedź na skargę kasacyjną Skarżąca Spółka w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. W jej ocenie skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych zarzutów, a zaskarżony wyrok odpowiada prawu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
