Wyrok NSA z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. I FSK 748/14
Skrzynka pocztowa musi być umieszczona w miejscu dostępnym dla doręczyciela. W przeciwnym wypadku zawiadomienie o przesyłce zostanie umieszczone w bramie i też będzie skuteczne.
Gazeta Prawna nr 127/2015
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 932/13 w sprawie ze skargi K. F. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1610/12 w sprawie ze skargi K. F. na postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 lipca 2012 r. nr [...] do [...], [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania oraz odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 zł (słownie: sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 grudnia 2013 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Kr 932/13, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., oddalił skargę K.F. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 kwietnia 2013 roku, I SA/Kr 1610/12 w sprawie ze skarg K.F. na postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 lipca 2012 roku. 1. Przebieg postępowania w sprawie Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. wydał w dniu 6 grudnia 2011r. decyzje, którymi określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 i 2007 roku. Przedmiotowe decyzje zostały przesłane za pośrednictwem urzędu pocztowego na adres zamieszkania podatnika będący jednocześnie, jak wynika z danych rejestracyjnych, adresem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, tj. ul. [...]. Decyzje te zostały doręczone w trybie zastępczym wynikającym z art. 150 § 1 pkt 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.,) dalej O.p., w dniu 23 grudnia 2011r. Termin do wniesienia odwołań w tym przypadku, z uwagi na przypadające w piątek 6 stycznia 2012 r. święto, upływał z dniem 9 stycznia 2012 r. W dniu 14 marca 2012 r. wpłynęły do Urzędu Kontroli Skarbowej pisma, w których pełnomocnik podatnika wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji z dnia 6 grudnia 2011 r. Postanowieniem z dnia 31 lipca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w K. stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania od ww. decyzji. Natomiast postanowieniem z tej samej daty Dyrektor Izby Skarbowej w K. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu postanowień organ podatkowy wyjaśnił, że w rozpatrywanej sprawie przesyłki zawierające decyzje z dnia 6 grudnia 2011 r. były, jak wynika z informacji zawartych na potwierdzeniach odbioru, dwukrotnie awizowane - w dniu 9 i 16 grudnia 2011 r. Zawiadomienia o fakcie pozostawienia przesyłek na okres 14 dni w Urzędzie Pocztowym K. 5, z uwagi na niemożność doręczenia przesyłek adresatowi bądź pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi czy dozorcy, doręczyciel umieścił w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W dniu 27 grudnia 2011 r. przesyłki zostały zwrócone do Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z uwagi na to, że nie podjęto ich w terminie. Wobec kwestionowania przez podatnika prawidłowości i skuteczności doręczenia zastępczego przedmiotowych przesyłek, Dyrektor Izby Skarbowej w K. - stwierdziwszy w oparciu o akta sprawy, iż doręczyciel umieszczał awiza dotyczące przesyłek kierowanych do K.F. przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. na adres: ul. [...], naprzemiennie w oddawczej skrzynce pocztowej adresata bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata - wystąpił do Biura Zarządzania Ryzykiem i Zgodnością Poczty Polskiej SA, o wyjaśnienie powodów takiego postępowania doręczyciela. W odpowiedzi Poczta Polska SA pismem z dnia 12 lipca 2012 r. poinformowała, że pozostawianie zawiadomień na awizowane przesyłki polecone nadawane pod adresem K.F. ul. [...] w oddawczej skrzynce pocztowej lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję spowodowane było utrudnionym w tym okresie dostępem do oddawczych skrzynek pocztowych. Zgodnie z wyjaśnieniami listonosza, brama wejściowa do kamienicy jest zamknięta. Aby wejść na posesję, gdzie znajdują się skrzynki oddawcze, listonosz korzysta z domofonu. W kamienicy od czerwca do grudnia 2011 r. zamieszkiwało tylko dwóch lokatorów. W sytuacji braku odzewu na domofon i braku możliwości wejścia do kamienicy w celu podjęcia próby doręczenia oraz uzyskania dostępu do skrzynek oddawczych, listonosz pozostawiał zawiadomienia w widocznym miejscu przy wejściu na posesję. W przypadku uzyskania możliwości wejścia do kamienicy, po podjęciu próby doręczenia i stwierdzeniu nieobecności adresata oraz braku możliwości doręczenia przesyłki za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, listonosz zawiadomienia pozostawiał w oddawczej skrzynce pocztowej. W zakończeniu pisma dodano, że w kwietniu 2012 r. K.F. zamontował skrzynkę na bramie wejściowej do kamienicy i poinformował listonosza, że jest to obecnie skrzynka do doręczania korespondencji adresowanej do niego. Powyższe argumenty nie uprawdopodobniały w ocenie organu winy w uchybieniu terminu do złożenia odwołania. Wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2013 roku, sygn. akt i SA/Kr 1610/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie skargi na postanowienia organu w tym przedmiocie oddalił. W dniu 5 czerwca 2013 r. Skarżący skierował skargę o wznowienie postępowania zakończonego powyższym, prawomocnym wyrokiem. Orzeczeniu temu zarzucono, że zostało ono wydane z pominięciem prawidłowo umocowanego pełnomocnika. Sytuacja ta miała miejsce w związku z pobytem pełnomocnika na leczeniu w szpitalu. Pobyt ten trwał nieprzerwanie od dnia 28 lutego 2013 r. do dnia 5 kwietnia 2013 r. Dalej w skardze o wznowienie wskazano, że w związku z chorobą i pobytem w szpitalu pełnomocnik Skarżącego ustanowił pełnomocnika do odbioru korespondencji na placówce pocztowej nr 54 Kraków w osobie M.S. W dniu 28 marca 2013 r., M.S. zgłosiła się wraz z zawiadomieniem po odbiór przesyłek poleconych. Poprzez błąd pracownika poczty urząd wydał zgodnie z wezwaniem trzy przesyłki polecone, jednak nie przekazał przesyłki oznaczonej numerem [...] zgodnie z zawiadomieniem poczty, które to było zawiadomieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie o terminie rozprawy. Następnie Urząd Pocztowy dokonał zwrotu przesyłki oznaczonej numerem [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. WSA w Krakowie przyjął, iż przesyłka została prawidłowo doręczona. W dniu 5 kwietnia 2013 r. odbyła się rozprawa, na której Skarżący bez swojej winy nie był prawidłowo reprezentowany. 2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie Sąd uznając trafność twierdzeń Skarżącego co do zaistnienia podstaw do wznowienia postępowania sądowego w tej sprawie, w oparciu o art. 271 pkt 2 p.p.s.a., postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 roku w sprawie sygn. akt ISA/Kr 932/13 postanowił wznowić postępowanie sądowe zakończone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia z dnia 5 kwietnia 2013 r. sygn. akt i SA/Kr 1610/12, gdyż Strona na skutek naruszenia przepisów prawa pozbawiona była możności działania. Sąd rozpoznający sprawę o sygn. akt I SA/Kr 1610/12 błędnie uznał, że zawiadomienie o rozprawie zostało prawidłowo doręczone pełnomocnikowi Skarżącego. Sąd uznał, że w wyniku omyłki pracownika urzędu pocztowego nie wydano pełnomocnikowi do obioru korespondencji zawiadomienia o rozprawie, naruszając tym samym przepisy o doręczeniach. Sąd następnie podniósł, że przedmiotem zaskarżenia były postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie uchybienie terminu do wniesienia odwołania oraz odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Istota sporu w kontrolowanej sprawie sprowadzała się zatem do rozstrzygnięcia kwestii, czy prawidłowo doręczono decyzje wymiarowe z dnia 6 grudnia 2011 r. oraz czy w ramach postępowania o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji zostały przez stronę Skarżącą uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak jej winy w uchybieniu terminu, czy też - jak twierdzą organy - nie została wykazana ta przesłanka rozumiana jako niemożność przypisania stronie choćby lekkiego niedbalstwa w prowadzeniu własnych spraw. W ocenie Sądu, wbrew zarzutom skargi nie doszło do naruszenia zarzucanego w skardze art. 150 § 2 O.p. przy doręczeniu decyzji z dnia 6 grudnia 2011 r. Nie jest bowiem okolicznością istotną dla prawidłowości doręczenia, że adres [...] nie jest w ewidencji działalności gospodarczej wpisany jako adres zakładu głównego (siedziby) prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 148 § 1 Ordynacji podatkowej osobom fizycznym pisma doręcza się w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Sąd dodał, że z przedłożonego zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 13.07.2010 r. wynika, że adres [...] jest adresem zamieszkania podatnika. Również trakcie postępowania podatkowego w piśmie z dnia 12 listopada 2010 r. podatnik posługiwał się adresem [...] (K. 290). Ten sam adres jako adres zamieszkania został wskazany pełnomocnictwie udzielonym Z.S., którego to odpis dołączono do akt podatkowych. Również ten adres został wskazany w skargach do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Sąd oddalił więc zarzut wskazujący, że decyzje z dnia 6 grudnia 2011 r., zostały skierowane na nieprawidłowy adres. Sąd nie zgodził się też z argumentacją Skarżącego, że pozostawienie zawiadomienia o przesyłce poleconej w innym miejscu niż pocztowa skrzynka oddawcza było nieprawidłowe. Organ podatkowy wykazał, że pozostawianie zawiadomień na awizowane przesyłki polecone nadawane pod adresem K.F. [...] w oddawczej skrzynce pocztowej lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję spowodowane było utrudnionym w tym okresie dostępem do oddawczych skrzynek pocztowych. Zgodnie z wyjaśnieniami listonosza, brama wejściowa do kamienicy jest zamykana. Ustalenia te zostały dokonane w oparciu o wyjaśnienia Poczty Polskiej, których wiarygodności nie podważono. Listonosz wchodził na teren posesji gdy miał taką możliwość, a gdy wejście na posesję było zamknięte pozostawiał zawiadomienie w widocznym miejscu tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Sąd pokreślił, że obowiązkiem właściciela, wynikającym w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. Prawo pocztowe (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 189 póz. 1159 ze zm.). r., jest zamontowanie skrzynki oddawczej w ogólnie dostępnej części nieruchomości, w której doręczyciel może pozostawić korespondencję. Jeśli właściciel z tego obowiązku się nie wywiązał, nie może skutecznie podważać prawidłowości zamieszczenia powiadomień w widocznym miejscu w wejściu na posesję. W ocenie Sądu, w sprawie dopełniono wszystkich wymogów, jakie były niezbędne do tego, aby doręczenie w trybie zastępczym uznać za właściwe. Na zwrotnym potwierdzeniu odbioru widnieje adnotacja, że w dniu 9 grudnia 2011 r. przesyłkę pozostawiono na okres 14 dni do dyspozycji adresata w Urzędzie Pocztowym z powodu niemożności doręczenia jej adresatowi lub pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi, którzy podjęliby się oddania jej adresatowi. Jest też informacja, że z powodu niepodjęcia w terminie 7 dni przesyłkę awizowano powtórnie w dniu 16 grudnia 2011 r. Prawidłowo zatem Dyrektor Izby Skarbowej w K. uznał, że decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 6 grudnia 2011 r. zostały doręczone w dniu 23 grudnia 2011 r. Sąd stwierdził też, że zasadnie Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że Skarżący nie wykazał braku winy w uchybieniu terminowi w rozumieniu art. 162 O.p. 3. Skarga kasacyjna Skarżący w skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżył wskazany powyżej wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 145 § 1 pkt 1) lit. c) p.p.s.a., w związku z art. 150 § 2 O.p., poprzez uznanie, że art. 150 § 2 O.p., nie ma charakteru porządkującego i w sposób pierwszorzędny ustala jako miejsce pozostawienia zawiadomienia miejsce w oddawczej skrzynce pocztowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
