Wyrok NSA z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. II FSK 1554/13
Celem postępowania wznowieniowego nie jest ponowne rozpoznanie sprawy we wszystkich jej aspektach, a jedynie zbadanie, czy zaszły wyjątkowe okoliczności, ściśle wyliczone w art. 240 § 1 O.p., a za niedopuszczalne uznać należy wykorzystanie postępowania wznowieniowego do pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej, wydanej w postępowaniu zwykłym, bowiem postępowanie wznowieniowe nie jest kontynuacją postępowania zwykłego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA del. Dariusz Kurkiewicz, Protokolant Alina Buwaj, po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Ol 665/12 w sprawie ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 30 sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, ostatecznej decyzji umarzającej postępowanie restrukturyzacyjne 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, ostatecznej decyzji umarzającej postępowanie restrukturyzacyjne.
Stan sprawy Sąd przestawił w sposób następujący:
Pismem z dnia 27 lutego 2012 r. skarżący wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 17 września 2004 r., na mocy której utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. z dnia 22 czerwca 2004 r. umarzającą wszczęte na wniosek skarżącego postępowanie restrukturyzacyjne, obejmujące jego zaległości w podatku od towarów i usług za październik 2001 r. w kwocie 2.547,27 zł oraz w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996 r. w kwocie 284.303,39 zł. Jako podstawę prawną wznowienia postępowania wskazał art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: O.p.). Podniósł, że podstawą wydania decyzji z dnia 17 września 2004 r. były rozliczenia ze Skarbem Państwa, które w dniu wydania tej decyzji przedstawiały się inaczej, niż w okresie późniejszym, na dowód czego przedstawił wyrok Sąd Rejonowego w O. z dnia 24 listopada 2008 r. ([...]), którym zasądzono od Skarbu Państwa na jego rzecz równowartość środków pieniężnych, które niesłusznie od niego pobrano w toku postępowania egzekucyjnego, prowadzonego w 1998 r. W dniu wydania decyzji ostatecznej istniały zatem okoliczności istotne dla sprawy, a pominięte przez organ orzekający w sprawie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty