Wyrok NSA z dnia 16 czerwca 2015 r., sygn. II FSK 307/14
To, czy należny podatek VAT można zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu wynika wprost z przepisu ustawy, a nie jest uzależnione od zachowania się podatnika. Błędny jest pogląd, iż każdy podatek VAT zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jest przychodem w momencie jego zwrotu. Powodowałoby to sytuację, w której działanie podatnika polegające na niewłaściwym zaliczeniu do kosztów podatku VAT, generowałoby powstanie przychodu w podatku dochodowym w momencie jego zwrotu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, NSA Jerzy Płusa, Protokolant Agnieszka Sułkowska, po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "B. [...] S.A." z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1450/13 w sprawie ze skargi "B. [...] S.A." z siedzibą w W. (poprzednio: K. [...] S.A. z siedzibą w W.) na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 18 lutego 2010 r. nr IPPB3/423-858/09-2/JG w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "B. [...] S.A." z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1450/13, mocą którego oddalono skargę K. SA (obecnie: (...) z siedzibą w W.; dalej: skarżący) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 lutego 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.
W motywach orzeczenia sąd podał, że we wniosku o udzielenie interpretacji skarżący przedstawił następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe: obok usług finansowych zwolnionych od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, stanowiących podstawowy przedmiot działalności, skarżący wykonuje również czynności dające prawo do odliczenia naliczonego podatku. W przypadku wydatków, co do których nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami dającymi prawo do jego odliczenia oraz czynnościami nie dającymi tego prawa, skarżący wylicza proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3-10 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.; dalej: u.p.t.u.) - zwaną dalej współczynnikiem struktury sprzedaży. Pierwotnie skarżący nie odliczał podatku od towarów i usług, zgodnie z brzmieniem przepisów u.p.t.u. dotyczących współczynnika struktury sprzedaży i podatek ten był rozpoznawany w kosztach podatkowych bądź jako koszt bieżący, bądź poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Jednakże w praktyce istnieją wątpliwości, czy brzmienie przepisów u.p.t.u. w tym zakresie jest zgodne z prawem wspólnotowym. Jeśli przepisy u.p.t.u. zostaną uznane za niezgodne z prawem wspólnotowym, potwierdzone zostanie prawo skarżącego do odliczania podatku naliczonego. Wówczas skarżący zamierza dokonać odliczenia uprzednio nieodliczonego podatku od towarów i usług, poprzez złożenie korekt do deklaracji VAT za okresy ubiegłe.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
