Wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 481/13
Kontrolując legalność zaskarżonego aktu sądy administracyjne badają, czy organy nie naruszyły przy wydawaniu tego aktu prawa materialnego, czy procesowego. Z treści art. 106 § 3 p.p.s.a. wynika, że dopuszczenie nowego dowodu jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem sądu, przy czym ze względu na funkcje kontrolne sądu przepis ten nie może służyć zwalczaniu ustaleń faktycznych, z którymi strona się nie zgadza. Dokonywanie przez sąd samodzielnych ustaleń faktycznych dopuszczalne jest bowiem, jedynie w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne do dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA del. Danuta Małysz, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 października 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 579/12 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 15 marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 579/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (dalej: "WSA") uchylił zaskarżoną przez M. K. (dalej: "Skarżący") decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (dalej: "Dyrektor IS") z dnia 15 marca 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 145 § 1 pkt 1 li. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").
Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że toku postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W.(dalej: " Dyrektor UKS") ustalił, że aktem notarialnym z dnia 13 kwietnia 2000 r. Skarżący, jako jedyny wspólnik, zawiązał spółkę z o. o. "Kopalnie [...]" w K.. Kapitał zakładowy spółki wynosił 1.550.000 zł. Z § 9 ust. 1 aktu notarialnego wynikało, że Skarżący objął wszystkie udziały i pokrył je wkładem niepieniężnym w postaci własności działki gruntu nr 186, położonej w obrębie wsi K., gmina B. i działki gruntu nr 441, położonej w obrębie wsi [...], gmina B. wraz z dokumentacją geologiczną złoża kruszywa naturalnego. W dniu 19 kwietnia 2000 r. Sąd Rejonowy w [...] wydał postanowienie o wpisie spółki do księgi rejestrowej. Następnie, na podstawie notarialnie sporządzonej umowy przeniesienia własności z dnia 12 marca 2001 r., Skarżący przeniósł własność wyżej wymienionych działek na rzecz spółki "G.", których wartość określono w akcie notarialnym na kwotę 120.000 zł. W dacie 7 maja 2001 r. została zawarta w formie notarialnej umowa sprzedaży, zgodnie z którą Skarżący sprzedał 100% swoich udziałów w spółce "G." na rzecz spółki z o. o. "I. [...]" z siedzibą w B. za cenę 1.550.000 zł. Organ wziął przy tym pod uwagę, że Skarżący nie był właścicielem przedmiotowych działek na dzień podpisania aktu założycielskiego spółki "G." (do dnia 12 marca 2001 r. właścicielem działek była spółka z o. o. Kopalnie [...]"K.", do której - na mocy umowy notarialnej z dnia 8 października 1997 r. - Skarżący wniósł działki na pokrycie kapitału zakładowego). Dopiero na podstawie umowy przeniesienia własności z dnia 12 marca 2001 r., w wyniku obniżenia kapitału zakładowego spółki "K.", nastąpiło wydanie wyżej wymienionych działek Skarżącemu, w następstwie czego rozporządził on nimi na rzecz spółki "G.".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
