Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. I FSK 160/14
Fakt, że w art. 32 u.p.t.u. nie ma jednoznacznie określonego celu, w jakim norma tego przepisu może być zastosowana, nie stanowi o wadliwej jego implementacji, gdyż z samej jego treści wynika, że jeżeli ma on zastosowanie tylko wtedy gdy okaże się, że związek ten (pomiędzy powiązanymi podatnikami niekorzystającymi z pełnego prawa do odliczenia podatku) miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług, to oznacza, że określenie w takim przypadku podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową transakcji, ma na celu zapobieżenie uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 1106/13 w sprawie ze skargi G. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 stycznia 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od G. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Ministra Finansów kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
I FSK 160/14
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 1106/13, działając na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 1270 ze zm.) dalej p.p.s.a., uchylił zaskarżoną przez G. SA z siedzibą indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Ministra Finansów z dnia 8 stycznia 2013 roku w przedmiocie podatku od towarów i usług. 1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi Skarżąca spółka wnioskiem z dnia 20 listopada 2012r., zwróciła się do Ministra Finansów o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie szacowania podstawy opodatkowania w przypadku transakcji zawieranych w ramach podatkowej grupy kapitałowej. Wskazała, że jest bankiem z siedzibą w Polsce prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (Dz. U. Nr 2002 r. Nr 72 poz.665 ze zm.) i prowadzi działalność, która polega na świadczeniu usług finansowych podlegających zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 37-41 oraz art. 43 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 Nr 177 poz. 1054 ze zmianami, dalej "ustawa o VAT"). Skarżąca zamierza zawrzeć umowę najmu nieruchomości (lub inną umowę o podobnym charakterze) w celu jej wykorzystywania na potrzeby prowadzenia działalności operacyjnej. Planowane jest, aby nieruchomość została wynajęta od spółki z o.o. należącej do grupy G. (dalej: "spółka"). Z tego tytułu, skarżąca będzie zobowiązana do płatności na rzecz spółki czynszu. Spółka ma zostać powołana przez skarżącą jako wyspecjalizowany podmiot w ramach grupy kapitałowej skarżącej, którego działalność ma skupiać się na profesjonalnym administrowaniu nieruchomościami należącymi do grupy kapitałowej G. Planowane jest, aby skarżąca posiadała 100% udziałów w spółce. W efekcie, skarżąca oraz spółka będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 Nr 74 poz. 361 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.") oraz w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT. Skarżąca oraz spółka zamierzają utworzyć podatkową grupę kapitałową (dalej jako "PGK"), o której mowa w art. 1a u.p.d.o.p. Możliwe jest, że po utworzeniu PGK, w celu uproszczenia wzajemnych rozliczeń, skarżąca oraz spółka ustalą wysokość czynszu najmu nieruchomości w wysokości innej (np. niższej) niż wynikająca z wartości rynkowej tego świadczenia. Przedstawiając opisane powyżej zdarzenie przyszłe skarżąca zadała następujące pytanie: "Czy na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, skarżąca oraz spółka, jako podmioty tworzące PGK będą mogły kształtować ceny we wzajemnych transakcjach w wartości odbiegającej (niższej) od rynkowej także z perspektywy ustawy o VAT ?" Skarżąca przedstawiając własne stanowisko wskazała, iż wraz ze spółką, jako podmioty tworzące PGK będą mogły kształtować ceny we wzajemnych transakcjach w wartości odbiegającej (niższej) od rynkowej także z perspektywy ustawy o VAT. Argumentowała, że ustawa o VAT, w przeciwieństwie do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera regulacji odnoszących się bezpośrednio do kwestii ustalania zasad i warunków, na jakich dokonywane powinny być transakcje pomiędzy uczestnikami PGK. Niemniej jednak, ustawa o VAT przewiduje generalną regułę, zgodnie z którą podmioty powiązane są zobowiązane do ustalania cen towarów i usług na poziomie rynkowym. Wniosek taki wypływa z analizy art. 32 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem skarżącej jednoczesne zastosowanie art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p. i art. 32 ustawy o VAT, na skutek sprzeczności ich dyspozycji jest w praktyce niemożliwe, a więc należy zastosować taką ich wykładnię, która pozwoli pogodzić te dwie normy i nie doprowadzić do sytuacji, w której skorzystanie z ustawowego uprawnienia (art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p.) wiązałoby się z sankcją określoną w art. 32 ustawy o VAT. Zatem należy ten ostatni przepis zinterpretować w taki sposób, ażeby przestał być sprzeczny z art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p. Skarżąca podniosła również, iż biorąc pod uwagę cele art. 80 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1) dalej Dyrektywa 112, oraz przepis art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p., który wyraźnie zezwala na stosowanie cen nierynkowych w ramach PGK, należy uznać, że art. 32 ustawy o VAT nie może stanowić ograniczenia dla transakcji zawieranych przez podmioty będące członkami PGK. W interpretacji indywidualnej z dnia 8 stycznia 2013r. Minister Finansów uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. Podniósł, że możliwość szacowania podstawy opodatkowania przez organy podatkowe wynikająca z art. 32 ustawy VAT, dotyczy transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami tworzącymi PGK w sytuacji gdy ceny poszczególnych towarów bądź usług są niższe od wartości rynkowej i jedna ze stron nie ma pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz pomiędzy stronami umowy istnieje związek określony w art. 32 ust. 2 w związku z ust. 4 ustawy. Ponadto w sytuacji, gdy strony umowy o utworzeniu PGK będą miały pełne prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, nie znajdzie zastosowania przepis art. 32 ust. 1 ustawy o VAT. W przypadku zaś, gdy którakolwiek ze stron nie będzie miała pełnego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług oraz zostaną spełnione pozostałe warunki wymienione w art. 32 ustawy o VAT, organ podatkowy będzie uprawniony do określenia wysokości obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku. Natomiast na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, ustalenie między skarżącą a spółką, tj. podmiotami tworzącymi PGK, ceny w wartości niższej od wartości rynkowej spowoduje zastosowanie art. 32 ustawy o VAT. Skarżąca wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa, a po otrzymaniu odpowiedzi, w której organ podtrzymał stanowisko wyrażone w sprawie, zaskarżyła interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. 2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą interpretacji uznał, że narusza ona prawo w stopniu uzasadniającym jej uchylenie. Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem organu, że "Przepis art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p. wprowadza wyjątek od zasady szacowania dochodu wyłącznie w podatku dochodowym w przypadku podmiotów tworzących PGK. Wyjątku tego nie zawiera ustawa o podatku od towarów i usług. [...] Przepis art. 11 ust. 8 u.p.d.o.p. ma zastosowanie tylko w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie do wszystkich ustaw podatkowych. Nie ma bowiem możliwości łącznego rozliczania podatku VAT przez Podatkową Grupę Kapitałową, gdyż podmiot taki - w rozumieniu ustawy o VAT nie istnieje." Sąd stwierdził też, że implementacja do prawa krajowego zastosowana w art. 32 ustawy o VAT jest wadliwa i w rzeczywistości organy podatkowe stosując prawo winny uwzględniać z urzędu treść art. 80 Dyrektywy 112 i uzupełniać nią przepis art. 32 ustawy o VAT celem stosowania przez PGK cen według założeń ekonomicznych, a nie prawnopodatkowych. Sąd dodał, że wobec braku szczególnej regulacji dotyczącej PGK na gruncie ustawy o VAT, należy brać pod uwagę definicję wartości rynkowej zawartą w art. 2 pkt 27 "b" tej ustawy o VAT.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
