Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. I FSK 1558/13
Nie można zgodzić się z twierdzeniem, że z art. 2 Konstytucji wynika związanie sądu administracyjnego prawomocnym wyrokiem uniewinniającym. Skoro ustawodawca uregulował w art. 11 p.p.s.a. związanie sądu administracyjnego, ograniczając je wyłącznie do prawomocnych wyroków skazujących, to w tym zakresie w odniesieniu do wyroków uniewinniających nie można odwoływać się do art. 2 Konstytucji. Przepis art. 11 p.p.s.a., w którym ustawodawca odniósł się wyłącznie do wyroków skazujących za przestępstwo, nie jest przecież sprzeczny z art. 2 Konstytucji.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.), Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Rz 222/13 w sprawie ze skargi L. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 15 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w R. kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Rz 222/13, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.,) dalej p.p.s.a., oddalił skargę L.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 15 czerwca 2011 roku w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec 2006 roku. 1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi Zaskarżoną decyzją z dnia 15 czerwca 2011r., Dyrektor Izby Skarbowej w R. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji określającą L.K. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiąc lipiec 2006 r. w wysokości 36.485 zł. Powyższa decyzja jest wynikiem ponownie przeprowadzonego postępowania na skutek uchylenia wcześniejszej decyzji organu I instancji, celem uzupełnienia materiału dowodowego. W ponownym postępowaniu uzupełniono materiał dowodowy i zweryfikowano rozliczenia podatnika w zakresie podatku naliczonego, natomiast wartość podatku należnego została przyjęta w kwocie zgodnej z zadeklarowaną tj. 50.360 zł. Po sprawdzeniu zadeklarowanego podatku naliczonego stwierdzono jego zawyżenie o kwotę 10.538 zł. Kwota ta stanowi sumę podatku naliczonego wykazanego w fakturach VAT, wystawionych przez P.G. W ramach wszczętego wobec L.K. - właściciela M.B. postępowania kontrolnego uznano ewidencję prowadzoną do celów podatku od towarów i usług za nierzetelną i wadliwą, m.in. za lipiec 2006 r.- rejestr zakupów VAT, w części dotyczącej zaewidencjonowania faktur z tytułu usług transportowych, wystawionych przez P.G.: -z dnia 26 lipca 2006 r., nr ... na wartość netto 30.800 zł, podatek VAT 6.776 zł, -z dnia 28 lipca 2006 r., Nr ... na wartość netto 4.500 zł, podatek VAT 990 zł, -z dnia 28 lipca 2006 r., Nr ... na wartość netto 12.600 zł, podatek VAT 2.772 zł. Wobec tego na podstawie art. 193 § 4 i 6 O.p. nie uznano w tym zakresie ksiąg za dowód tego co wynika z zawartych w nich zapisów. Organ I instancji uznał, iż powyższe faktury, stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane i w związku z tym zostały rozliczone z naruszeniem przepisu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.,), dalej ustawa o VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w R. zaskarżoną do Sądu decyzją utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji podzielając argumentację tam zawartą. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 564/11 oddalił skargę na powyższą decyzję. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 213/12, uchylił ten wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie. NSA ocenił, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku narusza art. 141 § 4 p.p.s.a. Z uzasadnienia tego nie wynikało, jakimi przesłankami kierował się Sąd I instancji dokonując oceny zabranego w sprawie materiału dowodowego. Nie wskazano także przesłanek rozstrzygnięcia w odniesieniu do konkretnych zarzutów zgłoszonych w skardze. NSA wskazał, że Skarżący powoływał się na zeznania świadków oraz okoliczności potwierdzające jego stanowisko. Wskazywał, że w postępowaniu karnym ten sam materiał dowodowy oceniony został odmiennie. Sąd I instancji do tych pierwszych zarzutów w ogóle się nie odniósł, a odnosząc się do odmiennej oceny materiału dowodowego, zawartej w wyroku karnym uniewinniającym stwierdził zaś, że bez wpływu na dokonane w sprawie ustalenia pozostaje dołączony do akt odpis wyroku Sądu Apelacyjnego II Wydział Karny w R. z 27 września 2001 r., sygn. akt [...], utrzymujący w mocy wyrok uniewinniający między innymi P. G. od popełnienia zarzucanych mu przestępstw, jako że prejudycjalność prawomocnego wyroku wydanego w postępowaniu karnym, ze względu na treść art. 11 p.p.s.a. dotyczy skazującego wyroku karnego co do popełnienia przestępstwa. NSA zgodził się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że sąd administracyjny może zaakceptować ustalenia organu administracji odmienne od tych, które legły u podstaw wydania przez sąd karny wyroku uniewinniającego. Jednak sąd ten powinien w sposób przekonujący wskazać, dlaczego dokonuje odmiennej oceny tych samych dowodów w postępowaniu administracyjnym. 2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
