Postanowienie NSA z dnia 25 września 2014 r., sygn. I OZ 795/14
Prawo pomocy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 25 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 169/14 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A. S. na bezczynność Prezesa Rady Ministrów w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 1 lipca 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 169/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił A. S. przyznania prawa pomocy w wyżej sprecyzowanej sprawie. Jak wskazał Sąd I instancji w jego uzasadnieniu skarżący we wniosku o przyznanie prawa pomocy oświadczył, że w samodzielnie prowadzonym gospodarstwie domowym osiąga dochód miesięczny w wysokości 1.680 zł brutto. Jako źródło dochodu skarżący wskazał roboty publiczne. W tym zakresie złożył do akt kopię umowy o pracę z 28 lutego 2014 r., z której wynika, że skarżący wykonuje pracę jako pracownik administracyjno - biurowy na pełny etat i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1.400 zł. Ponadto z umowy tej wynika, że skarżący wykonuje również roboty publiczne w oparciu o inną umowę, oznaczoną nr [...]. Do wniosku skarżący załączył pismo, w którym dokonał szacunkowego zestawienia miesięcznych wydatków na kwotę 6.926 zł, natomiast środki, którymi aktualnie dysponuje, na kwotę 1.243,90 zł. W piśmie z 28 kwietnia 2014 r. referendarz sądowy wezwał skarżącego do przedstawienia, w terminie 14 dni, dokumentów źródłowych poświadczających jego możliwości płatnicze, tj.: dokumentów potwierdzających wysokość miesięcznych wydatków w prowadzonym gospodarstwie domowym za okres ostatnich trzech miesięcy, a także wyciągów i wykazów z posiadanych rachunków bankowych, w tym kont i lokat dewizowych, także z tego okresu oraz odpisu zeznania podatkowego za 2013 r. W odpowiedzi na wezwanie skarżący złożył do akt dodatkowe oświadczenie, wyciąg z rachunku bankowego za okres od 7 stycznia 2014 r. do 9 maja 2014 r. oraz kopię odpisu zeznania podatkowego, z którego wynika, że w 2013 r. osiągnął, z dwóch źródeł przychodu dochód w łącznej wysokości 16.119, 35 zł. Skarżący wyjaśnił, że posiadany rachunek bankowy służy mu do opłacania rachunku za telewizję (24, 90 zł) i telefon (26 zł). Jednocześnie oświadczył, że nie opłaca czynszu za zajmowane mieszkanie, kosztów zużytej wody, energii elektrycznej i ogrzewania mieszkania, ponieważ nie posiada na ten cel wystarczających środków. Stwierdził, że z tego powodu nie przedstawi żądanych w tym zakresie rachunków. Postanowieniem z 28 maja 2014 r., sygn. akt II SAB/Wa 169/14, referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił A. S. przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. W dniu 20 czerwca 2014 r. skarżący wniósł sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego, podnosząc że w niektórych sprawach zawisłych w Wydziale II WSA w Warszawie zostało mu przyznane prawo pomocy. Zaskarżonym postanowieniem odmówiono wnioskowi. Zdaniem Sądu I instancji skarżący nie wykazał, że spełnia przesłankę warunkującą przyznanie prawa pomocy w pełnym zakresie. Przede wszystkim nie uzupełnił niewystarczającego do oceny jego rzeczywistych możliwości płatniczych oświadczenia zawartego w formularzu wniosku. Odpowiedź na wezwanie o podanie stałych, niezbędnych kosztów utrzymania ze wskazaniem ich wysokości, nie pozwala na ocenę jego rzeczywistej sytuacji majątkowej. Skarżący ograniczył się do podania kwoty części ponoszonych wydatków, przy czym nie wyjaśnił, jaka jest obecna wysokość zadłużenia z tytułu opłat czynszowych za zajmowane mieszkanie. Ponadto dokonał jedynie szacunkowego zestawienia miesięcznych kosztów w ten sposób, że całość wydatków oszacował na kwotę 6.926 zł, natomiast środki, którymi aktualnie dysponuje, na kwotę 1.243,90 zł. Samo zaś szacunkowe zestawienie kosztów nie pozwala Sądowi I instancji na ustalenie, jaką kwotą dysponuje skarżący po odliczeniu niezbędnych wydatków i czy kwota ta pozwala mu na uiszczenie aktualnych i przyszłych kosztów sądowych w niniejszej sprawie. Sąd I instancji podkreślił, że to na wnioskodawcy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie to przez niego wykazane. Skoro wnioskodawca, pomimo wezwania, nie udzielił pełnych wyjaśnień na temat jego sytuacji majątkowej Sąd uznał, że nie wykazał, aby jego sytuacja osobista i majątkowa uzasadniała przyznanie prawa pomocy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
