05.09.2014 Podatki

Postanowienie NSA z dnia 5 września 2014 r., sygn. I GZ 296/14

Prawo pomocy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia W. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 13 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1341/11 o pozostawieniu wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skarg P. Sp. z o.o. w J. i W. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. postanowieniem z 13 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1341/11, w sprawie ze skarg P. Spółki z o.o. w J. i W. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] maja 2011 r. w przedmiocie podatku akcyzowego, pozostawił wniosek W. G. o zwolnienie od kosztów sądowych bez rozpoznania.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji wskazał, że mimo wezwania Sądu z dnia 18 września 2013 r. o złożenie wniosku na urzędowym formularzu PPF, doręczonym skarżącemu w dniu 2 października 2010 r. skarżący przesłał w dniu 7 października 2013 r. za pośrednictwem faksu wypełniony formularz wniosku, przy czym zawierał on jedynie kserokopię jego popisu.

W związku z powyższym zarządzeniem z dnia 10 października 2013 r. wezwano skarżącego do podpisania ww. wniosku w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania. Ponadto wskazano, że druki PPF winny zostać przesłane oddzielnie do każdej z wymienionych spraw wraz z własnoręcznymi podpisami.

Powyższe wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 16 października 2013 r. jednakże w zakreślonym terminie - do dnia 23 października 2013 r. skarżący przesłał ponownie jeden egzemplarz wniosku obejmujący sprawy o sygn. akt I SA/Kr 1337/11 - I SA/Kr 1348/11, zawierający kserokopię podpisu.

Postanowieniem wskazanym na wstępie Sąd pierwszej instancji pozostawił wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, stwierdzając, że podpis widniejący na ostatniej stronie przesłanego przez skarżącego wniosku nie jest własnoręczny, a zatem nie spełnia wymogu wskazanego w art. 46 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.), co skutkowało na podstawie art. 257 p.p.s.a. pozostawieniem wniosku bez rozpoznania.

W zażaleniu na postanowienie z dnia 13 lutego 2014 r. W. G. wniósł o jego zmianę, poprzez przyznanie mu prawa pomocy w zakresie zwolnienia od opłat, wskazując, że podpisał formularz przesłany faksem, dlatego w jego ocenie nie może być mowy o braku podpisu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Podpis powinien być własnoręczny, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 46 § 4 p.p.s.a., które w tej sprawie nie występują. Podpisem jest znak ręczny określonej osoby, noszący indywidualne i powtarzalne cechy, pozwalające odróżnić go od innych i umożliwiające identyfikację osoby podpisującego oraz zbadanie autentyczności podpisu (Hanna Knysiak-Molczyk [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, str. 204-205). Z powyższej definicji jednoznacznie wynika, że podpis musi być własnoręczny. Podpis na dokumencie przesłanym faksem sanowi jedynie kopię oryginału, w związku z czym nie może być traktowany jako spełniający wyżej wskazane warunki. W sytuacji braku własnoręcznego podpisu, Sąd I instancji wezwał prawidłowo stronę do usunięcia braku formalnego pisma przez jego podpisanie.

W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, że Sąd I instancji zasadnie przyjął, że skoro skarżący mimo wezwania - nie uzupełnił braków formalnych swojego wniosku o przyznanie prawa pomocy, to należało pozostawić wniosek skarżącego bez rozpoznania.

Z wyżej wymienionych względów, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty
ikona zobacz najnowsze Dokumenty podobne