Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. II GSK 1693/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia NSA Magdalena Bosakirska Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 maja 2013 r. sygn. akt V SA/Wa 11/13 w sprawie ze skargi R.M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od R.M. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 maja 2013 r., sygn. akt V SA/Wa 11/13, w sprawie ze skargi R.M uchylił decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia r., nr, oraz poprzedzającą ją decyzję ....Inspektora Transportu Drogowego z dnia r., nr , w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej. Orzekł też o kosztach postępowania.
Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia:
Pismem z dnia skarżący zwróci się do Z.W. Inspektora Transportu Drogowego o umorzenie kary pieniężnej w wysokości 8.650 zł, nałożonej na niego decyzją tego organu z dnia r. za naruszenia stwierdzone w trakcie kontroli z dnia r. Wniosek swój uzasadniał przedawnieniem należności.
Decyzją z dnia r. organ I instancji odmówił umorzenia kary pieniężnej, stwierdzając, że z uwagi na ustawowe wyłączenie stosowania ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej: o.p.) do kar nakładanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414 ze zm.; dalej: u.t.d.) kary te nie ulegają przedawnieniu. Brak jest zatem podstaw dla stosowania instytucji przedawnienia w odniesieniu do kary pieniężnej nałożonej na stronę decyzją z dnia r. Zdaniem organu, dla wydania decyzji w przedmiocie umorzenia należności pieniężnej koniecznie jest wykazanie przez stronę zaistnienia jednej z przesłanek wynikających z art. 56 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.; dalej: u.f.p.). Wobec nienadesłania przez skarżącego wymaganych dokumentów zasadnym było odmówienie umorzenia nałożonej kary pieniężnej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
