Wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. I GSK 1245/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Czesława Socha Sędziowie NSA Henryk Wach Dariusz Dudra (spr.) Protokolant Kacper Tybuszewski po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. Spółki jawnej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 maja 2012 r. sygn. akt V SA/Wa 149/12 w sprawie ze skargi B. Spółki jawnej w W. z udziałem D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...]; [...] w przedmiocie określenia kwoty wynikającej z długu celnego oraz kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 21 maja 2012 r. o sygn. V SA/Wa 149/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę B. Sp. j. w W.-W. z udziałem D. Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z [...] listopada 2011 r. o nr [...], [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług.
Sąd pierwszej instancji przyjął, że określenie kwoty wynikającej z długu celnego oraz zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług w imporcie było uzasadnione. Wynika to ze zgłoszenia celnego z [...] sierpnia 2006 r. nr [...] towaru niewspólnotowego, którego procedura tranzytu zewnętrznego nie została zakończona.
Miejscem przeznaczenia towaru był Oddział Celny G., a zgłaszającym towar do tej procedury była firma P. Sp. z o.o. - przedstawiciel firmy B. Sp. jawna. Przedmiotowe towary objęte były uprzednio procedurą składu celnego i znajdowały się w składzie celnym P. Sp. z o.o. Towar ten usunięto spod dozoru celnego. Podstawą prawną do określenia tego zobowiązania jest art. 4 pkt 13, art. 89, art. 203 ust. 3 tiret drugi i czwarty w związku z art. 96 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
W ocenie Sądu I instancji uznanie za dłużnika głównego zobowiązanego wynika z tego, że jest on odpowiedzialny za prawidłową realizację procedury tranzytu, która nie została zakończona i odpowiada za skutek niewykonania tego obowiązku. Główny zobowiązany z mocy prawa gwarantuje poprawność realizacji procedury tranzytu na zasadzie ryzyka a stopień jego zawinienia przy powstaniu nieprawidłowości nie ma znaczenia. Za uchybienie tego podmiotu przyjęto także brak wpisania w dokumentach celnych danych środka transportu, osoby przewoźnika i brak podania informacji o dalszych losach towaru. Drugi podmiot został uznany za dłużnika celnego z tego powodu, że uczestniczył w usunięciu towaru spod dozoru celnego. Sprzedał on towar odbiorcy zagranicznemu. Nie dopatrzono się odpowiedzialności za dług celny R. S. B., A. W. oraz Agencji Celnej G. H.,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
