Wyrok NSA z dnia 7 listopada 2014 r., sygn. I FSK 1555/13
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Hieronim Sęk (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Bk 100/13 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 14 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 2.400 zł (słownie: dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Przedmiot skargi kasacyjnej
1.1. R. R. (dalej: Strona lub Skarżący) zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 maja 2013 r., sygn. akt I SA/Bk 100/13, którym oddalono skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 14 stycznia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za czerwiec oraz miesiące od sierpnia do grudnia 2010 r.
2. Stan sprawy przyjęty do wyrokowania przez Sąd pierwszej instancji
2.1. Dyrektor IS zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia 12 października 2012 r., którą określono podatek VAT za ww. okresy rozliczeniowe w inny sposób niż deklarowała to Strona.
2.2. Według organów podatkowych, w świetle art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.), Strona nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT wystawionych za usługi transportowe przez D. W.. Faktury te dokumentowały bowiem czynności, które faktycznie nie zostały dokonane. W toku postępowania ustalono, że: - D. W. w 2010 r. posiadał tylko jeden samochód ciężarowy marki ...; - w książce przychodów i rozchodów nie wykazał ww. faktur oraz żadnych wpisów po stronie kosztów, a tym samym nie ponosił kosztów związanych z utrzymaniem samochodów, zakupem paliwa, ewentualnym zatrudnieniem pracowników; - z opinii Laboratorium Kryminalistycznego KWP w B. z dnia 8 września 2011 r., obejmującej badanie tarcz tachografów z ww. pojazdu oraz jego oględziny wynika, że pojazdem tym przejechano w okresie objętym decyzją jedynie 23 km w dniu 23 października 2010 r. oraz 3 km w dniu 22 grudnia 2010 r.; - zestawienie tras sporządzone przez Stronę nie znajduje odzwierciedlenia w zgromadzonym materiale dowodowym; - zeznania T. T. z dnia 7 czerwca 2011 r. wskazują, że D. W. wystawiał Stronie faktury za rzekome usługi transportowe, których faktycznie nie świadczył; - odmiennych zeznań tego świadka, złożonych w dniu 3 kwietnia 2012 r. w obecności Strony, organ nie uznał za wiarygodne, albowiem stały w sprzeczności z wcześniejszymi zeznaniami tego świadka, odczytami z tarcz tachografów oraz księgą przychodów i rozchodów D. W.; - w stosunku do ww. kontrahenta Strony wydana została decyzja, której ten nie kwestionował a w której stwierdzono, że usługi transportowe wykazane na wszystkich wystawionych przez niego fakturach nie odzwierciedlają prawdziwych zdarzeń gospodarczych; - D. W. zeznając jako świadek na większość pytań nie odpowiedział, zasłaniając się niepamięcią, ostatecznie zaś odmówił składania dalszych wyjaśnień.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
