Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2014 r., sygn. I FSK 940/13
Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Nie stanowi to jednak uprawnienia do odliczenia podatku, jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji na rzecz nabywcy. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktycznej czynności podatnika wystawiającego fakturę, czyli obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu. Jeżeli brak takiej faktycznej czynności u wystawcy faktury, nie może z jej tytułu powstać obowiązek podatkowy, a tym samym brak prawa do odliczenia podatku z takiej faktury.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Barbara Wasilewska, , Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Op 342/12 w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 25 czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za czerwiec 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Z. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok sądu pierwszej instancji
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Op 342/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę Z. P. (dalej: "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 25 czerwca 2012 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za czerwiec 2008 r.
1.2. Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawiając stan faktyczny sprawy wskazał, że Z. P. w 2008 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą PPHU O. i był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności firmy była m.in. sprzedaż paliw płynnych. Organy skarbowe stwierdziły, że w latach 2007-2008 miał miejsce proceder polegający na wprowadzaniu do obrotu gospodarczego odbarwionego oleju opałowego jako oleju napędowego, któremu towarzyszyło tworzenie fikcyjnej dokumentacji księgowej, w tym faktur VAT i innych dokumentów legalizujących zakup odbarwionego oleju opałowego oraz tzw. "pustych" faktur VAT. Z materiałów dowodowych, w tym udostępnionych przez Prokuraturę Apelacyjną w L. oraz Prokuraturę Rejonową w B., wynikało że skarżący nie był uprawniony do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury z 10 czerwca 2008 r. na olej napędowy w ilości 4 720 litrów na kwotę neto 16 708,80 zł, podatek VAT 3 675,94 zł, bowiem faktura ta nie dokumentowała faktycznie przeprowadzonej transakcji. Wskazana firma nie zajmowała się sprzedażą paliw, a jedynie w jej imieniu wystawiono "puste" faktury VAT. Organy prawidłowo ustaliły, że wprawdzie spółka P. była formalnie zarejestrowana i składała deklaracje podatkowe ale miało to na celu wyłącznie stworzenie pozoru legalności jej działań. Prezes tej spółki zgodnie z zeznaniem księgowej zatrudnionej w firmie pełnił funkcje jedynie "na papierze". Skarżący na żadnym etapie postępowania nie przedstawił dowodów na okoliczność, posiadania kontaktów handlowych z wystawcą spornej faktury. Zamawiał paliwo za pośrednictwem osoby trzeciej, nieznanej mu z nazwiska, zaś od bliżej nieokreślonego Pana G. z W. otrzymał fakturę i zapłacił wynikająca z niej należność gotówką. Ustalenia organów znalazły potwierdzenie w toku prowadzonych czynności w Prokuraturze Rejonowej w B., które to postępowanie zakończyło się skierowaniem wobec Z. P. aktu oskarżenia z dnia 17 czerwca 2011 r. Z poczynionych ustaleń, w tym z zatrzymanej u skarżącego dokumentacji księgowej, wynikało, że w/g 9 faktur zostało sprzedanych do jego firmy łącznie 75 940 litrów odbarwionego oleju opałowego o wartości 324 257,64 zł brutto, w tym przez firmę P. 8 faktur na łącznie 72 100 litrów o wartości 309 986,64 zł brutto. Faktycznie doszły do skutku dwie dostawy paliwa po 30 000 litrów a towar był dostarczony bezpośrednio do gospodarstwa w L. w woj. pomorskim. Sporne faktury firmy P. nie dokumentowały przeprowadzonych transakcji sprzedaży, miała bowiem charakter fikcyjny. Ze złożonych zeznań wynikało, że należności wynikające z wystawionych faktur regulowane były gotówką. Organy podatkowe nie podważały faktu posiadania przez skarżącego paliwa, ani też sprzedaży innym firmom, ale udowodniły jednocześnie, że wystawca faktur nie mógł być dostawcą paliwa, gdyż nim nie dysponował. W związku z tym, faktury dokumentujące zakup oleju napędowego od P. nie odzwierciedlały faktycznych transakcji, a podmiot w nich wymieniony jako sprzedawca takiej sprzedaży nie dokonywał. Zatem zdaniem sądu pierwszej instancji, należy przyjąć, że faktury nie dokumentują zawartych transakcji a tylko legalizują obrót paliwem dostarczanym przez G. Z.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
