Wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2014 r., sygn. II FSK 1135/12
O naruszeniu art. 121 § 1 O.p. i wyrażonej w nim zasady prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organu, nie może stanowić podjęcie przez organ podatkowy rozstrzygnięcia odmiennego od oczekiwanego przez podatnika.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Zbigniew Romała, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "S." sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 września 2011 r. sygn. akt I SA/Po 160/11 w sprawie ze skargi "S." sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "S." sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 29 września 2011 r., I SA/Po 160/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę S. sp. z o. o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 grudnia 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r.
2. Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym: Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P., po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego, decyzją z 23 czerwca 2010 r., określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 r. w kwocie 883.750,00zł oraz stwierdził, że spółka zaniżyła podatek dochodowy od osób prawnych za 2005 r. o kwotę 741.903,00 zł.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu decyzją z 20 grudnia 2010 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że spółka nie przedłożyła dowodów świadczących o wykonaniu na swoją rzecz spornych usług w rozpatrywanym roku podatkowym. Jedynymi dokumentami, na podstawie których strona zaliczyła przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów są wyłącznie faktury VAT. Jak słusznie stwierdził organ kontroli skarbowej, fakt wystawienia faktury nie może być powodem do uznania, że dana transakcja miała miejsce. W przedmiotowej sprawie zgromadzony obszerny materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że usługi wymienione na fakturach wystawionych przez firmę G. nie zostały przez tę firmę wykonane.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
