Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2014 r., sygn. I FSK 84/13
Art. 19 ust. 1 u.p.t.u. należy interpretować w taki sposób, że faktura nieodzwierciedlająca rzeczywiście dokonanej czynności przez jej wystawcę, która rodziłaby u niego obowiązek podatkowy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia określonej w niej kwoty jako podatek, nawet gdy pozostaje on w dobrej wierze, że wszedł w posiadanie towaru wykazanego na fakturze na podstawie skutecznej czynności cywilnoprawnej mającej miejsce pomiędzy nim a wystawcą faktury. Prawo do odliczenia podatku jest bowiem następstwem powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktycznej czynności podatnika wystawiającego fakturę, czyli obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu. Jeżeli brak takiej faktycznej czynności u wystawcy faktury, nie może z jej tytułu powstać obowiązek podatkowy, a tym samym prawo do odliczenia podatku z takiej faktury.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 kwietnia 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 962/11 w sprawie ze skargi R. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. B. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt III SA/Gl 962/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę R. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 31 marca 2011 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2004 r.
1.2. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że przyczyną wydania decyzji przez organy było ustalenie, iż w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego skarżący w rozliczeniu za wskazany miesiąc bezzasadnie obniżył podatek należny o podatek naliczony wykazany w fakturach VAT wystawionych przez "A." sp. z o.o., gdyż transakcje udokumentowane tymi fakturami nie zostały faktycznie wykonane przez ich wystawcę. Dokonując tych ustaleń organy oparły się w szczególności na zeznaniach i wyjaśnieniach świadków (m.in. przedstawicieli wystawcy spornych faktur), którzy wskazali, że wystawione na rzecz firmy skarżącego faktury nie dokumentowały prawdziwych zdarzeń gospodarczych, opisując dokładnie cały proceder tworzenia i przekazywania tychże faktur. Okoliczności te potwierdziły także dokumenty włączone do akt postanowieniem z 1 grudnia 2010 r., z których wynikało, że wystawca spornych faktur nie złożył deklaracji VAT-7 za lata 2004 - 2008, nie istnieje pod żadnym ze wskazanych w odpisie z KRS adresem i nie wynajmuje lokalu pod adresem, którym posługuje się na fakturach. Ponadto, w opinii organu podatkowego zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazywał, że skarżący miał świadomość oszukańczego charakteru transakcji, jakie miały miejsce i co więcej, nie zadał sobie żadnego trudu by zweryfikować wiarygodność firm, z którymi współpracował.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
