Wyrok NSA z dnia 17 września 2013 r., sygn. II OSK 932/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędzia del.NSA Janusz Furmanek Protokolant asystent Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 17 września 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2012 r. sygn. akt IV SA/Po 650/11 w sprawie ze skargi D. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt IV SA/Po 650/11 oddalił skargę D. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kaliszu z dnia [...] maja 2011 r. w przedmiocie wznowienia postępowania administracyjnego.
Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności faktycznych:
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. Burmistrz K., na podstawie art. 151 § 2 w związku z art. 146 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.) po przeprowadzeniu postępowania wznowieniowego w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia [...] października 2007 r. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na przebudowie i zmianie sposobu użytkowania budynku gospodarczego na budynek inwentarski na działce inwestora stwierdził wydanie powyższej decyzji z naruszeniem prawa. W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że decyzja z [...] października 2007 r. została wydana na wniosek inwestora. Pismem z dnia [...] listopada 2007 r. pełnomocnik skarżącej wniósł o wznowienie postępowania z uwagi na fakt, że nie brała ona udziału w postępowaniu administracyjnym w niniejszej sprawie. Burmistrz, opisując dotychczasowy przebieg postępowania podkreślił, że w wyniku wznowienia postępowania ponownie rozpatrzył sprawę i stwierdził, że jako strona nie brała ona udziału w postępowaniu, co uzasadnia stwierdzenie wydania decyzji z naruszeniem prawa. Z uwagi na to, że w wyniku wznowienia postępowania organ I instancji zmuszony byłby wydać decyzję odpowiadającą w swej treści decyzji dotychczasowej, brak jest podstaw do jej uchylenia. Zgodnie z art. 151 § 2 k.p.a., w związku z zaistnieniem okoliczności z art. 146 § 2 k.p.a., organ nie uchyla decyzji. W ocenie organu I instancji, planowana inwestycja nie narusza jakichkolwiek przepisów prawa materialnego, co potwierdza powtórna analiza charakteru zabudowy sąsiedniej tj. analiza funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu. Po przeprowadzonej analizie stwierdzono, że działka znajduje się na obszarze głównie o funkcji zagrodowej i stanowi uzupełnienie istniejącego już od 1947 roku gospodarstwa rolnego. Oczywistym jest, że zarówno nieruchomość Inwestora, jak i Wnioskodawczyni są usytuowane na terenie o funkcji zagrodowej. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy K., zatwierdzonym Uchwałą Rady Miejskiej K. z [...] września 1993 r., nr [...] (dalej Plan), który obowiązywał do dnia [...] grudnia 2002 r., działka przeznaczona była pod tereny zabudowy zagrodowej. Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta i Gminy K., owa działka znajduje się na terenach przewidzianych pod zabudowę zagrodową. Przedsięwzięcie jest również zgodne z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690 ze zm., dalej rozporządzenie z 2002 r.) i rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (Dz. U. nr 132, poz. 877 ze zm., dalej rozporządzenie z 1997 r.). Powtórna analiza w terenie wykazała kontynuację funkcji cech zabudowy i zagospodarowania terenu. W obrębie analizowanego terenu występuje głównie zabudowa zagrodowa oraz zabudowa mieszkaniowa, gospodarczo-garażowa i usługowo-handlowa jako uzupełniająca. Planowana inwestycja nie kwalifikuje się do przedsięwzięć, dla których zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. nr 257, poz. 2573 ze zm., dalej rozporządzenie z 2004 r.) wymagana jest decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, co potwierdził opinią z [...] stycznia 2010 r. Wydział Gospodarki Komunalnej, Ochrony Środowiska i Rolnictwa. Po zrealizowaniu owej inwestycji obsada zwierząt w całym gospodarstwie nie przekroczy 40 DJP, w związku z czym przedsięwzięcie nie będzie zaliczać się do inwestycji mogących znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Według organu, poczynione ustalenia nie dają podstaw do przyjęcia, że przebudowa i zmiana sposobu użytkowania budynku gospodarczego na budynek inwentarski (chlewnia), będzie stwarzała uciążliwość dla otoczenia ponad granice wynikające ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i ze stosunków miejscowych. Ustosunkowując się do twierdzeń Wnioskodawczyni organ I instancji podkreślił, że decyzja o warunkach zabudowy nie ma charakteru konstytutywnego. Ustalone w decyzji warunki przesądzą o treści kolejnej decyzji, niezbędnej w procesie inwestycyjnym, a mianowicie pozwolenia na budowę, po spełnieniu wymagań przewidzianych prawem budowlanym. Z przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm., dalej upup bądź ustawa planistyczna) nie wynika zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji nawet w części, czy w całości zrealizowanej. Zatem organ winien rozpatrzyć merytorycznie wniosek o ustalenie warunków zabudowy na przebudowę i zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczego na budynek inwentarski (chlewnię), niezależnie od tego czy zmiana w opisanym zakresie już nastąpiła. Poczynione ustalenia nie dają podstaw do uchylenia decyzji Burmistrza K. z [...] października 2007 r. Organ I instancji podkreślił nadto, że brak jest podstaw do stawiania przez pełnomocnika Wnioskodawczyni zarzutów o nieudostępnieniu wszystkich dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, gdyż stawiła się ona wraz z pełnomocnikiem w Urzędzie, gdzie umożliwiono Im zapoznanie się z aktami sprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
