Wyrok NSA z dnia 12 listopada 2013 r., sygn. II GSK 1111/12
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędziowie NSA Anna Robotowska Krystyna Anna Stec Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. P. Spółka z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 lutego 2012 r. sygn. akt VI SA/Wa 2006/11 w sprawie ze skargi T. P. S.A. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. P. Spółki z o.o. w W. na rzecz Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 2006/11 oddalił skargę T. P. S.A. z siedzibą w W. (obecnie T. P. Sp. z o.o. w W.) na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej: Przewodniczący KRRiT) z dnia [...] lutego 2008 r., nr [...], w przedmiocie zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego, z następującym uzasadnieniem.
Spółka T. P. S.A. z siedzibą w W. uzyskała w dniu [...] lutego 2004 r. koncesję na rozpowszechnianie programu telewizyjnego o charakterze uniwersalnym pod nazwą "P.".
Decyzją Przewodniczącego KRRiT z dnia [...] września 2007 r. dokonano zmiany koncesji poprzez dodanie pkt XIV określającego podstawy wymiaru oraz wysokość opłaty w kwocie 21.982.800 zł za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu telewizyjnego o charakterze uniwersalnym pod nazwą "P.".
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Przewodniczący KRRiT decyzją z dnia [...] lutego 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Organ stwierdził, że art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2531 ze zm., dalej: u.r.t.) stanowiący delegację ustawową do wydania rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz. U. Nr 12, poz. 153, ze zm.; rozporządzenie z dnia 4 lutego 2000 r.) określa zarówno podmiot uprawniony do jego wydania oraz wyznacza zakres przedmiotowy materii, która ma zostać w nim uregulowana - spełniając tym samym wymagania szczegółowości przedmiotowej i podmiotowej. Ustawodawca wskazał na konieczność uwzględnienia przy wydawaniu przedmiotowego rozporządzenia "charakteru poszczególnych nadawców i ich programów", tym samym uzależniając od tej przesłanki wysokość opłat. Powołując się na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego wyjaśnił, że wytyczne te nie muszą być zawarte w przepisie formułującym upoważnienie do wydania rozporządzenia, ale mogą być także zrekonstruowane na podstawie innych przepisów ustawy. Organ, powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, wskazał, że skoro przedmiotowe rozporządzenie jest aktem obowiązującym, a przepis, na podstawie którego zostało wydane korzysta z domniemania zgodności z Konstytucją - to organ miał obowiązek wydać koncesję z określoną w niej opłatą, naliczoną zgodnie z tym aktem, tj. rozporządzeniem z dnia 4 lutego 2000 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
