Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. II GSK 2040/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Stukan - Pytlowany Sędzia NSA Maria Myślińska Sędzia del. WSA Jacek Czaja (spr.) Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2013 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu delegowanego do Prokuratury Apelacyjnej Zbigniewa Pierzyńskiego na rozprawie w Izbie Gospodarczej skarg kasacyjnych W. Z. oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Po 386/11 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcie uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów oddala skargi kasacyjne.
Uzasadnienie
I
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 czerwca 2011 r., sygn. akt IV SA/Po 386/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę Prokuratora Rejonowego [...] i uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej zwanego również "SKO") z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...]. Uchylona decyzja utrzymywała w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] lipca 2010 r., którą - po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Rejonowego [...] (dalej zwany również "Prokuratorem") - odmówiono cofnięcia diagnoście W. Z. uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów.
Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów administracji. Organy te stwierdziły, że wnioskiem z dnia [...] czerwca 2010 r. Prokurator wystąpił do Starosty [...] o wszczęcie postępowania zmierzającego do cofnięcia W. Z. uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów. Prokurator wskazał, że prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego [...] z dnia 16 kwietnia 2010 r. W. Z. został skazany za poświadczenie nieprawdy w ramach przysługujących mu uprawnień, poprzez wbijanie w dowody rejestracyjne przeglądów technicznych pojazdów, które to pojazdy w rzeczywistości nie były przez niego weryfikowane pod względem stanu technicznego, ani nie były przeprowadzone badania techniczne tych pojazdów. Organy administracji orzekające w sprawie nie uwzględniły wniosku Prokuratora i odmówiły cofnięcia W. Z. uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów. Zdaniem organów, cofnięcie na podstawie art. 84 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.; dalej zwanej "prd") przez starostę uprawnień diagnoście do wykonywania badań technicznych musi być poprzedzone przeprowadzeniem kontroli, przy czym wyłącznie uchybienia stwierdzone w jej trakcie mogą stanowić podstawę do nałożenia sankcji, o których mowa w tym przepisie. Natomiast samo powzięcie przez starostę wiadomości o naruszeniu przez stronę obowiązków diagnosty w związku z zapadłym wyrokiem karnym za przestępstwo poświadczenia nieprawdy - nie może stanowić samodzielnej podstawy do wydania przez organ decyzji w trybie art. 84 ust. 3 pkt 2 prd. W takiej sytuacji kompetencje do pozbawienia diagnosty uprawnień zawodowych posiada jedynie sąd, który może zdecydować o orzeczeniu środka karnego w postaci zakazu wykonywania określonego zawodu na podstawie art. 39 pkt 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997 r. Nr 88, poz. 553 ze zm.; dalej zwanej "kk").
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
