Postanowienie NSA z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. II FZ 1213/13
Prawo pomocy
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 października 2013 r., sygn. akt I SA/Po 780/13 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie wyjaśnienia wątpliwości, co do treści decyzji w sprawie umorzenia zaległości podatkowych postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
II FZ 1213/13
U Z A S A D N I E N I E
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej jako: WSA) odmówił P. B. (dalej jako: Skarżący) przyznania prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych, w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 czerwca 2013 r. w przedmiocie wyjaśnienia wątpliwości, co do treści decyzji w sprawie umorzenia zaległości podatkowych.
Jak wskazano w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 9 sierpnia 2013 r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 100,00 zł. W terminie otwartym do uiszczenia wpisu, skarżący wniósł o zwolnienie od wpisu od skargi. We wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący oświadczył, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną. W związku małżeńskim obowiązuje ustrój wspólności majątkowej. Wskazał, że posiada nieruchomość rolną o powierzchni 57,2452 ha. Z tytułu wynagrodzenia za pracę wnioskodawca uzyskuje dochód brutto w wysokości 1.600,00 zł miesięcznie. Wyjaśnił, że w budynkach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie prowadzi działalności gospodarczej, ponieważ Starosta K. wydał w dniu 16 lipca 2012 r. decyzję zakazującą prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia stacji kontroli, która była jego głównym źródłem utrzymania. Z tego okresu pozostały do spłaty zobowiązania w wysokości ok. 900.000,00 zł. Zobowiązania te spłaca z przychodów z dzierżawy części budynków, w których prowadził kiedyś działalność gospodarczą. Skarżący podał również, że mimo korzystnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, którym uchylono w/w decyzję, nadal nie może uruchomić w/w obiektu w takiej formie jak przed dniem 16 lipca 2010 r. Wobec tego musi obsługiwać zaciągnięte kredyty i leasingi. Na wezwanie Sądu z dnia 11 września 2013 r. do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący oświadczył, że wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych. Skarżący podał, że posiada rachunek bankowy w Banku P., jednakże rachunek ten jest od dłuższego czasu zajęty ze względu na prowadzone przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne. Skarżący podał, że jego żona nie posiada żadnych rachunków, ani lokat. Skarżący oświadczył, że posiada następujące pojazdy mechaniczne: - samochód V., rok prod. 1997 r., wartość rynkowa 13.000,00 zł, na którym ustanowiono zastaw bankowy, samochód M. S 600, rok prod. 1994, wartość rynkowa 1.000,00 zł, samochód V. 2,0 TDI, rok prod. 2009, wartość rynkowa 55.000,00 zł, umowa kredytu, do spłaty pozostało 20 rat, ciągnik B., naczepa cysterna E., rok prod. 1999, wartość rynkowa 38.000,00 zł. Wnioskodawca podał, że koszt średniomiesięcznych wydatków związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego wynosi około 2.650,00 zł, przy czym gaz, prąd 460,00 zł, woda, kanalizacja 60,00 zł, koszty związane z ogrzewaniem mieszkania 350,00 zł, telefon 150,00 zł, ubezpieczenie na życie 60,00 zł, ubezpieczenie mieszkania 70,00 zł, pozostałe wydatki związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego 1.500,00 zł. Skarżący podał, że posiada nieruchomości: w K.: grunt o pow. 12.164 m2, budynki o pow. 585 m2, budynki stacji paliw - nieruchomość nieużywana, pozostałe budynki dzierżawione przez "B." sp. z o.o., nieruchomość rolną o pow. 52,5452 ha pod uprawę roślinną oraz las o pow. 4,7 ha, nieruchomość przy ul. A. nie jest jego własnością, należy do jego matki, skarżący w niej zamieszkuje. Wnioskodawca wskazał, że oprócz prowadzenia działalności gospodarczej, która opiera się obecnie na wynajmie pomieszczeń, uzyskuje dochód z tytułu stosunku pracy. Podał, że na dzień 23 września 2013 r. zatrudnia trzech pracowników, przy czym jeden z pracowników od dłuższego czasu przebywa na zasiłku chorobowym. Skarżący określił wysokość kredytów oraz wysokość obciążeń z tego tytułu: kredyt obrotowy w Bank P. S.A., wysokość kapitału do spłaty 103.703,54 zł, kredyt wymagalny natychmiast, pożyczka w Bank S. S.A., wysokość kapitału do spłaty na dzień 31 sierpnia 2013 r. wynosi 150.685,89, obciążenie miesięczne wynosi 2.515,32 zł, kredyt B. S.A., wysokość kapitału do spłaty na dzień 31 sierpnia 2013 r. wynosi 8.602,50 zł, obciążenie miesięczne 670,00 zł, kredyt w Bank P. S.A., wysokość kapitału do spłaty na dzień 31 sierpnia 2013 r. wynosi 40.922,79 zł, obciążenie miesięczne 2.535,39 zł, kredyt obrotowy nieodnawialny w Banku S. w W., wysokość kapitału do spłaty na dzień 31 sierpnia 2013 r. wynosi 6.400,zł spłata kredytu - wymagalny na 30 czerwca 2012 r., leasing operacyjny w E. S.A., do spłaty pozostało na dzień 31 października 2012 r. - 22 raty w wysokości 2.202,00 zł miesięcznie. Skarżący załączył kserokopie: zawiadomienia Zastępcy Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w G. o wszczęciu egzekucji na wniosek Bank P. S.A. z dnia 16 września 2013 r., zawiadomienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w K. z dnia 25 maja 2011 r. o zajęciu wierzytelności z tytułu zwrotu w podatku dochodowym oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku VAT na wniosek O. S.A. z siedzibą w P/, zawiadomienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 20 marca 2013 r. skierowanego do Komornika Sądowego w K. o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność pieniężną u dłużnika zajętej wierzytelności innego niż pracodawca, organ rentowy lub bank. Skarżący podniósł, że "B." sp. z o.o. należy do jego syna K. B.. Wnioskodawca jest pracownikiem i prokurentem tej spółki. Spółka "B." wynajmuje od skarżącego część pomieszczeń, które w przeszłości służyły jemu do prowadzenia działalności gospodarczej. Z tytułu wynajmu tych pomieszczeń uzyskuje dochód w wysokości 5.162,60 zł netto. Skarżący załączył ewidencję środków trwałych na rok 2013, kserokopie deklaracji VAT-7 za miesiące od stycznia do lipca 2013 r., odpis z książki przychodów i rozchodów - sumy 2013. Załączył również kopie zeznań rocznych podatkowych za 2011 i 2012 r. Wnioskodawca do pisma załączył także zaświadczenie z dnia 30 sierpnia 2013 r., z którego wynika, że jest zatrudniony w "B." sp. z o.o. na stanowisku diagnosty, umowa została zawarta na czas nieokreślony od dnia 15 grudnia 2012 r. w pełnym wymiarze czasu, średnie wynagrodzenie netto za ostatnie 3 miesiące wyniosło 1.095,73 zł. Skarżący oświadczył również, że prowadzi działalność rolniczą w zakresie uprawy zbóż, przy czym na 25 ha uprawia pszenżyto, na 20 ha pszenicę. W 2012 r. z tego tytułu uzyskał przychód w wysokości 100.000,00 zł. Poniósł koszty prowadzenia działalności rolniczej w 2012 r. w wysokości 142.000,00 zł, przy czym zasiew 33.000,00 zł, zbiory 29.000,00 zł, uprawa 59.000,00 zł, środki ochrony roślin 12.000,00 zł, ubezpieczenie 5.000,00 zł, podatek rolny i od nieruchomości 4.000,00 zł. Postanowieniem z dnia 30 września 2013 r. 2013 r. referendarz sądowy odmówił przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. W następstwie skutecznego wniesienia sprzeciwu na postanowienie referendarza sądowego, sprawę rozpoznawał WSA, który postanowieniem z dnia 22 października 2013 r. odmówił Skarżącemu przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia WSA powołując się na regulacje art. 245 § 1, § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270; określanej dalej: p.p.s.a.) wskazał, że wnioskodawca nie wykazał przesłanek do zwolnienia go od kosztów sądowych. Z uzyskanych od Skarżącego informacji wynika, że prowadzi działalność gospodarczą, pracuje, oraz że prowadzi gospodarstwo rolne. WSA dokonał analizy zeznań rocznych podatkowych Skarżącego, deklaracji VAT oraz wykazanych obciążeń kredytowych. Po przeanalizowaniu powyższego WSA stwierdził, że sytuacja rodzinna i majątkowa Skarżącego nie uzasadnia stanowiska, że uiszczenie kosztów sądowych w przedmiotowej sprawie spowoduje zachwianie sytuacji materialnej i bytowej wnioskodawcy i jego małżonki w taki sposób, że nie będą oni w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych. Majątek zgromadzony przez Skarżącego oraz ujawnione przychody w sposób jednoznaczny wykluczają go z grona osób uprawnionych do uzyskania wsparcia w formie prawa pomocy. Mając powyższe na uwadze WSA oddalił wniosek Skarżącego
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
