Wyrok NSA z dnia 16 maja 2013 r., sygn. II FSK 1575/11
Na tle stanu prawnego obowiązującego do 2006 r. o wykorzystywaniu budowli i zajętych pod nie gruntów wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego przesądza udostępnianie ich przez zarządcę wszystkim potencjalnym użytkownikom, będącym licencjonowanymi przewoźnikami. Ze względu na przedmiotowy charakter zwolnienia podatkowego, określonego w art. 7 ust. 1 pkt 1 p.o.l. (a przed 2003 r. – w art. 7 ust. 1 pkt 4 p.o.l.), nie ma przy tym znaczenia, kto jest właścicielem (wieczystym użytkownikiem) tych budowli i gruntów. Są one zatem objęte zwolnieniem także wtedy, gdy ich właścicielem (wieczystym użytkownikiem) jest podmiot będący jednocześnie licencjonowanym przewoźnikiem – wszakże pod warunkiem, że nie jest jednocześnie ich zarządcą.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. S.A. z siedzibą w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 1295/10 w sprawie ze skargi D. S.A. z siedzibą w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 28 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla w całości decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 28 października 2010 r. nr [...], 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz D. S.A. z siedzibą w Z. kwotę 20953 (słownie: dwadzieścia tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt trzy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 22 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 1295/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę D. S.A. w J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 28 października 2010 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. Jak wskazano w uzasadnieniu orzeczenia, w dniu 18 stycznia 2006 r. P. S. S.A. (później P. S.A, aktualnie D. S.A. zwana dalej Spółką) złożyła deklarację na podatek od nieruchomości na 2006 r., w której wykazała podatek do zapłaty w kwocie 721 969 zł. Spółka w latach 2006-2007 złożyła siedem korekt deklaracji podatkowych. Prezydent Miasta S. ustalił, iż uwzględniając wszystkie złożone przez podatnika korekty, należny podatek za 2006 r. wyniósł 687 350 zł. Podatek ten został w całości zapłacony przez Spółkę. Ostatnia korekta deklaracji została złożona w dniu 24 listopada 2008 r. na kwotę 140 678 zł wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku za 2006 r. w kwocie 542 341 zł, w związku z wyłączeniem z opodatkowania budowli kolejowych i usytuowanych pod nimi gruntów wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego. Postanowieniem z dnia 5 grudnia 2008 r. organ podatkowy I instancji wszczął postępowanie w sprawie określenia Spółce wysokości zobowiązania z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2004 - 2006, a następnie decyzją z dnia 12 kwietnia 2010 r. określił wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2006 r. w kwocie 687 350 zł. Samorządowe Kolegium Odwoławcze powyższą decyzję utrzymało w mocy wskazując, że w świetle poczynionych ustaleń faktycznych Spółka nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (obecnie: Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze z., dalej: "p.o.l."). Zdaniem organów podatkowych, Spółka nie wykorzystywała posiadanej infrastruktury kolejowej wyłącznie na potrzeby publicznego transportu kolejowego, ponieważ infrastruktura ta nie była udostępniana na równych prawach wszystkim zainteresowanym przewoźnikom, a Strona wykorzystywała ją również do przewozu własnych produktów i pracowników. W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego - w odniesieniu do roku podatkowego 2006 - bezpośredni wpływ na uznanie, iż na wyłączonych przez podatnika z opodatkowania budowlach i usytuowanych pod nimi gruntach nie odbywał się wyłącznie publiczny transport kolejowy miało stwierdzenie, że infrastruktura kolejowa była udostępniana w pierwszej kolejności za odpłatnością innemu podmiotowi gospodarczemu, tj. P. Sp. z o.o. Oznacza to, że była ona wykorzystywana do realizacji własnych celów gospodarczych właściciela infrastruktury kolejowej (dzierżawa, wynajem środków trwałych za odpłatnością), ale innych niż transport kolejowy. Dopiero ta Spółka, jako zarządca udostępniała linie kolejowe zainteresowanym przewoźnikom kolejowym, w tym właścicielowi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
