Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 1842/11
Możliwość szacowania podstawy opodatkowania w trybie art. 23 § 1 O.p. lub jej brak musi być każdorazowo oceniana indywidualnie ad casum.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Anna Dumas, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 marca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1754/10 w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Z. P. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1.1. Wyrokiem z dnia 18 marca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1754/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Z. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 maja 2010 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. uchylił zaskarżoną decyzję.
1.2. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w 2005 r. skarżący prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Decyzją z dnia 29 stycznia 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. określił mu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. w wysokości 253.568 zł. Uzasadniając wskazał, iż podatnikowi zlecone zostały określone prace remontowo-budowlane, które zostały wykonane i na podstawie wystawionych faktur nastąpiła zapłata 95% ich wartości. Pozostała kwota została zatrzymana w formie kaucji gwarancyjnej. Przy wykonywaniu wyżej wymienionych prac skarżący korzystał między innymi z usług firm podwykonawców : "B. " G. K., "K." Sp. z o.o., "I." Sp. z o.o. Organ pierwszej instancji stwierdził, że wystawione faktury VAT przez wyżej wymienionych kontrahentów nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu operacji gospodarczych i nie mogły stanowić podstawy dla określenia wysokości dochodu i podstawy opodatkowania. W związku z powyższym uznał, iż zaewidencjonowanie tych faktur spowodowało zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o następujące kwoty : od B. kwota netto 171.630,00 zł, od K. kwota netto 184.579,20zł i od I. kwota netto 222.000zł. Organ podatkowy stwierdził, że podatnik zaliczając do kosztów uzyskania przychodu wartości wynikające z faktur wystawionych przez te podmioty w łącznej kwocie 578.209,20 zł naruszył treść przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; zwana dalej "u.p.d.o.f." ).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
