Wyrok NSA z dnia 17 maja 2013 r., sygn. II FSK 1857/11
Organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, nie może we własnym zakresie dokonywać ustaleń dotyczących danych zawartych w wymienionych dokumentach, w tym także rozstrzygać sporów dotyczących własności, co wynika z istoty ewidencji gruntów i budynków, która ma charakter techniczno-deklaratoryjny.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 126/11 w sprawie ze skargi E. M. i J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 11 października 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006 r. oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 marca 2011 r., I SA/Wr 126/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpatrzeniu skargi E. i J. M. (zwanych dalej: "skarżącymi") uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej jako: "SKO") w przedmiocie ustalenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2006 r. w kwocie 168.534 zł. Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 145 1 § pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), określanej dalej, jako "p.p.s.a.".
Ze stanu faktycznego podanego w zaskarżonym wyroku wynika, że decyzją z dnia 10 października 2010 r. (trzecią) Prezydent Miasta W. ustalił skarżącym podatek od nieruchomości za 2006 r. w kwocie 185.627 zł. SKO uchylając decyzję organu I instancji i ustalając zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2006 r. w kwocie niższej, tj. 168.534 zł stwierdziło, że sporny jest sposób opodatkowania gruntów podatkiem od nieruchomości, a konkretnie zastosowana stawka podatku. Według organu, cały grunt podlega opodatkowaniu tak, jak grunt związany z prowadzeniem działalności gospodarczej. Skarżący natomiast stoją na stanowisku, że od części gruntu położonego w W., tj. za 69.345 m² przy ul. K. i 19.893 m² przy ul. G. (cześć działki nr A.), zobowiązani są zapłacić podatek od nieruchomości wg. stawki przewidzianej dla gruntów pozostałych, bowiem grunty te nie mogą być ze względów technicznych wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Organ wskazał na przepis art. 1a) ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 1991, Nr 9, poz. 31, ze zm.), zwanej dalej: "u.p.o.l.", wyjaśniając, że ustawodawca przyjął, że wszystkie grunty budynki i budowle, znajdujące się w posiadaniu podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - są związane z działalnością gospodarczą, gdyż podatek od nieruchomości jest podatkiem majątkowym i nie ma dla celów tego podatku znaczenia, czy nieruchomość jest wykorzystywana do prowadzenia tej działalności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
