Wyrok NSA z dnia 29 maja 2012 r., sygn. I OSK 1855/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska Sędziowie sędzia NSA Leszek Leszczyński sędzia del. WSA Stanisław Marek Pietras (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 czerwca 2011 r. sygn. akt III SA/Gd 70/11 w sprawie ze skargi Z. J. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
I OSK 1855/11
UZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 2 czerwca 2011 r. sygn. akt II SA/Gd 70/11 w sprawie ze skargi Z. J., działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjni (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), oddalił powyższą skargę na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał na następujący stan faktyczny. Otóż Komendant Wojewódzki Policji w Gdańsku wskazanym wyżej rozkazem personalnym wydanym na podstawie art.138 § 1 pkt. 1 w zw. z art. 127 § 2 k.p.a. i art. 41 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277), utrzymał w mocy rozkaz personalny Komendanta Miejskiego w S. z dnia [...] października 2010 r. nr [...] o zwolnieniu Z. J. ze służby w Policji z dniem 15 listopada 2010 r. W uzasadnieniu podał, że w dniu 16 listopada 2010 r. wpłynęło odwołanie Z. J. od rozkazu personalnego organu pierwszej instancji i w jego uzasadnieniu skarżący wskazywał na naruszenie przepisów i zasad Konstytucji RP, a w szczególności art. 2, 7 i 32, zasad i przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w szczególności art. 6, 7, 77 § 1, art. 9, 10, 61 § 4, art. 108, 107 §1 i 3 w zw. z § 22 pkt 9 rozporządzenia MSWiA z dnia 2 września 2002 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów oraz naruszenie art. 32 ust .2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji i art. 43 ust.1 oraz art. 117 tej ustawy i wobec powyższego wniósł o stwierdzenie nieważności rozkazu personalnego organu pierwszej instancji i o wstrzymanie wykonania tej decyzji. Tymczasem w uzasadnieniu swojej decyzji organ pierwszej instancji podał, że Z. J. został z dniem 15 listopada 2010 r. zwolniony ze służby w Policji w związku z zaprzestaniem pełnienia służby przez czas powyżej 12 miesięcy z powodu choroby oraz uzyskaniem orzeczenia komisji lekarskiej o całkowitej niezdolności do pracy w Policji. Wydanie decyzji poprzedziło wszczęcie w dniu 26 sierpnia 2010 r. postępowania w sprawie zwolnienia ze służby odwołującego się z uwagi na to, że funkcjonariusz od dnia 1 czerwca 2009 r. przebywał na długotrwałych zwolnieniach lekarskich. O wszczęciu postępowania zawiadomiono stronę w dniu 13 września 2010 r. Z kolei orzeczeniem Wojewódzkiej Komisji Lekarskiej MSWiA w Gdańsku z dnia 20 lipca 2010 r. nr [...], funkcjonariusz został uznany całkowicie niezdolnym do służby w Policji i zaliczony do trzeciej grupy inwalidów w związku ze służbą w Policji. Na wniosek Z. J. z dnia 18 września 2010 r., Komendant Miejski w S. decyzją z dnia [...] października 2010 r. umorzył postępowanie w sprawie zwolnienia skarżącego ze służby w Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt. 7 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, a decyzję tę doręczono mu w dniu 2 listopada 2010 r. O zamiarze zwolnienia ze służby w Policji na podstawie art. 41 ust. 1 pkt. 1 ustawy o Policji organ I instancji formalnie nie zawiadomił zainteresowanego uznając, że podania i wnioski dowodowe nie miałyby znaczenia wobec przebywania przez funkcjonariusza ponad 12 miesięcy na zwolnieniu lekarskim oraz treści orzeczenia komisji lekarskiej. Na podstawie art. 41 ust. 1 pkt. 1 ustawy o Policji zwalnia się bowiem funkcjonariusza ze służby w przypadku orzeczenia przez Komisję Lekarską o trwałej niezdolności do służby. Przepis jest sformułowany w sposób kategoryczny, niedający przełożonemu możliwości podjęcia innej decyzji. Odwołujący nie zgodził się z poglądem, że przebywał na zwolnieniach lekarskich nieprzerwanie, bowiem - jak podniósł - częściowo opiekował się chorym członkiem rodziny, a w innych dniach - honorowo oddawał krew. Organy wskazały, że zgodnie z dokumentacją medyczną skarżący przebywał na zwolnieniach lekarskich nieprzerwanie w dniach od 1 czerwca 2009 roku do 12 września 2009 roku, w dniu 13 września 2009 r., (niedziela) według grafików odpowiedniej służby Komendy Miejskiej w S., skarżący miał dzień wolny od pracy, kolejne nieprzerwane zwolnienie lekarskie datuje się od dnia 14 września 2009 r. do dnia 16 października 2009 r., a dni 16 i 17 października 2009 r. (sobota, niedziela) były dla odwołującego się dniami wolnymi od służby, zaś w dniu 19 października 2009 r. wręczono skarżącemu skierowanie na komisję lekarską, nie wydając żadnych innych poleceń dotyczących pełnienia służby. Kolejne nieprzerwane zwolnienia lekarskie skarżącego obejmują czas od 20 października 2009 r. do 30 lipca 2010 r. W komórce organizacyjnej komendy Miejskiej Policji w S., funkcjonariusze pełnią służbę w systemie zmianowym, co wymaga uprzedniego opracowania grafiku służb. Rozporządzenie MSWiA z dnia 2 września 2002 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków /.../ wymaga, by policjant kontaktował się z przełożonym celem omówienia swojej sytuacji i umożliwienia zaplanowania dla funkcjonariusza zadań, winien również informować przełożonego o gotowości do służby albo - o przyczynach swojej nieobecności. Wobec długotrwałego przebywania na zwolnieniu lekarskim Z. J. nie był planowany w grafiku służb KM Policji w S. w październiku 2009 r., nie przedłożył również w tym czasie orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Zdaniem organu brak zwolnień lekarskich na dni 13 września i 17 oraz 18 października 2009 r. nie oznacza, że w tych dniach Z. J. był gotowy do pełnienia służby z przyczyn wyżej opisanych a to, zdaniem organu oznacza, że skarżący przebywał na zwolnieniu lekarskim (nie mógł pełnić służby z powodu choroby) od dnia 1 czerwca 2009 r. do dnia zwolnienia ze służby w Policji. Ponieważ Wojewódzka Komisja Lekarska MSWiA w Gdańsku w dniu 20 lipca 2010 r. orzekła o trwałej niezdolności skarżącego do służby w Policji, przełożony winien zwolnić funkcjonariusza z zajęć służbowych do dnia zwolnienia z Policji (zgodnie z § 23 cyt. rozporządzenia z dnia 2 września 2002 r.). Organ odwoławczy wyjaśnił nadto zasady obliczenia wysokości należnej funkcjonariuszowi nagrody rocznej i na koniec wskazał, że w przypadku orzeczenia o trwałej niezdolności do służby w Policji, przełożony ds. spraw osobowych może zwolnić funkcjonariusza ze służby, a w tym przypadku nastąpiło to również po upływie dwunastu miesięcy od dnia zaprzestania służby z powodu choroby.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
