Postanowienie NSA z dnia 26 września 2012 r., sygn. II FSK 1800/12
Odrzucenie skargi
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Antoni Hanusz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 26 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M.N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 717/12 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi M.N. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Uzasadnienie
II FSK 1800/12
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2012 roku, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 717/12, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270) dalej u.p.p.s.a., odrzucił skargę M. N. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 2011 roku w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału z dnia 29 lutego 2012 r. pełnomocnik skarżącej został wezwany do usunięcia, w terminie 7 dni, braków formalnych skargi, przez złożenie oryginału lub uwierzytelnionej kopii pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi. W wezwaniu pouczono, że nieusunięcie powyższych formalnych w wyznaczonym terminie będzie skutkowało odrzuceniem skargi. Z akt sprawy wynika, że powyższe wezwanie zostało doręczone w dniu 8 marca 2012 r., o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru wezwania znajdujące się na karcie nr 23 akt sądowych. W odpowiedzi na wezwanie, pełnomocnik strony w piśmie z dnia 12 lutego 2012 r. (data nadania: 13 marca 2012 r.) przedłożył do akt sprawy odpis pełnomocnictwa procesowego udzielonego doradcy podatkowemu przez skarżącą, do reprezentowania jej w postępowaniu przed sądami administracyjnymi wszystkich instancji, w sprawie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok. Sąd podniósł, że w rozpatrywanej sprawie zaskarżone jest postanowienie Ministra Finansów utrzymujące w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie oddalenia skargi na czynność zabezpieczającą polegającą na zajęciu wierzytelności z rachunków bankowych. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż postępowanie egzekucyjne, a także postępowanie zabezpieczające jako postępowanie subsydiarne w egzekucji administracyjnej, jest odrębnym rodzajem postępowania w stosunku do postępowania podatkowego, na co wskazuje min. fakt, że jego wszczęcie następuje według reguł określonych w art. 26 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229 poz. 1954). Zdaniem Sądu natomiast pełnomocnictwo udzielone w postępowaniu podatkowym nie obejmuje automatycznie postępowania egzekucyjnego w administracji, które prowadzone jest zwykle w konsekwencji wydania rozstrzygnięć w postępowaniu jurysdykcyjnym. Z tej przyczyny, wedle oceny Sądu, przedłożone w wyniku wykonania wezwania do usunięcia braków formalnych skargi pełnomocnictwo nie upoważnia pełnomocnika do reprezentowania M. N. w niniejszej sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie. Sąd stwierdził więc, że pełnomocnik skarżącej nie uzupełnił, w wyznaczonym przez Sąd terminie, braków formalnych skargi, co skutkowało odrzuceniem skargi, stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. W skardze kasacyjnej od powyższego postanowienia, skarżąca zaskarżyła je w całości, wniosła o jego uchylenie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Przedstawiono także wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 98 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93) poprzez przyjęcie, że skarżąca nie udzieliła pełnomocnictwa procesowego ogólnego do reprezentowania przed sądami administracyjnymi. Wskazano także zarzut naruszenia art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. w związku z art. 137 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60), poprzez odrzucenie skargi, mimo że uzupełniono brak formalny skargi. Strona argumentowała, że do akt sprawy złożono uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa uprawniającego do reprezentowania strony w postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga kasacyjna zawiera usprawiedliwione podstawy, a zatem zaskarżone postanowienie należało uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Rozpoznając skargę kasacyjną w granicach wskazanych w niej podstaw, podniesionych zarzutów ich uzasadnienia oraz wniosków, stosownie do art. 183 § 1 u.p.p.s.a., należy w pierwszej kolejności wskazać, że nie jest uzasadniony zarzut naruszenia przez Sąd art. 98 Kodeksu cywilnego. Przepis ten nie miał zastosowania w rozpoznawanej sprawie, a zatem nie mogło dojść do jego naruszenia przez Sąd pierwszej instancji. W postępowaniu przed sądami administracyjnymi zagadnienia dotyczące rodzajów udzielanych pełnomocnictw reguluje art. 36 u.p.p.s.a., a zatem skutecznie podniesiony zarzut skargi kasacyjnej w tym zakresie mógł dotyczyć jedynie tego przepisu, który jednak nie został podniesiony przez pełnomocnika skarżącej. Za uzasadniony natomiast uznać należy zarzut naruszenia przez Sąd art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. Analiza akt sprawy wskazuje bowiem, że nie jest prawdziwe twierdzenie Sądu, że strona nie uzupełniła w ustawowym terminie braków skargi, stosownie do treści Zarządzenia Przewodniczącej Wydziału z dnia 29 lutego 2012 roku (karta1). Z jego treści wynika, że stronę wezwano do złożenia oryginału lub uwierzytelnionej kopii pełnomocnictwa procesowego ogólnego w rozumieniu art. 36 pkt1 u.p.p.s.a., uprawniającego do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi. Nie wskazano tym samym w Zarządzeniu, by obejmowało ono swoim zakresem upoważnienie do prowadzenia poszczególnych spraw w rozumieniu art. 36 pkt 2 ustawy. Z przedłożonej do akt sprawy uwierzytelnionej kopii pełnomocnictwa (karta 25) wynika natomiast, że uprawnia ono do reprezentowania skarżącej przed sądami administracyjnymi wszystkich instancji. Jest zatem pełnomocnictwem ogólnym w rozumieniu art. 36 pkt 1 u.p.p.s.a. Nie jest więc prawidłowe twierdzenie Sądu, że braków skargi nie uzupełniono w wyznaczonym terminie stosownie do Zarządzenia z dnia 29 lutego 2012 roku, co skutecznie podniesiono w zarzutach skargi kasacyjnej. Odrzucenie skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. z tego powodu, że strona nie przedłożyła pełnomocnictwa szczególnego, do reprezentowania jej w postępowaniu sądowym ze skargi na postanowienie w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną, w sytuacji gdy z treści Zarządzenia wynika, że stronę wezwano jedynie do złożenia pełnomocnictwa lub uwierzytelnionej kopii pełnomocnictwa ogólnego, świadczy o naruszeniu art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a. oraz stanowi nadmierny rygoryzm powodujący ograniczenie prawa do sądu. W tej sytuacji Sąd może też rozważyć ponowne wezwanie strony do złożenia w trybie art. 49 § 1 - 3 u.p.p.s.a. pełnomocnictwa szczególnego w rozumieniu art. 36 pkt 2 u.p.p.s.a., do reprezentowania skarżącej w postępowaniu sądowadministracyjnym ze skargi na postanowienie Ministra Finansów z dnia 13 grudnia 2011 roku w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 185 § 1 u.p.p.s.a, orzekł jak w sentencji. Wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego nie mógł zostać uwzględniony, gdyż w myśl art. 203 pkt 1 i 2 u.p.p.s.a., sąd jest uprawniony do zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, jeżeli w wyniku rozpoznania skargi kasacyjnej zostaje uchylony zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji, a nie postanowienie kończące postępowanie przed tym sądem, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
