1.1 Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2010 r. sygn. akt III SA/Łd 537/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę "J." Sp. z o.o. w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 2 sierpnia 2010 r. w przedmiocie uznania za nieuzasadnione zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego. 1.2 Sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następujący stan sprawy: zawiadomieniem z dnia 6 marca 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 5 marca 2009 r. nr [...], obejmującego zaległość spółki w podatku od towarów i usług za listopad 2008 r. w kwocie 1.070.750,60 zł, dokonał zajęcia jej wierzytelności z rachunku bankowego w Banku [...] w P. Zawiadomienie to wraz z odpisem tytułu wykonawczego doręczono Spółce w dniu 9 marca 2009 r. W piśmie z 10 marca 2009 r. Spółka podniosła zarzut naruszenia art. 33 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1071 ze zm.) - dalej: u.p.e.a. Wskazała, że w dniu 27 lutego 2009 r. złożyła do Urzędu Skarbowego deklarację
VAT-7 za styczeń 2009 r. z której wynikała kwota 473.673 zł do zwrotu na rachunek bankowy a która zgodnie z art. 76 Ordynacji podatkowej (dalej: Ord pod.) może zostać zaliczona na poczet jej zobowiązań podatkowych. Postanowieniem z dnia 4 sierpnia 2009 r. organ egzekucyjny uznał zgłoszony zarzut za nieuzasadniony. Zaskarżonym do sądu administracyjnego postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpoznaniu zażalenia spółki, utrzymał to postanowienie w mocy. Organ wskazał, że wprawdzie w dniu 27 lutego 2009 r. Spółka złożyła w Urzędzie Skarbowym w L. korektę deklaracji
VAT-7 za styczeń 2009 r., z której wynikał podatek do zwrotu oraz wniosek o przeksięgowanie tej kwoty, ale przeksięgowanie na zaległość objętą tytułem wykonawczym nie było możliwe, ponieważ w przedmiocie zasadności zwrotu wynikającego z tej deklaracji organ prowadził postępowanie wyjaśniające, które zakończyło się w dniu 10 kwietnia 2009 r. Przedmiotowy tytuł wykonawczy został wystawiony w dniu 5 marca 2009 r., czyli przed zakończeniem postępowania wyjaśniającego w zakresie zasadności zwrotu, zatem na moment wszczęcia egzekucji wierzyciel nie miał wiedzy ani podstaw aby uznać, iż zaległość podatkowa istnieje w wysokości pomniejszonej o kwotę 473 673 zł. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. zawiadomieniem z dnia 27 kwietnia 2009 r. dokonał natomiast aktualizacji zaległości objętej tytułem wykonawczym Nr [...]. Na powyższe postanowienie organu drugiej instancji Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi zarzucając wydanie go z naruszeniem art. 33 pkt 1 u.p.e.a w zw. z art. 76 i 76b Ord. pod. oraz naruszenie art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 18 u.p.e.a. oraz naruszenie art. 6, art. 7 w zw. z art. 8 k.p.a., które miały istotny wpływ na wynik rozstrzygnięcia. Podniosła, że organ administracyjny całkowicie pominął art. 76b Ord. pod., który posiada kluczowe znaczenie, bowiem jednoznacznie wskazuje, że zaliczenie ma moc wsteczną i dokonuje się z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku a więc w tym wypadku z dniem 27 lutego 2009 r. 1.3 Sąd administracyjny pierwszej instancji uznał skargę za nieuzasadnioną. Sąd przypomniał, że skarżąca zgłosiła zarzut wymieniony w treści art. 33 pkt 1 u.p.e.a. zgodnie, z którym podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być między innymi wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku. Zwrócił również uwagę, że skoro wierzyciel egzekwowanej należności jest jednocześnie organem egzekucyjnym to nie zachodziła potrzeba uzyskania stanowiska wierzyciela w przedmiocie zgłoszonego zarzutu. Jak podniósł, bezspornym w sprawie jest fakt, że podstawą wystawienia tytułu wykonawczego w dniu 5 marca 2009 r. była deklaracja
VAT-7 za listopad 2008 r. a nadto, że w dniu 27 lutego 2009 r. Spółka złożyła w Urzędzie Skarbowym w L. korektę deklaracji
VAT-7 za styczeń 2009 r., z której wynikała do zwrotu kwota 473 673 zł oraz wniosek o przeksięgowanie tej kwoty. Nie świadczy to jednak, zdaniem Sądu, o trafności postawionego zarzutu. Stosownie do treści art. 76 § 1 i art. 76a § 1 i § 2 Ord. pod. nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. W myśl art. 76b Ord. pod. przepisy te stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku, przy czym zaliczenie, o którym mowa w art. 76a § 2 pkt 1, następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. Prawidłowe zastosowanie wskazanych przepisów nakłada na organy obowiązek zbadania istnienia przesłanek dopuszczalności zaliczenia nadpłaty. Sąd podkreślił, że zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości jest czynnością materialnotechniczną, a postanowienie, o którym mowa w art. 76a § 1Ord. pod. jest warunkiem formalnym zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych. W ocenie Sądu organ odwoławczy słusznie uznał, że przeksięgowanie wykazanej do zwrotu kwoty na zaległość objętą tytułem wykonawczym Nr [...] nie było możliwe. W przedmiocie, bowiem zasadności zwrotu wynikającego z deklaracji
VAT-7 za styczeń 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. prowadził postępowanie wyjaśniające, które zakończyło się w dniu 10 kwietnia 2009 r. a ten tytuł wykonawczy został wystawiony przed jego zakończeniem - w dniu 5 marca 2009 r. Zatem w dacie wszczęcia egzekucji wierzyciel nie miał podstaw aby uznać, iż zaległość podatkowa istnieje w wysokości pomniejszonej o kwotę 473 673 zł. Na dzień wystawienia tytułu wykonawczego oraz sporządzenia zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. nie posiadał wiedzy o zakończeniu postępowania w przedmiocie zasadności zwrotu podatku. Niedopuszczalne, zatem byłoby dokonanie przez organ podatkowy zaliczenia nadpłaty na poczet istniejącej zaległości podatkowej. Zdaniem Sądu zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych, nie można utożsamiać z postępowaniem egzekucyjnym prowadzonym na podstawie przepisów ustawy egzekucyjnej. Środki egzekucyjne wymienione zostały w art. 1a pkt 12 u.p.e.a., natomiast zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych reguluje art. 76 Ord. pod. Żądanie zaliczenia nadpłaty podatkowej na poczet zaległości podatkowej nie stanowi egzekucji zobowiązania podatkowego gdyż postępowanie egzekucyjne jest postępowaniem odrębnym od postępowania prowadzonego na podstawie art. 76 § 1 Ord. pod. Sąd nie stwierdził naruszenia przez organy prowadzące postępowanie przepisów art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. W szczególności, w jego ocenie, Dyrektor Izby Skarbowej w L., zebrał i ocenił niezbędny w sprawie materiał dowodowy a zajęte stanowisko wyczerpująco przedstawił w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
