Wyrok NSA z dnia 4 września 2012 r., sygn. I FSK 99/12
Przepis art. 106 § 3 P.p.s.a., jako odstępstwo od zasady nieustalania stanu faktycznego sprawy na etapie postępowania wywołanego skargą (bądź skargą kasacyjną), pozwala na przeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentu tylko w przypadku jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości. Natomiast niedopuszczalnym jest ustalanie jednego z kluczowych zagadnień podstawy faktycznej sprawy przy rozpoznawaniu jej po raz czwarty i to w postępowaniu co do zasady mającym charakter kasacyjny.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Inga Gołowska, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 4 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt I SA/Po 134/11 w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 13 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w P. na rzecz I. S. kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt I SA/Po 134/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi I. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 13 grudnia 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2009 r., uchylił zaskarżoną decyzję, wstrzymał jej wykonanie do chwili uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.
1.2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że spór w sprawie sprowadza się do tego, czy przedmiotem aportu wniesionego przez skarżącego do spółki z o.o. S. było przedsiębiorstwo czy też poszczególne składniki majątkowe i niemajątkowe tego przedsiębiorstwa, a co za tym idzie, czy czynność ta podlega ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej u.p.t.u.), czy jest spod działania tej ustawy wyłączona na podstawie jej art. 6 pkt 1. Przytaczając motywy uznania przez organy, że w sprawie nie mamy do czynienia z aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Sąd stwierdził, że organy naruszyły zasadę prawdy obiektywnej z art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.), gdyż nie tylko nie zbadały dostatecznie sprawy, ale przyjęły jako ustalone okoliczności, które z materiału dowodowego nie wynikają. W tym zakresie Sąd wskazał, że za ustalone organy przyjęły, iż skarżący jako osoba fizyczna po wniesieniu aportu nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie oprogramowania, fakt ten jednak nie wynika z materiału dowodowego, organ nie przeprowadził na tę okoliczność żadnego postępowania, natomiast z protokołu kontroli podatkowej firmy skarżącego z 28 sierpnia 2009 r., który znajduje się w aktach podatkowych rozpatrywanej sprawy, wynika, że od maja 2009 r. firma ta jest zaangażowana w realizację przedsięwzięcia biznesowego "F." i innych zadań nie wykonuje. Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył też, że organy stwierdziły, iż skarżący wniósł aportem do spółki z o.o. poszczególne składniki materialne i niematerialne, co zostało uznane przez skarżącego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tymczasem z przedłożonych w toku postępowania przez skarżącego dokumentów stanowiących podstawę wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki z o.o. wynika, że przedmiotem aportu jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego działające pod firmą P. I. S. z siedzibą w D., a dopiero w dalszej części dokumentu wymieniono składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa. Sąd podkreślił, że organ I instancji, nie przeprowadzając żadnego innego dowodu, wbrew treści uchwały uznał już w protokole z czynności sprawdzającej, że podatnik błędnie przyjął, iż przedmiotem aportu była zorganizowana część przedsiębiorstwa. W uzasadnieniu obu decyzji organy skoncentrowały się na analizie pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w odniesieniu do działalności prowadzonej przez skarżącego, z pominięciem badania, czy przedmiotem aportu było całe przedsiębiorstwo prowadzone przez skarżącego, jak wskazuje uchwała w przedmiocie podwyższenia kapitału zakładowego spółki z o.o. z 8 września 2009 r. Sąd pierwszej instancji zauważył przy tym, że brak konsekwencji w terminologii używanej przez skarżącego w składanych pismach (zamienne używanie pojęć przedsiębiorstwo i zorganizowana część przedsiębiorstwa) nie zwalnia organu od obowiązku prawidłowego ustalenia stanu faktycznego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
