Wyrok NSA z dnia 10 maja 2012 r., sygn. I FSK 1074/11
Pierwszą i zasadniczą cechę instytucji określonej w art. 83 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi brak zamiaru wywołania skutków prawnych. Osoba składająca oświadczenie woli, w każdym wypadku pozorności, nie chce, aby powstały te skutki prawne, które normalnie prawo z tego typu oświadczeniem łączy. Albowiem albo nie chce wywołać w ogóle żadnych skutków prawnych, albo też chce wywołać inne, niż wynikałyby ze złożonego przez nią oświadczenia woli. Przy badaniu tego elementu należy jednak zachować daleko posuniętą ostrożność. Nie budzi wątpliwości, iż sama deklaracja składającego oświadczenie woli nie stanowi dostatecznego dowodu w tym względzie.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia NSA Barbara Wasilewska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1084/10 w sprawie ze skargi B. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 23 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do sierpnia 2007 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1084/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę B. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 23 czerwca 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do sierpnia 2007 r.
Stan sprawy przedstawiony przez Sąd I instancji:
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. w decyzji z dnia 29 stycznia 2010 r. wskazał, że B. A. zgłosił działalność gospodarczą pod firmą "I." AB A. B., której przedmiotem był m. in. transport drogowy towarów, sprzedaż hurtowa materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego, sprzedaż hurtowa materiałów metalowych, wznoszenie kompletnych obiektów budowlanych lub ich części, inżynieria lądowa i wodna. W tracie postępowania kontrolnego organ ustalił między innymi, że podatnik w okresie od stycznia 2006 r. do sierpnia 2007 r. wystawił 16 kontrahentom łącznie 402 faktury z tytułu sprzedaży towarów, usług budowlanych i usług transportowych o łącznej wartości netto 5.148.659,72 zł i VAT 1.132.705,17 zł, w tym w roku 2007 r. wystawił 247 faktur o łącznej wartości netto 3.278.203,09 i VAT 721.204,70 zł. W wyniku oglądu faktur stwierdzono brak chronologii w numeracji faktur, brak ciągłości w numeracji faktur oraz wystawianie faktur o tych samych numerach. Stwierdzono wystawianie faktur o tym samym kolejnym numerze i z tą samą datą dla różnych odbiorców, odnośnie różnego asortymentu i różnych wartości oraz wystawianie faktur o tym samym kolejnym numerze i z różną datą dla różnych odbiorców, odnośnie różnego asortymentu i różnych wartości. Organ pierwszej instancji zaznaczył, że podatnik w toku prowadzonego postępowania nie wskazał wiarygodnych źródeł pochodzenia materiałów budowlanych, które zgodnie z wystawionymi przez podatnika fakturami były przedmiotem sprzedaży. Nie znalazły potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy wyjaśnienia podatnika odnośnie wyprzedaży znacznej ilości zapasów magazynowych. Również wskazywani przez podatnika kontrahenci, jak i inni dostawcy materiałów budowlanych nie potwierdzili faktu dokonywania u nich zakupów przez podatnika. Także przesłuchani w charakterze świadków najemcy pomieszczeń magazynowych należących do podatnika nie widzieli materiałów budowlanych, stanowiących własność podatnika. W wyniku analizy rachunków bankowych podatnika nie stwierdzono, aby B. A. dokonywał płatności na rzecz innych podmiotów gospodarczych, które pozwoliłyby na ustalenie dostawców podatnika i tym samym źródeł pochodzenia towarów wykazywanych na fakturach sprzedaży. W związku z powyższym uznano, że faktury dokumentują transakcje sprzedaży materiałów budowlanych i związane z nimi usługi transportowe, które w rzeczywistości nie zostały wykonane. Organ wskazał, że zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej powoływana jako "U.p.t.u."), zdarzeniem rodzącym obowiązek zapłaty podatku jest sam fakt wystawienia faktury, w której została wykazana kwota podatku i w konsekwencji łączna kwota podatku - wykazana w wystawionych przez podatnika fakturach podlega wpłacie do urzędu skarbowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
