Wyrok NSA z dnia 8 marca 2012 r., sygn. II FSK 1987/10
Jeżeli organy podatkowe oceniły zebrane w sprawie dowody w sposób nie odpowiadający wprawdzie oczekiwaniom strony postępowania podatkowego, ale w ramach uprawnień określonych przepisami Ordynacji podatkowej, sąd administracyjny nie może w oceny te ingerować. W konsekwencji, jeżeli strona postępowania podatkowego nie jest w stanie przedstawić przekonujących argumentów na rzecz tezy o wadliwości procesu oceny dowodów, prowadzącego do przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, o której mowa w art. 191 O.p., jej zarzuty ocenić należy jako nieskuteczne.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie: NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), del. NSA Jan Grzęda, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1089/09 w sprawie ze skargi D. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 8 maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę D. Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2003 r.
Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. decyzją z dnia 30 stycznia 2009 r. określił skarżącej Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2003 w kwocie 461.623 zł. Ustalając podstawę opodatkowania organ zakwestionował wysokość podanych w zeznaniu podatkowym kosztów uzyskania przychodów jako udokumentowanych fikcyjnymi fakturami, które zostały wystawione i wprowadzone do obrotu w ramach zorganizowanego procederu wystawiania fikcyjnych dokumentów. Faktury były sporządzane przez powiązane ze sobą gospodarczo i osobowo podmioty, które po wszczęciu wobec nich postępowań kontrolnych zawsze zgłaszały kradzież bądź zaginięcie dokumentacji księgowej. Organ uznał za niewiarygodne zeznania prezesa skarżącej spółki oraz jej kontrahentów, którzy twierdzili, że zakwestionowane zdarzenia gospodarcze faktycznie miały miejsce, ponieważ skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów, które świadczyły o rzeczywistym wykonaniu usług opisanych w zakwestionowanych fakturach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
