Wyrok NSA z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 2002/10
Szacowanie podstawy jest jednakże konsekwencją wynikającą z nierzetelnego prowadzenia ksiąg podatkowych. Skoro podatnik narusza obowiązek rzetelnego ewidencjonowania całości obrotu, to w ponosi ryzyko, iż oszacowany obrót nie będzie tożsamy z rzeczywistym.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Op 44/10 w sprawie ze skargi J. S. - P. i A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 19 listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Opolu, 2) zasądza od J. S. - P. i A. P. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 2600 (słownie: dwa tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
U Z A S A D N I E N I E 1.1 Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Op 44/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu J.P. i A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 19 listopada 2009 r. nr ... w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.
1.2 Jak ustalił Sąd, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. decyzją z dnia 27 grudnia 2006 r. określił podatnikom zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w wysokości 29.622 zł. Po rozpoznaniu odwołania podatników Dyrektor Izby Skarbowej w O. decyzją z dnia 21 sierpnia 2007 r. uchylił w całości zaskarżona decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Rozpoznając ponownie sprawę organ ten, po przeprowadzeniu zaleconych czynności kontrolnych ustalił, że A. P. nie ujął w księgach podatkowych części uzyskanego obrotu wynikającego z usług prawniczych na rzecz klientów w sprawach prowadzonych przez sądy. Uznając, że księga podatkowa przychodów i rozchodów była prowadzona w sposób nierzetelny i nie może stanowić dowodu w postępowaniu zgodnie z art. 193 Ordynacji podatkowej - dalej jako: "Ord. pod.". W związku z tym w drodze szacowanie stosując, ze względu na specyfikę sprawy, metodę określoną w art. 23 § 4 Ord. pod, określił wysokość przychodu niezaewidencjonowanego w kwocie 33.560,39 zł. W konsekwencji decyzją z dnia 23 grudnia 2008 r. określił małżonkom wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 31.004 zł. Kwestionowaną decyzją z dnia 19 listopada 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w O., po rozpoznaniu odwołania podatników uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej kwoty 1.003 zł. i w tym zakresie umorzył postępowanie, natomiast w pozostałej części dotyczącej określenia zobowiązania podatkowego w kwocie 30.001 zł. utrzymał ja w mocy. Organ uznał za uzasadnione odstąpienie od szacowania podstawy opodatkowania przy zastosowaniu metod z art. 23 § 3 Ord. pod. i przyjecie, ze zaistniały okoliczności określone w art. 23 § 4 ustawy. Podkreślił, że pomimo wielokrotnych wezwań podatnik nie przedłożył żądnego zestawienia spraw prowadzonych i zakończonych w 2003 r a jedynie przekazał ewidencje sprzedaży VAT za ten rok. Organ pierwszej instancji wystąpił, więc do właściwych sądów w celu zweryfikowania danych osobowych i adresowych osób wykazanych w fakturach VAT. Na podstawie sygnatur akt sądowych określono rodzaj każdej z 12 spraw niezaewidencjonowanej a zakończonej wyrokiem w 2003 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
