Wyrok NSA z dnia 15 września 2011 r., sygn. II OSK 1345/10
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Protokolant Daniel Zdzieszyński po rozpoznaniu w dniu 15 września 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 2029/09 w sprawie ze skargi R. H. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 2029/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. H. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] października 2009 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej dalej k.p.a.), oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm. zwanej dalej, jako ustawa o broni i amunicji) utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Białymstoku z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] o cofnięciu R. H. pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej. Organ wskazał, że cofnięcie pozwolenia na posiadanie broni myśliwskiej nastąpiło w związku z uznaniem, że istnieje uzasadniona obawa, iż wymieniony może użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego, ponieważ dopuścił się przestępstwa z art. 178a § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. 1997, Nr 88 poz. 553, zwana dalej "k.k."), polegającego na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości. Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem z dnia 20 lutego 2009r. warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego na okres próby wynoszący 2 lata. Sąd ten zastosował wobec R. H. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku. Organ podniósł, że skoro warunkowe umorzenie postępowania karnego jest ze swej istoty immanentnie związane ze stwierdzeniem winy, to wyrok umarzający postępowanie prowadzone przeciwko skarżącemu nie stanowi przeszkody do jego oceny jako posiadacza pozwolenia na broń w świetle art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Nie jest bowiem w tej kwestii istotny sam fakt skazania za przestępstwo lecz dotychczasowa postawa tej osoby oraz jej stosunek do ładu prawnego. Organ zaznaczył, iż skarżący po raz kolejny popełnił przestępstwo polegające na prowadzeniu samochodu w stanie nietrzeźwości z art. 178a § 1 k.k., na dowód czego powołano się na wyrok Sądu Rejonowego w Suwałkach Wydział VII Grodzki z dnia 13 czerwca 2002 r. sygn. akt VII K 233/02, uznający R. H. o winnym przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i skazujący go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby wynoszący 2 lata. Wobec oskarżonego zastosowano środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres 1 roku i świadczenie pieniężne w kwocie 1000 zł na rzecz Stowarzyszenia na Rzecz Rozwoju Dziecięcej Chirurgii Pourazowej i Powypadkowej w Suwałkach. Mimo, iż wyrok ten uległ zatarciu, w ocenie organu nie było przeszkód, aby fakt skazania uwzględnić przy dokonywaniu oceny osoby posiadającej pozwolenie na broń z punktu widzenia gwarancji zgodnego z prawem posiadania broni. Organ stwierdził, że popełnienie po raz kolejny przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. przez R. H. świadczy o tym, że nie wyciągnął on żadnych wniosków ze swojego niezgodnego z prawem zachowania i nadal wykazuje lekceważący stosunek do ładu prawnego, a jest to okoliczność istotna dla posiadacza pozwolenia, z punktu widzenia interesu społecznego. Takie postępowanie nie pozwala uznać, że osoba, która uzyskała prawo do dysponowania tak niebezpiecznym narzędziem jakim jest broń palna, daje gwarancję zgodnego z prawem posiadania i używania broni w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt. 6 ustawy o broni i amunicji. Po skazaniu w 2002 r. organy Policji obdarzyły stronę po raz kolejny zaufaniem rozszerzając, na jej wniosek, w 2005 r. prawo do posiadania dodatkowo czterech jednostek broni palnej myśliwskiej. Jednak R. H. ponownie naruszył obowiązujący porządek prawny. Zdaniem organu w takiej sytuacji nawet pozytywne opinie w miejscu zamieszkania i wśród myśliwych oraz postrzeganie R. H. jako osoby szanowanej, uczynnej i życzliwej nie przemawiają za zachowaniem mu pozwolenia na broń. Nie są to okoliczności usprawiedliwiające jego dotychczasowe zachowanie w kontekście powołanych wyżej przepisów. Na taką ocenę nie ma wpływu również fakt, że popełnione przestępstwo nie ma związku z bronią.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
