Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. II GSK 1480/11
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Urszula Raczkiewicz (spr.) Sędzia NSA Czesława Socha Sędzia del. WSA Wojciech Kręcisz Protokolant Patrycja Kozłowska po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Z.K.S. "S." przy H. S.A. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 31 marca 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 2211/10 w sprawie ze skargi Z.K.S. "S." przy H. S.A. w S. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o pomocy de minimis 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W., 2. zasądza od Ministra Pracy i Polityki Społecznej na rzecz Z.K.S. "S." przy H. S.A. w S. 320 (trzysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 31 marca 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 2211/10 oddalił skargę S. przy H. S.A. na postanowienie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z [...] grudnia 2009 r. o odmowie wydania zaświadczenia o pomocy de minimis.
Sąd orzekał w następującym stanie sprawy.
S. przy H. S.A. (dalej zwany skarżącym) zwróciła się do Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (dalej: Prezes PFRON) o wydanie zaświadczenia o pomocy de minimis w kwocie 12.704 zł. Do wniosku dołączona była dokumentacja potwierdzająca zakup mebli biurowych tj. kopia faktur VAT i wyciągi bankowe z konta zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (dalej zfron) oraz trzy indywidualne programy rehabilitacji pracowników (dalej IPR).
Prezes PFRON postanowieniem z [...] listopada 2009 r., odmówił wydania zaświadczenia. Organ stwierdził, że nie można uznać, iż zakup mebli biurowych stanowi działanie związane z przystosowaniem stanowisk do potrzeb wynikających z niepełnosprawności i przyczyni się do zmniejszania ograniczeń zawodowych wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności pracowników. Wskazał, że modernizacja stanowisk pracy jakiej dokonał skarżący jest podstawowym obowiązkiem pracodawcy, co wynika z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Uznał, że wydatki na meble biurowe należy uznać za mające na celu dostosowanie warunków pracy do możliwości pracowników i specyfiki stanowisk pracy tych osób, a zatem przystosowanie ich do wymogów bhp. Wyposażenie stanowisk pracy w funkcjonalne meble poprawia komfort wykonywania pracy na określonym stanowisku, niezależnie od tego czy prace wykonuje pracownik sprawny czy niepełnosprawny. Stwierdził, że Indywidualne Programy Rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych nie mogą stanowić pretekstu do dokonywania inwestycji związanych z zakupem nowych maszyn, urządzeń stanowiących wyposażenie stanowiska pracy, ale nie mających związku z niepełnosprawnością pracownika. Organ wskazał, że z przedstawionych przez skarżącego indywidualnych programów rehabilitacji nie wynika, aby przedmiotowy wydatek miał związek z niepełnosprawnością osób, dla których programy te zostały opracowane, a dokonanie tego wydatku było uzasadnione spodziewanym zmniejszeniem lub wyeliminowaniem ograniczeń zawodowych wynikających z niepełnosprawności pracownika.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
