Wyrok NSA z dnia 13 października 2011 r., sygn. I FSK 1642/10
Na gruncie przepisów prawa podatkowego nie zdefiniowano pojęcia winy. Za najbliższe pojęciu winy (czy też braku winy) użytemu w art. 116 § 1 pkt. 1 lit. b O.p. jest jej rozumienie w ujęciu cywilistycznym, mimo że dotyczy ono tam odpowiedzialności odszkodowawczej, a takiego charakteru nie ma odpowiedzialność osób trzecich uregulowana w O.p. Chodzi zatem o każdą postać winy, a nie tylko o winę umyślną.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Jan Zając, Sędzia WSA (del.) Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 13 października 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 383/10 w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 7 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. z dnia 27 lipca 2009 r., o nr [...], 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz R. P. kwotę 1287 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 sierpnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. W uzasadnieniu wskazano, że decyzją z dnia 27 lipca 2009 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. orzekł o odpowiedzialności R. P. - Prezesa Zarządu Spółki z o.o. F. za jej zaległości z tytułu podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 1.247.382,00 zł oraz odsetki za zwłokę od powyższej zaległości w łącznej kwocie 812.513 zł. Organ I instancji wskazał, że w dniu 26 lipca 2004 r. do Sądu Rejonowego w W. wpłynął wniosek dłużnika - F. Sp. z o.o. o ogłoszenie upadłości. Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2004r. Sąd Rejonowy w W. zawiesił postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciw F. oraz postępowanie komornika sądowego i postępowanie z wniosku ZUS. Postanowieniem z dnia 15 września 2004r. Sąd Rejonowy w W. ogłosił upadłość F. Sp. z o.o. W dniu 22 listopada 2006r. Sąd Rejonowy w W. wydał postanowienie stwierdzające ukończenie postępowania upadłościowego Z uwagi na ogłoszenie upadłości Spółki, zgodnie z art. 146 ust. 4 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2003r. Nr 60, poz. 535 ze zm., dalej jako p.u.n) brak było podstaw do wystawienia tytułów wykonawczych. W wyniku przeprowadzenia postępowania upadłościowego, które prowadzone było w oparciu o likwidację majątku Spółki, ustalone w wyniku likwidacji majątku fundusze masy upadłości pozwoliły na zaspokojenie określonego procentu wierzytelności z grupy pierwszej. Ustalono, że w okresie, w którym powstały zaległości, R. P. pełnił funkcję Prezesa Zarządu w Spółce z o.o. F., który wyjaśnił, że w wyznaczonym terminie dołożył wszelkich starań aby dotrzeć do pełnej dokumentacji Spółki oraz , iż nie zgłoszenie w terminie wniosku o upadłość nie nastąpiło z jego winy. Wyjaśnił, iż w latach 1998-2004 realizowany był pod nadzorem Ministerstwa Skarbu Państwa i Agencji Rozwoju Przemysłu SA, kompleksowy program restrukturyzacji zakładów F. Sp. z o.o., co powodowało, iż faktyczna władza nad Spółką była ograniczona naciskami społecznymi i politycznymi. Spółka powstała w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego jako Spółka córka U. SA, w której akcjonariuszem większościowym był Skarb Państwa. F. Sp. z o.o. powstała jako platforma ratunkowa w ramach procesu restrukturyzacji U. SA. Za zgodą Ministerstwa Skarbu Państwa Spółka stała się właścicielem marki, patentów, homologacji, dokumentacji technicznej, technologicznej i konstrukcyjnej. W 2002 r. Ministerstwo Skarbu Państwa wskazało inwestora, który miał zapewnić dopływ kapitału obrotowego do Spółki i pozwolić na jej dalsze funkcjonowanie - był nim koncern [...] B. Sp. z o.o. Po dokapitalizowaniu F. Sp. z o.o. i sprzedaży jego udziałów inwestorowi w ramach offsetu - austriackiemu S., B. miał rozliczyć się z F. Sp. z o.o. i wyrównać jego straty. Jak wynikało z oświadczenia firmy S. AG & C. jako dostawcy licencji i technologii na produkcję transporterów opancerzonych P. oraz oferenta offsetu z lutego 2003r. zakład U. miał dostać nową technologię, nowe wieloletnie zlecenia i pomoc finansową. Spółka była zobligowana utrzymać większą liczbę pracowników niż wartość usług, które mogła sprzedać. Zgodnie z wyjaśnieniami strony, przedstawiona powyżej sytuacja określała tło polityczne i gospodarcze na jakim działał zarząd F. Naciski społeczne i rządowe na zarząd F., by nie ogłaszał on jeszcze upadłości miały na celu zapewnienie spokoju społecznego i utrzymanie pracowników w związku z planem zwiększenia produkcji po projekcie offsetowym, a brak stosownego wniosku w odpowiednim terminie był decyzją właścicieli F. Skarżący podniósł, iż jako członek zarządu F. miał zapewnienie Ministerstwa Skarbu Państwa, B. i U. SA, że nakłady te zostaną uregulowane po wejściu S., a tym samym problemy finansowe i niewypłacalność Spółki ma jedynie charakter czasowy. Ponadto poinformował, że dyskusja na temat możliwości złożenia wniosku o upadłość trwała kilka miesięcy, wnioski takie były przygotowywane ale w wyniku nacisków nie dochodziło do ich składania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
