Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2011 r., sygn. I FSK 985/10
W okolicznościach danej sprawy faktura VAT nie dokumentuje rzeczywistej czynności wykonanej przez jej wystawcę - a z takim stanem faktycznym mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie - skutkuje tym, że odbiorca faktury nie może odliczyć wynikającego z niej podatku naliczonego.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Krystyna Chustecka, Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 23 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 17/10 w sprawie ze skargi J. W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 listopada 2009 r. nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], w przedmiocie określenia kwoty różnicy podatku od towarów i usług za miesiące kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2006 r. do przeniesienia na następne miesiące oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 17/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi J. W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 listopada 2009 r. w przedmiocie określenia kwoty różnicy podatku od towarów i usług za miesiące kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2006 r. do przeniesienia na następne miesiące.
2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że w trakcie przeprowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, iż w deklaracjach za poszczególne miesiące od kwietnia do grudnia 2006 r. skarżący zawyżył wykazaną kwotę podatku naliczonego ze względu na ujęcie w swych rozliczeniach faktur wystawionych przez Z.S. Organy podważyły wiarygodność dokonania czynności wskazanych w tych fakturach i uznały, że w sprawie znajduje zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej u.p.t.u.). Po dokonaniu analizy zgromadzonego materiału dowodowego organy stwierdziły, że wartość robót budowlanych wykonanych przez Z.S., na które zostały wystawione sporne faktury jest wielokrotnie niższa w kosztorysach tych robót wykonanych dla odbiorców, a skala tych rozbieżności nie da się uzasadnić względami ekonomicznymi. Podkreślono, że czynności wykonywane przez Z. S. należały do czynności wymagających zwykłej wiedzy i umiejętności wykonywania prac ogólnobudowlanych na budowie przez pracowników fizycznych, a nawet założenie większego niż przeciętne doświadczenia, zaangażowania i umiejętności Z. S. nie tłumaczy skali dysproporcji między wyceną robót, jakie miałby on wykonać, a wyceną takich samych robót wykonywanych przez własnych zatrudnionych przez skarżącego pracowników. Również z zasad doświadczenia życiowego wynika, że wartość typowych robót ogólnobudowlanych wykonanych siłami jednego pracownika fizycznego, będących efektem wyłącznie jego osobistego wkładu pracy i umiejętności, z wykorzystaniem stanowiących jego własność drobnych narzędzi pracy, nie mogłaby osiągnąć wielkości przeciętnie około 33.000 zł miesięcznie, podczas gdy przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracowników firmy skarżącego wynosiło ok. 2.000 zł. Ze względu na brak racjonalności takiego postępowania organy uznały, że wzajemne relacje między firmą skarżącego a firmą Z. S. ocenić należy jako nierealne. Nie przyjęto za wiarygodne wyjaśnień skarżącego, iż cena usług świadczonych przez tego kontrahenta wynikała z konieczności terminowego wywiązania się z zawartych kontraktów, gdyż w sytuacji, w której skarżący zatrudniał ok. 160-170 pracowników, trudno uznać by praca jednego człowieka mogła zaważyć na terminowym wykonaniu kontraktów, tym bardziej, że zlecane podwykonawcom roboty nie należały do kategorii robót specjalistycznych, których wykonanie wykraczało poza możliwości pracowników firmy skarżącego, a konieczność ich zaangażowania wynikała jedynie z braku odpowiedniej liczby własnych pracowników. Podwykonawcy zatrudniani byli w razie zagrożenia wykonania robót, nielogicznym jest zatem, aby rolę takiego podwykonawcy ratującego zagrożony odcinek robót mogła pełnić jednoosobowa firma, niezatrudniająca żadnych pracowników i nieposiadająca zaplecza techniczno-organizacyjnego, a więc faktycznie oferująca jedynie bezpośrednią pracę i umiejętności jednego pracownika fizycznego, podczas gdy koszty jej zaangażowania były niewspółmiernie wyższe od kosztów zatrudnienia pracownika wykonującego analogiczną pracę. Organ podkreślił, że Z. S., poza własnym drobnym sprzętem, nie oferował żadnego wyposażenia technicznego niezbędnego do wykonania robót, które zlecone miały być podpisanymi umowami, w szczególności ciężkiego sprzętu, jak również żadnych materiałów niezbędnych do wykonania prac. Zatem zrealizowanie przez niego przyjętego zakresu prac wymagało ze strony firmy skarżącego takich samych przedsięwzięć organizacyjno-technicznych, jak w przypadku robót realizowanych przez własnych pracowników. Biorąc zaś pod uwagę, że koszt netto usług wynikających z faktur wystawionych w 2006 r. przez Z.S. wyniósł 362.700 zł, średni miesięczny koszt poniesiony na zaangażowanie jego firmy (w okresie od lutego do grudnia 2006 r., z przerwą w drugiej połowie lipca) wynosi ponad 34.000 zł netto, co jest wielkością wielokrotnie wyższą (i niczym nieuzasadnioną) od przeciętnych wynagrodzeń pracowników fizycznych na budowach zatrudnionych przez firmę skarżącego, wynoszących ok. 2.000 zł. Mając to na względzie Dyrektor Izby Skarbowej uznał za niewiarygodne twierdzenia skarżącego, że zatrudnianie Z. S. dotyczyło sytuacji awaryjnych, polegających na zagrożeniu wykonania robót zgodnie z harmonogramem, tym bardziej, że umowy z tym kontrahentem podpisywane byty zawsze w ostatnim dniu roboczym miesiąca na okres obejmujący cały kolejny miesiąc. Za niewiarygodne uznano także, aby jednoosobowa firma była w stanie wykonać zakres robót wskazany w umowach.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
