Wyrok NSA z dnia 7 lipca 2011 r., sygn. II FSK 194/10
Powołanie przez zobowiązanego art. 32 pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie mogło stanowić warunku wystarczającego i koniecznego do tego by pismo skierować do wierzyciela celem zajęcia przez niego stanowiska. Z treści skargi kasacyjnej wynika przy tym, iż takie postępowanie było niecelowe, gdyż postępowanie egzekucyjne zostało zakończone poprzez skuteczne zajęcie rachunku bankowego dłużnika.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA del. Teresa Porczyńska, Protokolant Agata Kołakowska, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1195/09 w sprawie ze skargi J. J. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 października 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Kr 1195/09, uchylił zaskarżone przez J. J. postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 lipca 2009 roku w przedmiocie postępowania egzekucyjnego oraz uchylił poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że wnioskiem z dnia 23 marca 2009 r., skierowanym do Naczelnika Urzędu Skarbowego, J. J. zwrócił się, na podstawie art. 33 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r., nr 229, póz. 1954 ze zm.), dalej zwanej "u.p.e.a.", o zawieszenie prowadzonego postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 5 lutego 2009 r. wystawionego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. oraz o wstrzymanie czynności egzekucyjnych do czasu rozpatrzenia zażalenia. W uzasadnieniu wskazał on, iż zostało przeciwko niemu wszczęte postępowanie egzekucyjne dotyczące podatku od spadków i darowizn. Dokonanie egzekucji z rachunku bankowego wnioskodawcy zbiegło się z doręczeniem mu zawiadomienia Dyrektora Izby Skarbowej w K. o możliwości zapoznania się w terminie 7 dni z materiałem dowodowym zebranym w sprawie dotyczącej odmowy przez Naczelnika Urzędu Skarbowego rozłożenia na raty zaległości podatkowej w w/w podatku. Zdaniem zobowiązanego wszczęcie egzekucji w takiej sytuacji, naliczenie odsetek i kosztów egzekucyjnych naruszyło podstawowe zasady postępowania administracyjnego w tym zasadę praworządności i pogłębiania zaufania do organów państwa. Zdaniem wnioskodawcy Naczelnik Urzędu Skarbowego nie miał prawa naliczać kosztów egzekucji i odsetek przed rozstrzygnięciem odwołania w sprawie rozłożenia na raty zaległości podatkowej. W razie utrzymania w mocy decyzji odmawiającej rozłożenia na raty zaległości podatkowej przez Dyrektora Izby Skarbowej w K., dobrowolnie wykonałby on zobowiązanie podatkowe, co spowodowałoby uniknięcie kosztów egzekucyjnych. Podkreślił także, iż organ egzekucyjny zostawił na jego koncie firmowym 45 gr, co uniemożliwiło mu zapłatę w terminie innych zobowiązań. Wskazał również na konieczność wstrzymania czynności egzekucyjnych. Naczelnik Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia 28 maja 2009 r., nr [...], na podstawie art. 123§1 k.p.a. oraz art. 34§1 u.p.e.a., uznał za bezzasadny zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji w części dotyczącej art. 33 pkt 2 u.p.e.a. Organ uznał, iż na dzień wystawienia tytułu wykonawczego zobowiązanie było wymagalne i mogło być egzekwowane w drodze prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Zgodnie z art. 33 pkt 2 u.p.e.a. podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być min. rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej. Zdaniem organu brak było przesłanek do uznania, iż samo prowadzenie postępowania w przedmiocie udzielenia ulgi podatkowej wstrzymuje wykonanie decyzji bądź stanowi przeszkodę w prowadzeniu wobec podatnika egzekucji. Nie stwierdzono również naruszenia zasady praworządności i pogłębiania zaufania do organów państwa poprzez pozbawienie strony możliwości dobrowolnego wykonania decyzji, uznając, iż prawo to istniało od momentu wydania decyzji ustalającej wysokość podatku i nie było w żaden sposób ograniczone. Do wyłącznego uznania strony należała decyzja, czy z możliwości tej skorzystać. Podsumowując organ uznał, iż w piśmie z dnia 23 marca 2009 r. nie podano żadnych przepisów prawa, które zostały naruszone przy wystawieniu tytułu egzekucyjnego. Po rozpatrzeniu zażalenia, postanowieniem z dnia 10 lipca 2009 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętego skargą postanowienia uznał, że narusza ono prawo w stopniu uzasadniającym jego uchylenie. W ocenie Sądu organy podatkowe nie dokonały prawidłowej oceny charakteru prawnego pisma z dnia 23 marca 2009 r. Zarówno w tym piśmie, jak i w zażaleniu na postanowienie z dnia 28 maja 2009 r. skarżący wnosił o zawieszenie prowadzonego postępowania egzekucyjnego oraz wstrzymanie czynności egzekucyjnych, kwestionując prowadzenie egzekucji w sytuacji niezakończenia postępowania w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn. Skarżący wskazał w nim podstawę prawną swojego wniosku tj. art. 33 pkt 2 u.p.e.a. Przepis ten stanowi, iż "podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej". Naczelnik Urzędu Skarbowego nieprawidłowo uznał zatem, iż pismo to stanowi zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne i skierował je do wierzyciela celem uzyskania jego stanowiska w tej sprawie. W ocenie Sądu, powołanie art. 33 pkt 2 u.p.e.a. nie mogło być okolicznością przesądzającą o charakterze wniosku skarżącego, zwłaszcza w świetle zawartych w jego uzasadnieniu twierdzeń, podnoszonych także na późniejszym etapie postępowania. Wynikało z nich, iż skarżącemu chodzi o wstrzymanie czynności egzekucyjnych na skutek istnienia przeszkody w jego prowadzeniu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
