Wyrok NSA z dnia 18 stycznia 2011 r., sygn. II FSK 1607/09
Zakres orzekania wojewódzkiego sądu administracyjnego nie może być szerszy od zakresu rozpoznania skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Zbigniew Kmieciak, WSA (del.) Beata Cieloch, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Ke 138/09 w sprawie ze skargi B. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 2 marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od środków transportowych za 2005 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 czerwca 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w sprawie o sygnaturze akt I SA/Ke 138/09, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, oddalił skargę B.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 2 marca 2009 roku w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Zaskarżoną do Sądu decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy wydaną przez ten organ decyzję z dnia 5 stycznia 2009r. odmawiającą B.S. stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta K. z dnia 25 lipca 2006r. w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od środków transportowych na 2005r. Wnioskiem z dnia 13 listopada 2008r. B.S. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. o stwierdzenie na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej nieważności decyzji organu podatkowego z dnia 25 lipca 2006r. wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta K. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych w kwocie 570,00 zł. W wyniku rozpatrzenia powyższego wniosku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. nie stwierdziło rażącego naruszenia prawa w stopniu skutkującym stwierdzenie nieważności wskazanej we wniosku decyzji. Kolegium ustaliło, iż w dacie wydawania kwestionowanego orzeczenia B.S. był właścicielem pojazdu samochodowego Citroen C 15D o numerze rejestracyjnym [...]. Pojazd ten, zgodnie z załączoną do akt sprawy kserokopią dowodu rejestracyjnego seria [...], miał dopuszczalną masę całkowitą - 3710 kg. Wobec powyższego, zdaniem organu odwoławczego, organ podatkowy w sposób prawidłowy i zasadny określił B.S. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych. Stosownie bowiem do Uchwały Rady Miejskiej w Kielcach z dnia 11 grudnia 2003r. nr XXI/345/2003 w sprawie określenia wysokości stawek dla samochodów ciężarowych mieszczących się w przedziale od 3,5 t do 5,5 t masy całkowitej stawka ta wynosiła 570 zł. Pismem z dnia 22 stycznia 2009r. B.S. złożył odwołanie od powyższej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 5 stycznia 2009r., zarzucając jej naruszenie przepisów art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w związku z rażącym naruszeniem art. 8 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. w wyniku rozpatrzenia powyższego odwołania zważyło, iż zgodnie z brzmieniem, obowiązującego w dacie wydania decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 25 lipca 2006r. przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od środków transportowych, z zastrzeżeniem ust. 2, ciążył na osobach fizycznych i osobach prawnych będących właścicielami środków transportowych. Jak właścicieli traktowano również jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, na które środek transportowy był zarejestrowany. W przypadku zmiany właściciela środka transportowego zarejestrowanego, obowiązek podatkowy ciążył na poprzednim właścicielu do końca miesiąca, w którym nastąpiło przeniesienie własności. Obowiązek podatkowy, o którym mowa w ust. 1 i 2 ustawy, powstawał od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został zarejestrowany, a w przypadku nabycia środka transportowego zarejestrowanego - od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek transportowy został nabyty. Obowiązek podatkowy wygasał z końcem miesiąca, w którym środek transportowy został wyrejestrowany lub wydana została decyzja organu rejestrującego o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu. Podmioty, o których mowa w ust. 1 ustawy, były obowiązane: 1) składać, w terminie do dnia 15 lutego właściwemu organowi podatkowemu, deklaracje na podatek od środków transportowych na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku; 2) odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia okoliczności mających wpływ na powstanie lub wygaśnięcie obowiązku podatkowego, lub zmianę miejsca zamieszkania, lub siedziby - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tych okoliczności. Kolegium omówiło właściwość organów orzekających w przedmiocie podatku od środków transportowych i następnie powołało treść art. 10 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Organ odwoławczy wyjaśnił nadto, że w kompetencji organu podatkowego, którym w zakresie podatku od środków transportowych, zgodnie z art. 9 ust. 6 ustawy z 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 z późn. zm.) w zw. z art. 39 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 z późn. zm.), jest burmistrz miasta, nie leży przekwalifikowanie pojazdu, w zależności od tego, w jakich celach wykorzystuje go właściciel. Określając stawkę podatku, organ podatkowy uwzględnia dane techniczne pojazdu wynikające z dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego, świadectwa homologacji, wyciągu ze świadectwa homologacji lub karty pojazdu. Organ podatkowy nie jest uprawniony do "poprawiania" danych wynikających z dowodu (por. wyrok NSA z dnia 17.06.1994r. sygn. akt SA/Gd 1411/93). Dowód rejestracyjny łącznie z wynikiem badań technicznych jest decyzją, na mocy której dany pojazd jest dopuszczony do ruchu (tak w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2001r. sygn. akt III RN II 194/01). Obowiązek podatkowy ciąży na właścicielu środka transportowego niezależnie od tego, czy używał on pojazdu czy też nie, a zgodnie z art. 9 ust. 4 ustawy z 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych obowiązek ten wygasa dopiero z chwilą wyrejestrowania pojazdu. Dlatego, zdaniem Kolegium, organ podatkowy w sposób prawidłowy i zasadny określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od środków transportowych w stosunku do B.S. Przedmiot opodatkowania, tj. środek transportowy - pojazd samochodowy Citroen C 15D, zgodnie z załączoną do akt sprawy kserokopią dowodu rejestracyjnego seria [...] ma dopuszczalną masę całkowitą oznaczoną liczbowo jako 3710 kg. W trakcie toczącego się postępowania B.S. nie kwestionował skutecznie podstawowego dowodu w sprawie, czyli w/w dowodu rejestracyjnego, nie przedłożył także innych dokumentów: pozwolenia czasowego, świadectwa homologacji, wyciągu ze świadectwa homologacji lub karty pojazdu, potwierdzających jego tezę, iż opodatkowany pojazd ma dopuszczalną masę całkowitą do 3,5 t. W dacie wydawania kwestionowanej decyzji obowiązywała Uchwała Rady Miejskiej w Kielcach z dnia 11 grudnia 2003r. nr XXI/345/2003 w sprawie określenia wysokości stawek dla samochodów ciężarowych mieszczących się w przedziale od 3,5 t do 5,5 t włącznie masy całkowitej i wynosiła 570 zł. W związku z powyższym, w ocenie Kolegium, Prezydent Miasta Kielce decyzją z dnia 25 lipca 2006r. nr P.l-31141/D/000219/06 prawidłowo określił dla B.S. zobowiązanie w podatku od środków transportu. Organ drugiej instancji podkreślił dalej, iż postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji jest odrębnym od zwyczajnego postępowaniem nadzwyczajnym, które nie może być poświęcone ponownej ocenie zasadności dokonanych rozstrzygnięć merytorycznych w zakresie określenia wysokości zobowiązań podatkowych. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji może dotyczyć tylko ustalenia, czy decyzja, której wniosek o stwierdzenie nieważności dotyczy, obarczona jest wadami, określonymi enumeratywnie w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej, czy też te wady nie występują. Taki zakres omawianego postępowania wiąże się z treścią art. 128 Ordynacji podatkowej, statuującego zasadę trwałości ostatecznych decyzji w postępowaniu podatkowym. Podatnik składając wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji, wniósł o stwierdzenie nieważności w oparciu o art. 247 § 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, z uwagi na okoliczność, iż posiadany pojazd nie jest pojazdem o ciężarze całkowitym przekraczającym 3,5 tony. Użyte w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej pojęcie "rażące naruszenie prawa" zachodzi, zdaniem organu wówczas, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją. Nie można natomiast, w opinii Kolegium, mówić o rażącym naruszeniu prawa, gdy na gruncie danego przepisu możliwy jest wybór różnych jego interpretacji, z których każda daje się uzasadnić z jednakową mocą. Badając sprawę w trybie nadzwyczajnym, Kolegium podniosło nadto, iż naruszenie prawa tylko wtedy powoduje nieważność aktu administracyjnego, gdy ma ono charakter rażącego, tzn. gdy decyzja została wydana wbrew nakazowi lub zdarzeniu ustanowionemu w przepisie prawnym, wbrew wszystkim przesłankom przepisu nadano prawa lub ich odmówiono albo też wbrew tym przesłankom obarczono stronę obowiązkiem, albo uchylono obowiązek. Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w sprzeczności z przepisem poprzez proste ich zestawienie ze sobą. Wstępnym warunkiem uznania, że wystąpiło rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, jest stwierdzenie, iż w zakresie objętym konkretną decyzją obowiązywał niewątpliwy stan prawny. Tej oczywistości organ odwoławczy w niniejszej sprawie nie stwierdził.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
