Wyrok NSA z dnia 19 października 2010 r., sygn. II OSK 1615/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser ( spr.) Sędziowie sędzia NSA Leszek Leszczyński sędzia del. WSA Małgorzata Masternak - Kubiak Protokolant Marcin Rączka po rozpoznaniu w dniu 19 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 2118/08 w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej jako: WSA) wyrokiem
z dnia 17 kwietnia 2009 r., VI SA/Wa 2118/08 oddalił skargę w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2008 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską.
W uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że Komendant Główny Policji (dalej jako: KGP) decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] kwietnia 2008 r., nr [...] o cofnięciu W. D. pozwolenia na broń palną myśliwską. U podstaw podjętego w sprawie rozstrzygnięcia legło ustalenie, że skarżący został skazany prawomocnym od 16 kwietnia 2007 r. wyrokiem za przestępstwo z art. 178a § 1 ustawy z 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r., nr 88, poz. 553 ze zmianami - dalej jako: kk), tj. za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Organ podkreślił, że skarżący kierował pojazdem w stanie nietrzeźwości przekraczającym dwukrotnie próg stanu nietrzeźwości określony w art. 115 § 16 kk. W ocenie organu, skarżący dopuszczając się popełnienia powyższego przestępstwa należy do grona osób, co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego. Zdaniem organu czyn strony świadczy o braku wyobraźni co do ewentualnych skutków swojego postępowania w warunkach ograniczonej lub zniesionej alkoholem samokontroli, a więc o takiej cesze charakteru, która wyklucza możliwość dysponowania tak niebezpiecznym narzędziem jak broń palna. Wskazana okoliczność nie pozwala, zdaniem organu, zachować stronie pozwolenia na broń, niezależnie od pozytywnej opinii, jaką cieszy się skarżący w miejscu zamieszkania, pracy oraz środowisku łowieckim. W ocenie organu, zachowaniu przedmiotowego prawa sprzeciwia się interes społeczny przejawiający się w tym, aby broń mogły posiadać jedynie osoby, dające swą postawą rękojmię bezpiecznego i zgodnego z prawem dysponowania nią, co jak wyżej podniesiono, nie odnosi się do skarżącego. Reasumując organ stwierdził, że rodzaj oraz okoliczności popełnionego przez skarżącego przestępstwa pozwalają uznać go za osobę, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r., nr 52, poz. 525 ze zm. - dalej jako: ubia) i tym samym przyjąć, iż została spełniona dyspozycja art. 18 ust 1 pkt 2 tej ustawy, który to ma charakter obligatoryjny, a więc determinujący sposób rozstrzygnięcia sprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
