Wyrok NSA z dnia 23 września 2010 r., sygn. I OSK 1597/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Kacprzak Sędziowie NSA Irena Kamińska Andrzej Irla (spr.) Protokolant Ewelina Ryszka po rozpoznaniu w dniu 23 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. R. - N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 maja 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1161/08 w sprawie ze skargi E. R. - N. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 maja 2009 r. (sygn. akt: IV SA/Wa 1161/08) oddalił skargę E. R.-N., B. R.-T. oraz M. R. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] marca 2008 r. (znak: [...]) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2008 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, działając na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 2 K.p.a. utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] września 2007 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia Urzędu Wojewódzkiego Warszawskiego z dnia [...] listopada 1948 r., którym uznano, iż nieruchomość ziemska o nazwie "B." i "B.P." o pow. 180,08 ha położona w gminie C., stanowiąca wcześniej własność J. R., L. R. i L. R. (spadkobierców B. R.), podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13 ze zm.).
Stwierdzono w zaskarżonej decyzji, że orzeczenie to nie jest dotknięte kwalifikowaną wadliwością. Podkreślono, iż dotychczas nie odnaleziono dowodów, które potwierdzałyby podział przed wojną majątku B. pomiędzy prawnych spadkobierców wcześniejszego właściciela tego majątku tj. B. R. i aby poszczególne części tworzyły odrębną własność każdego ze spadkobierców. Orzekający w sprawie organ administracji podkreślił, że powierzchnia przedmiotowej nieruchomości przekraczała normatyw określony w art. 2 ust. 1 lit. e dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej tj. powierzchnie odpowiednio 50 lub 100 ha. (przedmiotowa nieruchomość miała powierzchnię 180,08 ha). Dowody pośrednie wskazują wyłącznie na okoliczność, iż księgi wieczyste Sądu Rejonowego w O., jak i dwór w B. spłonęły. Natomiast ewentualny podział nieruchomości mógł być podziałem faktycznym, a nie prawnym.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
