Wyrok NSA z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. I OSK 1133/10
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska, Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska, Sędzia WSA del. do NSA Jolanta Rudnicka (spr.), Protokolant asystent sędziego Aleksandra Żurawicka, po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Muzeum [...] w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 921/09 w sprawie ze skargi Muzeum [...] w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie odmowy przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 921/09 oddalił skargę Muzeum [...] w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r., nr [...] stwierdził nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] lipca 1955 r., nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie z dnia [...] kwietnia 1955 r., nr [...] odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...] p.n. "[...]", w części dotyczącej gruntu ozn. nr hip. [...], dz. [...], stanowiącego obecnie działkę ewidencyjną nr [...] opisaną w księdze wieczystej KW nr [...] oraz w części projektowanej działki ewidencyjnej nr [...] wyodrębnionej z działki ewidencyjnej nr [...] opisanej w księdze wieczystej KW nr [...].
Organ nadzoru wskazał, że z art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279 ze zm.) wynika, że jedynym kryterium, które decydowało o przyznaniu bądź odmowie przyznania prawa własności czasowej było przeznaczenie danego gruntu w planie zagospodarowania przestrzennego. W dacie wydania kwestionowanych orzeczeń organów dekretowych przedmiotowa nieruchomość objęta była Ogólnym Planem Zabudowania m.st. Warszawy zatwierdzonym przez Ministerstwo Robót Publicznych w dniu [...] sierpnia 1931 r., który przewidywał dla terenu przedmiotowej nieruchomości trzy różne funkcje: w przeważającej części nieruchomość winna być wykorzystana pod zieleń użyteczności publicznej - parki, ponadto pod zabudowę zwartą 4-kondygnacyjną oraz zabudowę luźną lub grupową 2-kondygnacyjną. Minister Infrastruktury ustalił, że w dacie orzekania przez organy dekretowe przedmiotowa nieruchomość zajęta była pod pałac murowany o dwóch kondygnacjach, budynki gospodarcze oraz pod park publiczny. Nie zgodził się ze stanowiskiem Muzeum [...] w Warszawie, że w uzasadnieniu orzeczenia z dnia [...] kwietnia 1955 r. trafnie określono cel, dla realizacji którego została przewidziana przedmiotowa nieruchomość przy ul. [...]. Minister wskazał, że dla uznania orzeczenia odmawiającego przyznania prawa własności czasowej za zgodne z prawem, nie wystarczy zbieżność treści uzasadnienia takiego orzeczenia z treścią planu zagospodarowania przestrzennego. Rozpatrując wniosek o przyznanie własności czasowej organ winien rozważyć, czy dalsze korzystanie z nieruchomości przez jej dotychczasowego właściciela da się pogodzić z założeniami planistycznym dla tego obszaru. Obszar przedmiotowej nieruchomości przewidziany został w przeważającej części pod urządzenie zieleni użyteczności publicznej. Funkcją tą objęty był teren wokół pałacu w Królikarni i dwóch stawów, który zajmował historyczny park pałacowy. Bezspornym jest, iż przedmiotowa nieruchomość była zagospodarowana przez dotychczasową właścicielkę właśnie pod park, jak wskazują dokumenty archiwalne przed wojną funkcjonował na nieruchomości park publiczny. Tym samym - w ocenie Ministra - już w dacie wydawania orzeczeń dekretowych funkcja zapisana dla tego obszaru w planie zabudowy z dnia [...] sierpnia 1931 r. była de facto zrealizowana przez przedwojenną właścicielkę. Brak było konfliktu między założeniami planistycznymi, a dalszym pozostawaniem przedmiotowej nieruchomości w rękach dotychczasowego prywatnego właściciela. Organ nadzoru podkreślił, że nie cały obszar nieruchomości ozn. nr hip. [...] przeznaczony był pod urządzenie parku. Jak wynika z materiałów geodezyjnych zgromadzonych w sprawie wzdłuż całego ciągu ul. [...] plan przewidywał pas zabudowy zwartej o wysokości 4 kondygnacji; północno - zachodni narożnik wypełnić miała zabudowa luźna lub grupowa o wysokości 2 kondygnacji. Odnosząc się do stanowiska prezentowanego przez Muzeum [...] we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy i do zarzutów w nim zawartych organ wyjaśnił, że do obowiązków organu dekretowego, prowadzącego postępowanie w sprawie przyznania prawa własności czasowej, nie należało badanie sytuacji finansowej dotychczasowego właściciela nieruchomości. Dla rozstrzygnięcia sprawy nie miała również znaczenia ówczesna praktyka dotycząca funkcjonowania parków. Za nietrafny został uznany zarzut, iż postępowanie nadzorcze winno wyjaśnić kwestie dotyczące istnienia kręgu podmiotów, które mogły być właścicielami nieruchomości zajętych pod parki przewidziane do użytku publicznego. Minister wskazał, że skoro dotychczasowy właściciel urządził na terenie przedmiotowej nieruchomości położonej przy ul. [...] park, to potwierdza, iż dla spełnienia takiego celu nie było konieczne przejęcie nieruchomości przez Skarb Państwa. Odnosząc się do kwestii nieodwracalnych skutków prawnych, Minister zauważył, że sam fakt pozostawania gruntu w użytkowaniu wieczystym osoby trzeciej, nie oznacza, że decyzja administracyjna wydana na podstawie przepisów dekretu warszawskiego, odmawiająca byłemu właścicielowi przyznania prawa własności czasowej, wywołała nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 § 2 k.p.a. Organ powołał się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 1996 r., sygn. akt OPS 7/96, (publ. ONSA z 1997 r., Nr 2, poz. 49). Podstawą nabycia przez Muzeum [...] w Warszawie prawa użytkowania wieczystego gruntu działki ewidencyjnej nr [...] z obrębu [...], wchodzącej obecnie w skład dawnej nieruchomości hipotecznej ozn. nr hip. [...], dz. [...] była decyzja Wojewody Warszawskiego nr [...] z dnia [...] grudnia 1993 r. stwierdzająca nabycie tego prawa z dniem [...] grudnia 1990 r. na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464). Minister, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, wyjaśnił, że jeżeli określony skutek prawny jest rezultatem wydania decyzji administracyjnej, to nie można przyjąć, że jest to skutek nieodwracalny, bo odwrócenie tego skutku mieści się w kompetencji organu administracji publicznej właściwego do wzruszenia tej decyzji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
