Wyrok NSA z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. II OSK 330/10
Dnia 6 lipca 2010 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz (spr.) Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 listopada 2009 roku sygn. akt II SA/Wa 975/09 w sprawie ze skargi P. S. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2009 roku nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 listopada 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 975/09, po rozpoznaniu skargi P. S. , uchylił zaskarżoną decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2009 r., nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji wydane w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską oraz stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] maja 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej k.p.a. oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] o cofnięciu P. S. pozwolenia na broń palną myśliwską.
Cofnięcie P. S. pozwolenia na posiadanie broni myśliwskiej nastąpiło w związku z ustaleniem, że popełnił on przestępstwo z art. 177 § 1 k.k. i uznaniem, że istnieje uzasadniona obawa, iż może on użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa i porządku publicznego, o której mowa w art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji, ponieważ okoliczności ustalone w sprawie potwierdzają, że strona winna być zaliczona do osób wskazanych przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Organ przyjął, że do przesłanek niepozwalających przyznać prawa do broni, a poprzez dyspozycję art. 18 ust. 1 pkt 2 tej ustawy nakazujących je cofnąć, należy zaliczyć, m. in. przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a to ze względu na wagę tego rodzaju czynów dla stosunków społecznych, gdyż ich skutkiem może być śmierć lub kalectwo ludzi, a także zniszczenie mienia. P. S. nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem po drodze gruntowej nie zachował szczególnej ostrożności podczas zbliżania się do skrzyżowania i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu nadjeżdżającemu tą drogą kierującemu samochodem ciężarowym przez co doprowadził do zderzenia obu pojazdów, co stanowi czyn z art. 177 § 1 k.k. Skutkiem powyższego były obrażenia ciała pasażera pojazdu na czas powyżej siedmiu dni.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
