Wyrok NSA z dnia 7 maja 2010 r., sygn. I OSK 1439/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.) Sędziowie sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant Urszula Radziuk po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 23 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/Gl 774/07 w sprawie ze skargi P.P. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną 1/ uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję Wojewody Śląskiego w części dotyczącej ustalenia i wypłaty odszkodowania na rzecz P.P. za udział wynoszący 52185/215040 części nieruchomości oznaczonej jako [...] i [...] oraz decyzję Starosty Cieszyńskiego z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w części dotyczącej wyżej określonych nieruchomości; 2/ zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz P.P. kwotę 657 ( sześćset pięćdziesiąt siedem ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 23 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/GL 774/07 oddalił skargę P.P. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] lipca 2007 r. nr [...], w przedmiocie odmowy ustalenia na rzecz P.P. odszkodowania za nieruchomość stanowiącą drogę publiczną.
W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył ustalony przez organy stan faktyczny i ocenę prawną stwierdzając m.in., iż Wojewoda Śląski decyzją z [...] lipca 2007 r. utrzymał w mocy decyzję Starosty Cieszyńskiego wydaną na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm., zw. dalej ustawą z 13 października 1998 r.) w części w jakiej organ ten ustalił odszkodowanie za udział wynoszący 42.039/215040 części w nieruchomości oznaczonej jako [...] i [...] w kwocie 32.256,49 zł na rzecz P.P., D.N., Z.R., D.B., I.R., H.H., M.S., J.S. i B.C. Wojewoda uchylił natomiast na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. decyzję Starosty w części dotyczącej umorzenia postępowania i wypłaty odszkodowania na rzecz P.P. za udział wynoszący 52185/215040 części w parcelach [...] i [...] i odmówił ustalenia odszkodowania za tę nieruchomość. Zdaniem organu odwoławczego pierwszej instancji, prawo do odszkodowania winno być ustalone analogicznie do przypadku wywłaszczenia, bowiem istotą odszkodowania jest naprawienie wyrządzonej szkody. Tymczasem odwołujący się P.P. wywodzi prawo do odszkodowania z czynności prawnej, dokonanej po dniu 1 stycznia 1999 r., chociaż drogi publiczne nie mogą być przedmiotem obrotu prawnego. Stąd też organ drugiej instancji wyraził wątpliwości co do ważności umowy darowizny w tym zakresie, jakim dotyczyła gruntu, użytkowanego jako droga. Zdaniem organu, bezzasadność żądania o odszkodowanie winna skutkować wydaniem decyzji odmownej, a nie - decyzji o umorzeniu postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
