Wyrok NSA z dnia 25 lutego 2010 r., sygn. II OSK 426/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. NSA Wiesław Morys /spr./ Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2008 r. sygn. akt V SA/Wa 1183/08 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia represji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 3 listopada 2008 roku oddalił skargę J. K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2008 r., którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Prezesa Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia [...] listopada 2007 r. o odmowie wydania zaświadczenia potwierdzającego doznanie represji w postaci osadzenia w więzieniu na mocy skazania po dniu 31 grudnia 1956 r. za działalność polityczną na zasadzie art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), oraz orzekł o kosztach z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach:
Postępowanie administracyjne zostało wszczęte wnioskiem J. K. z dnia 16 sierpnia 2006 r., w którym wskazał on dowody potwierdzające osadzenie go w więzieniu z powodów politycznych, a zatem w jego ocenie uzasadniające wydanie tegoż zaświadczenia. Decyzją z dnia [...] stycznia 2007 r. Prezes Sądu Okręgowego w Lublinie odmówił uwzględnienia żądania, podając w uzasadnieniu, że wnioskodawca był skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Lublinie z dnia 4 lipca 1961 r. na karę 2 lat więzienia za czyn z art. 23 § 1 kodeksu karnego z 1932 r. w związku z art. 264 § 1 tegoż kodeksu, tj. za usiłowanie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzenia innej osoby za pomocą wprowadzenia jej w błąd lub wyzyskania błędu, do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, oraz wyrokiem Sądu Powiatowego w Lublinie z dnia 15 października 1963 r. na karę roku więzienia i grzywnę za czyn z art. 1 § 1 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. o odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciw własności społecznej (Dz. U. Nr 36, poz. 228), tj. za zagarnięcie mienia społecznego. Zatem doszedł do przekonania, że wnioskodawca nie był skazany i osadzony za działalność polityczną w rozumieniu cytowanego wyżej przepisu. Jednak Minister Sprawiedliwości przychylił się do odwołania J. K. i decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. uchylił to rozstrzygnięcie oraz przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Dostrzegł bowiem naruszenie art. 77 § 1, art. 80 i art. 10 § 1 k.p.a. polegające na uniemożliwieniu odwołującemu wypowiedzenia się co do materiałów zgromadzonych w sprawie oraz na braku wyjaśnienia charakteru jego oświadczenia złożonego w toku postępowania. Natomiast za chybione uznał zarzuty odwołania dotyczące naruszenia postępowania dowodowego, stwierdzając, iż notatka sporządzona przez oficera śledczego nie stanowi dowodu skazania za określone w niej przestępstwo, nadto że decydujące znaczenie ma kwalifikacja czynu przyjęta przez sąd, a nie przez oskarżyciela. Polecił w dalszym postępowaniu usunięcie wytkniętych uchybień i zobowiązanie J. K. do sprecyzowania czy dołączenie do akt jego oświadczenia stanowi wniosek w trybie art. 75 § 2 k.p.a., a następnie wydanie decyzji stosownej do stanu sprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
