Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2010 r., sygn. I GSK 716/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Gronowski Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędzia del. WSA Krystyna Czajecka - Szpringer Protokolant Maciej Nawrocki po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. W. z dnia 6 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 170/09 w sprawie ze skargi T. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie określenia kwoty długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług po wznowieniu postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. K. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w R. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. W. wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Go 170/09 oddalił skargę T. K., prowadzącego działalność gospodarczą jako F. H. "A.", na decyzję Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...], w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej weryfikacji zgłoszenia celnego co do pochodzenia towaru.
Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan faktyczny sprawy stwierdził, że pismem z dnia 14 września 2007 r. skarżący, powołując się na art. 247 § 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia [...] września 2005 r. oraz o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 1 i art. 246 § 1 Ordynacji podatkowej. Skarżący podniósł, że decyzja objęta wnioskiem została wydana bez podstawy prawnej, jak i z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ organ dokonał weryfikacji świadectw pochodzenia towaru (w tym przypadku w Chinach) nie posiadając odpowiednich uprawnień. Brak jest umowy międzynarodowej, która pozwalałaby polskim organom występować o pomoc prawną bezpośrednio do organów innych państw, nie będących organami celnymi tych państw. Otrzymane tą drogą wyniki weryfikacji są dokumentami uzyskanymi bezprawnie, które w konsekwencji nie powinny stanowić dowodu w sprawie. Strona zarzuciła organom, że nie wyjaśniły, na czym polegało sfałszowanie świadectw pochodzenia i kto go dokonał. W związku z powyższym skarżący wniósł o powołanie biegłego celem potwierdzenia lub obalenia tezy organów celnych o sfałszowaniu świadectw pochodzenia towarów przedłożonych przez stronę w oryginale w toku zgłaszania towarów uzasadniając, że tylko taki dowód może być uznany za dowód w postępowaniu celnym w świetle art. 180 §1 Ordynacji podatkowej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
