Postanowienie NSA z dnia 9 grudnia 2010 r., sygn. II GSK 1391/10
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Stanisław Gronowski po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 735/10 w sprawie ze skargi A Gi na uchwałę Zarządu Województwa [...] z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie oddalenia protestu w sprawie oceny wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 735/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w R. pozostawił bez rozpatrzenia skargę A. G.(zwanej dalej: skarżącą) na uchwałę Zarządu Województwa [...] z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie oddalenia protestu w sprawie oceny wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej
Jak wskazał w uzasadnieniu sąd pierwszej instancji, skarżąca do złożonej skargi dołączyła następujące dokumenty: wniosek o dofinansowanie realizacji projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, kserokopia opinii o innowacyjności stanowiąca załącznik nr 10 do wniosku, wyniki oceny merytorycznej projektów złożonych w terminie od dnia 30 czerwca 2009 r. do dnia 4 września 2009 r., kserokopia informacji o ocenie pozytywnej pod względem formalnym złożonego przez skarżącą wniosku, kserokopię protestu do oceny komisji konkursowej, kserokopię uchwały Zarządu Województwa [...] z dnia [...] września 2010 r. Nr [...] wraz z informacją z dnia [...] października 2010r. Nr [...].
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz.U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm. zwana dalej: u.z.p.p.r.) kontroli sądów administracyjnych poddany został tryb dokonywania przez Instytucję Zarządzającą Programami Operacyjnymi Oceny Projektów zgłoszonych przez wnioskodawców ubiegających się o dofinansowanie w ramach systemu realizacji regionalnych programów operacyjnych.
Zdaniem sądu pierwszej instancji, skarga została wniesiona w ustawowo ustalonym terminie, po wyczerpaniu środka odwoławczego przysługującego skarżącej zgodnie z systemem realizacji przedmiotowego programu operacyjnego i została należycie opłacona. Jednak nie jest kompletna.
W świetle uzasadnienia, skarga niekompletna w rozumieniu przepisu art. 30c ust. 2 pkt 5 u.z.p.p.r. oznacza braki w zakresie kompletności dokumentacji, o której mowa w art. 30c ust. 2 zdanie 1 u.z.p.p.r. innymi słowy kompletność skargi odnosi się do kompletności dokumentacji w sprawie która to dokumentacja szczegółowo została przez ustawodawcę określona w art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. Obowiązek wniesienia skargi wynikający z art. 30c u.z.p.p.r. wraz z kompletną dokumentacją sprawy, ma na celu umożliwienie sądowi administracyjnemu kontrolę negatywnego wyniku procedury odwoławczej. Wprowadzając tak restrykcyjne wymogi ustawodawca nałożył na właściwą instytucję obowiązek pouczenia informacji o wynikach procedury odwoławczej o zasadach, trybie i terminie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. W niniejszej sprawie instytucja zarządzająca dopełniła tego ustawowego obowiązku o którym mowa w art. 30b ust. 4 u.z.p.p.r. W informacji z dnia [...] października 2010 r. zamieszczone zostało stosowne pouczenie w zakresie konieczności dołączenia do skargi kompletnej dokumentacji.
Według sądu pierwszej instancji, skarga wniesiona przez skarżącą była niekompletna ponieważ nie dołączono do niej załączników wymienionych na stronie 17 wniosku (dołączono jedynie załącznik nr 10). Z uregulowań ustawy które stanowią lex specialis do ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) nie wynika, aby dopuszczalne było wezwanie przez Sąd skarżącego do usunięcia braków formalnych w tym zakresie. Wymóg złożenia kompletnej skargi wraz z dokumentacją ciąży wyłącznie na skarżącym ponieważ to on zobligowany został do dostarczenia takiego materiału dowodowego który umożliwi sądowi merytoryczne rozpoznanie skargi w zakreślonym 30-to dniowym terminie, bez konieczności jego uzupełniania przez sąd.
Od powyższego postanowienia skarżąca wniosła skargę kasacyjną, domagając się jego uchylenia w całości oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania WSA w R. oraz zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.
Skarżąca zarzuciła na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 30 c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r. poprzez błędne przyjęcie, że skarżąca nie będąc reprezentowana w postępowaniu administracyjnym przez fachowego pełnomocnika miała obowiązek dołączyć inne dokumenty niż wskazane w pouczeniu, a ponadto na dokonaniu ustalenia, iż skarżąca została pouczona o obowiązku dołączenia do skargi wniosku wraz załącznikami.
Skarżąca zarzuciła również obrazę art. 141 § 4 p.p.s.a. polegającą na niezamieszczeniu w uzasadnieniu postanowienia jednoznacznych wskazań, w jakim zakresie dokumentacja była niekompletna poprzez niewskazanie jakie dokumenty skarżąca winna była dołączyć.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zarzuty skargi kasacyjnej wiążą się z wykładnią i stosowaniem przepisów ustawy z dnia 6 października 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrażaniem funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności (Dz. U. Nr 216, poz. 1370).
Ustawa ta reguluje postępowanie sądowoadministracyjne w sposób pod wieloma względami odmienny od przepisów p.p.s.a. w związku z przyjętym w tej ustawie systemem odpowiedniego stosowania przepisów p.p.s.a.
Odpowiednie stosowanie przepisów polega na tym, że niektóre z nich stosowane są wprost, inne ulegają modyfikacji, a jeszcze inne w ogóle nie mogą być stosowane. Ocena zakresu odpowiedniego stosowania przepisu powinna uwzględniać systematykę i cele regulacji, w obrębie której dany przepis ma być odpowiednio zastosowany.
Zgodnie z art. 30e u.z.p.p.r. w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania przed sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 z wyłączeniem art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, art. 146, 150 i 152 tej ustawy. Opisany w art. 30e zakres wyłączeń stosowania przepisów p.p.s.a. nie oznacza jednak, że wszystkie niewymienione w tym przepisie jednostki redakcyjne p.p.s.a. mają zastosowanie w postępowaniu sądowoadministracyjnym w sprawach uregulowanych ustawą o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Ustawodawca ustanowił w art. 30e zasadę, że przepisy p.p.s.a. mają zastosowanie w zakresie nieuregulowanym w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju i wprowadził szczególne regulacje wyłączające w niektórych przypadkach stosowanie niewymienionych w art. 30e jednostek redakcyjnych p.p.s.a., względnie powodujące daleko idące modyfikacje w stosowaniu przepisów p.p.s.a.
Zgodnie z art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego jest wnoszona przez wnioskodawcę wraz z kompletną dokumentacją w sprawie, obejmującą wniosek o dofinansowanie wraz z informacją w przedmiocie oceny projektu, kopie wniesionych środków odwoławczych oraz informacji, o której mowa w art. 30b ust. 4.
W myśl art. 57 § 1 p.p.s.a. skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać warunki określone w pkt 1-3 tego przepisu. To oznacza, że skarga, jak każde pismo strony, powinna zawierać elementy wskazane w art. 46 p.p.s.a. Poza tym w art. 47 § 1 p.p.s.a. został nałożony obowiązek dołączenia do pisma strony (np. skargi) jego odpisów i odpisów załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych.
Przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w Rozdziale I Działu III pt. "Pisma w postępowaniu sądowym" określają wymagania formalne jakim powinno odpowiadać pismo w postępowaniu sądowym. Regulacje zawarte w Rozdziale I Działu III, a także w Rozdziale II tego Działu pt. "Skarga" (np. art. 57 § 1, art. 58 § 1 pkt 3) wskazują, że przez "warunki formalne", o których mowa w art. 49 § 1 p.p.s.a. należy rozumieć warunki określone w art. 46-48 i art. 57 § 1 tej ustawy.
Ustawa o zasadach prowadzenia polityki rozwoju nie posługuje się pojęciem "warunków formalnych", lecz pojęciem "skargi niekompletnej", stanowiąc w art. 30c ust. 5 pkt 2, że wniesienie skargi niekompletnej powoduje pozostawienie jej bez rozpatrzenia.
Skarga wnoszona na podstawie art. 30c ust. 1 u.z.p.p.r., jako pismo procesowe w rozumieniu art. 45 p.p.s.a. musi spełniać wymagania określone w art. 46 i art. 57 § 1 p.p.s.a., a ponadto powinny być do niej dołączone odpisy, o których mowa w art. 47 § 1 p.p.s.a. Jednakże braki w tym względzie nie czynią skargi niekompletnej w rozumieniu art. 30c ust. 5 pkt 2 u.z.p.p.r.
Wynikający z art. 30c ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju obowiązek wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego wraz z kompletną dokumentacją sprawy ma na celu szybkie rozstrzygnięcie sporu powstałego w związku z rozdziałem środków finansowych w ramach programów operacyjnych oraz umożliwienie sądowi oceny legalności działań właściwych instytucji w toku oceny projektu złożonego przez wnioskodawcę. Przewidziany w tym przepisie obowiązek dołączenia do skargi kompletnej dokumentacji obejmuje także wniosek o dofinansowanie, który jak prawidłowo ustalił Sąd pierwszej instancji, powinien być złożony z załącznikami, których treść była przedmiotem negatywnie zakończonej procedury odwoławczej.
Z powyższego wynika, że jeżeli skarżąca złożyła w postępowaniu administracyjnym wniosek o dofinansowanie według ustalonego wzoru wraz z załącznikami, na co wskazuje część E wniosku, które były obligatoryjne dla wszystkich Beneficjentów i typów projektów, a do skargi załączyła wniosek bez załączników, Sąd pierwszej instancji miał uzasadnioną podstawę do przyjęcia, że skarga była niekompletna i pozostawienia jej wobec tego bez rozpatrzenia, co czyni nieuzasadnionym zarzut wydania zaskarżonego postanowienia z naruszeniem art. 30c ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Redakcja art. 30c ust. 2 ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju nie nasuwa wątpliwości, co do rozumienia pojęcia "wniosek", w kontekście określonego w tym przepisie obowiązku złożenia kompletnej dokumentacji w sprawie, a tym samym nie narusza konstytucyjnej zasady zaufania obywateli do prawa. W sytuacji, gdy na skutek uchybień skarżącej skargę pozostawiono bez rozpatrzenia, nie ma podstaw do przyjęcia, że to Sąd, stosując prawidłowo przepisy ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, uniemożliwił realizację konstytucyjnego prawa do sądu.
Niedołączenie do skargi załączników do wniosku nie wymagało wezwania strony do uzupełnienia braków skargi ponieważ, jak to już wyżej wskazano, w przepisie art. 30c ust. 2 u.z.p.p.r. ustawodawca zawarł odmienną regulację w porównaniu do art. 49 § 1 p.p.s.a., w świetle której braki w zakresie kompletności dokumentacji nie są brakami formalnymi skargi w rozumieniu art. 57 § 1 p.p.s.a. i dlatego nie podlegają usunięciu (uzupełnieniu) w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a.
W niniejszej sprawie skarżąca została również prawidłowo pouczona o możliwości i terminie wniesienia skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego wraz z kompletną dokumentacją obejmującą: wniosek o dofinansowanie, informację w przedmiocie oceny projektu, kopię wniesionego protestu oraz informację o wyniku procedury odwoławczej z pouczeniem, że skarga podlega opłacie stałej. Nie było zatem podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.
Podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. nie zasługuje na uwzględnienie. Uzasadnienie Sądu pierwszej instancji zawiera wszystkie niezbędne elementy zawarte w tym przepisie. Sąd w sposób jednoznaczny wskazał, że niekompletność skargi dotyczy braku dołączonych do wniosku załączników.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 i art. 204 pkt 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
