Wyrok NSA z dnia 6 października 2010 r., sygn. I GSK 418/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz (spr.) Sędzia NSA Rafał Batorowicz Sędzia del. WSA Renata Detka Protokolant Bogusław Piszko po rozpoznaniu w dniu 6 października 2010 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "R." w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. z dnia 18 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Op 404/08 w sprawie ze skargi "R." w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty długu celnego 1) oddala skargę kasacyjną; zasądza od "R." w G. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w O. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Op 404/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w O. oddalił skargę "R. P. Spółki z o.o. S. M." z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z dnia [...] września 2008 r., nr [...], w przedmiocie określenia kwoty długu celnego. Decyzja ta utrzymała w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w O. z dnia [...] lutego 2007 r., nr [...], stwierdzającą powstanie z mocy prawa długu celnego w kwocie [...] zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości [...] zł liczonymi od dnia 20 kwietnia 2004 r. wobec towaru w postaci naczepy o numerze rejestracyjnym [...] i numerze identyfikacyjnym [...].
Sąd pierwszej instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na ustaleniach faktycznych organów celnych, które stwierdziły, że skarżąca spółka wynajęła od R. GmbH & Co KG I. S. z siedzibą w N. (umowa najmu z dnia 24 lipca 2003 r.) naczepę o numerze rejestracyjnym [...], którą następnie wprowadziła na polski obszar celny i zgłosiła ustnie do procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła zgodnie z § 29 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 września 2001 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych (Dz. U. Nr 117, poz. 1250 ze zm.), co w praktyce polegało na okazaniu dokumentów pojazdu potwierdzających jego zarejestrowanie za granicą w momencie wprowadzenia na polski obszar celny. Oznaczało to, że każdorazowo w momencie wjazdu opisanej naczepy na polski obszar celny była ona obejmowana procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła. Zakończenie tej procedury następowało, zgodnie z art. 94 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 75, poz. 802 ze zm.), poprzez jej wywóz poza polski obszar celny i nadanie jej innego przeznaczenia celnego w postaci powrotnego wywozu. Jednakże organy celne ustaliły, że oprócz przewozów międzynarodowych skarżąca spółka przy użyciu wspomnianej naczepy wykonywała także w dniu 20 kwietnia 2004 r. przewóz krajowy. Organ odwoławczy wskazał, że dług celny powstał już w dniu 6 kwietnia 2004 r., bowiem także w tym dniu wskazaną naczepą wykonano transport krajowy, jednak z uwagi na pominięcie tego faktu przez organ I instancji, organ odwoławczy nie mógł go uwzględnić, gdyż wyliczenie odsetek od tej daty byłoby mniej korzystne dla strony. Ustalono także, że przedmiotowa cysterna w okresie poprzedzającym wykonanie transportu krajowego w dniu 20 kwietnia 2004 r. opuściła polski obszar celny, realizując transport międzynarodowy. Wykorzystanie naczepy do transportu krajowego stanowiło złamanie warunków procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła. W chwili wykonania przewozu krajowego strona nie poinformowała organu celnego o zmianie rodzaju wykonywanego przewozu z międzynarodowego na krajowy, choć miała taki obowiązek na podstawie art. 92 § 2 Kodeksu celnego jako osoba posiadająca pozwolenie na korzystanie z procedury odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła. Skutkowało to, stosownie do art. 212 § 2 Kodeksu celnego, stwierdzeniem przez organ celny powstania z mocy prawa długu celnego, przy czym powiadomienie dłużnika o zarejestrowaniu kwoty długu celnego nastąpiło w dniu 8 marca 2007 r., a zatem przed upływem terminu przedawnienia, to jest przed 6 kwietnia 2007 r. Ze względu na to, że inne metody wyceny nie znajdowały w sprawie zastosowania, kwotę długu celnego ustalono na podstawie art. 29 § 1 Kodeksu celnego, tak zwaną metodą "ostatniej szansy", w oparciu o opinię rzeczoznawcy z zakresu techniki samochodowej (Ocena Techniczna nr [...] z dnia [...] grudnia 2006 r. sporządzona przez J. K.). Biegły ustalił wartość rynkową naczepy na dzień 20 kwietnia 2004 r. na kwotę 58.000 zł netto, którą następnie pomniejszono o cło (15%) i zwyczajową marżę (10%). W rezultacie wartość celna towaru wyniosła 45.850 zł i od tej kwoty wyliczono cło. W toku postępowania odwoławczego Dyrektor Izby Celnej przeprowadził w sprawie dodatkowe postępowanie dowodowe i uzupełnił materiał dowodowy w zakresie wykonywania wskazaną naczepą transportu krajowego i międzynarodowego w okresie bezpośrednio poprzedzającym datę przyjętą przez organ I instancji jako datę powstania długu celnego, a także włączył do akt m.in. pisma "R. P." S.A. w O. z dnia 2 lipca 2007 r. i 2 listopada 2007 r. stanowiące uzupełnienie uprzedniej oceny technicznej.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
